Ο βρετανικός θεσμός του Mercury Prize έχει ως στόχο να αναδεικνύει κάθε χρόνο τα νέα κι ανερχόμενα ταλέντα της βρετανικής μουσικής και να βραβεύει τον σημαντικότερο και πλέον υποσχόμενο νέο καλλιτέχνη του Ηνωμένου Βασιλείου. Ανάμεσα στους μουσικούς που έχουν κερδίσει το Mercury Prize από το 1992 και οι οποίοι στην πορεία εξελίχθηκαν σε πραγματικούς θρύλους όχι μόνο της αγγλικής αλλά και της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, συγκαταλέγονται οι Primal Scream, οι Portishead, οι Pulp, η PJ Harvey, οι Arctic Monkeys και ο James Blake.
Η αλήθεια είναι πως ο θεσμός είχε υποβιβαστεί αρκετά τα τελευταία χρόνια, με πολλούς να σχολιάζουν τις αμφιλεγόμενες επιλογές και βραβεύσεις των μουσικών που αναδείκνυε και, κυρίως, τις εκκωφαντικές παραλήψεις. Φέτος, ωστόσο, φάνηκε πως η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά, καθώς μέχρι και ο Alexis Petridis της Guardian, ένας από τους πλέον έγκριτους μουσικούς κριτικούς αυτή τη στιγμή παγκοσμίως, έγραψε πως «λίγοι μπορούν να διαφωνήσουν» με την επιλογή του φετινού νικητή του Mercury Prize.
Ο λόγος για τον Skepta, τον 33χρονο μουσικό από το Λονδίνο (οι γονείς του ήταν μετανάστες από τη Νιγηρία), ο οποίος κέρδισε το μεγάλο βραβείο στη χτεσινοβραδινή απονομή με το άλμπουμ του «Konnichiwa», ένα άλμπουμ που έγραψε, έκανε την παραγωγή και κυκλοφόρησε μόνος του.
Ο Skepta, το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Joseph Junior Adengua, ξεκίνησε να ασχολείται με την μουσική το 2003 ως DJ και κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, «Greatest Hits», το 2007 μέσω της προσωπικής του δισκογραφικής Boy Better Know.
Μερικά από τα πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για αυτόν, σύμφωνα με το BBC, είναι τα εξής:
Φέρνει ξανά στο προσκήνιο τα τραγούδια διαμαρτυρίας
«Δεν ακούμε κανέναν πολιτικό», είναι ένας από τους στίχους του Shutdown που παρουσίασε ζωντανά στην τελετή του Mercury Prize, ενώ πολλά από τα υπόλοιπα κομμάτια του έχουν πολιτικό/κοινωνικό περιεχόμενο. Ο ράπερ είπε στο BBC «Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούσα να καταλάβω τι κάνουν (οι πολιτικοί) για εμάς ή τι κάνουν για τον οποιονδήποτε».
Δεν τον ενδιαφέρει η μουσική βιομηχανία
Ο Skepta βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη DIY λογική. Ηχογράφησε το άλμπουμ του στο υπνοδωμάτιό του και το διέρρευσε online χωρίς μεσολαβητές ανάμεσα σε αυτόν και το κοινό. Όταν το περιοδικό Time Out τον επισκέφθηκε στο σπίτι του για τις ανάγκες μιας συνέντευξης νωρίτερα μέσα στη χρονιά, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα χώρο που θα μπορούσε να είναι και αποθήκη καθώς δεκάδες στοίβες κουτιών με CD κατέκλυζαν τα δωμάτια και έφταναν μέχρι το ταβάνι.
«Το ίντερνετ έχει δώσει πολλές ευκαιρίες στους ανθρώπους που δεν είναι φτιαγμένοι για μεγάλες επιχειρήσεις», είπε ο ράπερ στο BBC, ο οποίος στο παρελθόν είχε εξαπατηθεί από μεγάλη δισκογραφική. «Σου επιτρέπει να μιλάς απευθείας στους φαν. Να φτιάχνεις πράγματα στο υπνοδωμάτιό σου και να τους τα δίνεις. Θέλω να εμπνεύσω τους ανθρώπους που ασχολούνται με άλλα είδη μουσικής να σκεφτούν “Γιατί είμαι με αυτή τη δισκογραφική εταιρεία; Μου λένε τι να κάνω και δεν νιώθω πια ο εαυτός μου. Οπότε θα φύγω. Θα φύγω εξαιτίας του Skepta. Ο Skepta είχε κάνει το ίδιο”. Θέλω να το βάλω αυτό στο μυαλό των ανθρώπων. Είναι αληθινό. Δεν έχω υπογράψει πουθενά. Είμαι ανεξάρτητος. Το DIY είναι το μέλλον».
Η Adele του άλλαξε τη ζωή
Σε μια δύσκολη χρονική περίοδο για αυτόν, όταν η δισκογραφική του τον παράτησε και ένα στενό του πρόσωπο είχε μόλις πεθάνει, ο Skepta σκεφτόταν σοβαρά να εγκαταλείψει τη μουσική. «Μια μέρα, εκεί που καθόμουν, η Adele ανέβασε μια φωτογραφία μου (στο Twitter) γράφοντας “Παιδί του Tottenham”. Ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Θα παρατούσα τη μουσική εκείνη την ημέρα. Αλλά αυτό ήταν ένα από τα πιο φανταστικά πράγματα που μπορούσαν να συμβούν», είπε.
Το μήνυμά του είναι η ελευθερία
Μπορεί το περιεχόμενο των τραγουδιών του να είναι συχνά πολιτικοποιημένο, αυτό που θέλει πραγματικά όμως ο Skepta είναι οι άνθρωποι να γκρεμίσουν τις προκαταλήψεις που έχουν για τον κόσμο γύρω τους. «Μεγάλωσα μέσα σε αυτή την κοινωνία και συνειδητοποίησα πως, ανησυχώντας για όλα αυτά τα πράγματα, από τη κυβέρνηση μέχρι τα χρήματα, το μόνο που κατάφερνα ήταν να στρεσάρω τον εαυτό μου. Μου προκαλούσα πολύ πόνο», λέει στο BBC. «Από τη στιγμή που είπα στον εαυτό μου πως δεν θέλω λεφτά και δεν θέλω να είμαι στην τηλεόραση και δεν θέλω πραγματικά κάποιο βραβείο, τότε κατάφερα να βρω τον εαυτό μου. Μπορούσα να είμαι ειλικρινής και ελεύθερος. Και αυτό είναι ένα μήνυμα που πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά. Δεν χρειάζεται να ακούτε κανέναν άλλο. Πρέπει να βρείτε τον εαυτό σας».