«Θεολογικά και ιστορικά αστήρικτο» είχε χαρακτηρίσει ο επίσκοπος Walter Dennis ένα μπρούτζινο άγαλμα του 1984 που απεικόνιζε το Χριστό με τη μορφή μιας γυμνής γυναίκας.
Το περίπου ενός μέτρου και 113 κιλών αγαλματίδιο κρεμόταν στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Νέα Υόρκη, αλλά χάρη στο σχόλιο του επισκόπου και ένα μπαράζ επιστολών μίσους, κατέβηκε σύντομα. Εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων που ξεσήκωσε, το άγαλμα πακεταρίστηκε και στάλθηκε πίσω από εκεί που είχε έρθει, λίγο καιρό μετά την άφιξή του στη Νέα Υόρκη.
Τώρα όμως, 30 χρόνια μετά την καθαίρεσή της, η «Christa» κάνει τη μεγάλη της επιστροφή.
Η βρετανίδα καλλιτέχνης Edwina Sandys -η οποία τυγχάνει κόρη του Winston Churchill- δημιούργησε αρχικά την αμφιλεγόμενη μορφή από πηλό πίσω στο 1974 κι ενώ βρισκόταν στο Λονδίνο, όπως αναφέρουν οι The New York Times. «Σκέφτηκα: “Τι να κάνω σήμερα; Α, το βρήκα, θα κάνω τον Χριστό γυναίκα”», είπε η καλλιτέχνης. «Πραγματικά, έγινε λίγο-πολύ αυθόρμητα».
Το άγαλμα, το οποίο χρειάστηκε τρεις μέρες για να ολοκληρωθεί, χυτεύθηκε στη συνέχεια σε μπρούτζινη ρητίνη και έπειτα σε βαρύτερο μπρούτζο. Η Sandys, η οποία εκείνη την περίοδο είχε φιλικές σχέσεις με τον πρύτανη του Καθεδρικού Ναού, τον αιδεσιμότατο James Park Morton, τον ρώτησε αν θα ήθελε να κρεμάσει το άγαλμα, περισσότερο σαν παιχνίδι θάρρους. Εκείνος, όμως, δέχτηκε.
Παρότι η Sandys δεν είχε ως στόχο να ξεκινήσει κάποια συγκεκριμένη συζήτηση σχετικά με την απελευθέρωση των γυναικών και το κίνημα για τα γυναικεία δικαιώματα, ήξερε πως το έργο της θα μιλούσε απευθείας στις γυναίκες, κάτι που σπάνια καταφέρνει η θρησκεία. «Ήθελα να απεικονίσω τα βάσανα των γυναικών», είπε σε μια συνέντευξη.
Στη συνέχεια σχολίασε πως, παρότι η δουλειά της είναι αδιαμφισβήτητα φεμινιστική, ελπίζει να έχει αντίκτυπο τόσο σε γυναίκες όσο και σε άντρες.
«Στο παρελθόν υπήρχαν μητριαρχίες σε πολλές κοινωνίες και θρησκείες και το φύλο δεν ήταν πάντα υπολογίσιμος παράγοντας», λέει η Sandys στη συνέντευξη. «Σήμερα οι γυναίκες βρίσκουν μόνες τους το δρόμο για τη θέση τους στη χριστιανική εκκλησία και στη κοινωνία γενικότερα. Στις περισσότερες γυναίκες της γενιάς μου έχει εντυπωθεί η ιδέα της ανωτερότητας του Άντρα πάνω στη Γυναίκα, μια ιδέα που δύσκολα μπορούν να αποτινάξουν. Ελπίζω πως η “Christa” θα συνεχίσει να αποκαλύπτει το ταξίδι των βασάνων που μοιραζόμαστε όλες μας».
Ευτυχώς, πολλά έχουν αλλάξει από την πρώτη εμφάνιση της «Christa» το 1984. Ο ίδιος καθεδρικός που είχε κρεμάσει κάποτε το αμφιλεγόμενο έργο, εκθέτει ξανά σήμερα την εικόνα της γυναικείας θεότητας, μαζί με έργα από άλλους 21 σύγχρονους καλλιτέχνες, ως μέρος μιας έκθεσης με τον τίτλο «The Christa Project: Manifesting Divine Bodies».
Η έκθεση επικεντρώνεται στην εικόνα του Χριστού και στο πώς αυτή εκδηλώνεται μέσα από διάφορα σύμβολα, έργα τέχνης και τελετουργικά ενώ επεκτείνεται σε καθιερωμένες και συνήθως αποκλειστικές παραδόσεις ώστε να απεικονίσει το θεϊκό φως που βρίσκεται μέσα στους ανθρώπους όλων των φύλων, των εθνικοτήτων, των φυλών, των σεξουαλικών προσανατολισμών και των ικανοτήτων.
«Σε μια εξελισσόμενη, επεκτεινόμενη και ανοιχτή στην εκμάθηση εκκλησία, ίσως να είμαστε έτοιμοι να δούμε την “Christa” όχι μόνο ως ένα έργο τέχνης αλλά ως ένα αντικείμενο αφοσίωσης, πάνω από την Αγία Τράπεζα, με όλες τις προκλήσεις που μπορεί να επιφέρει αυτό σε πολλούς από τους επισκέπτες του καθεδρικού ή ακόμα και σε εμάς τους τους ίδιους», γράφει στο φυλλάδιο που συνοδεύει την έκθεση ο επίσκοπος της Επισκοπικής Μητρόπολης της Νέας Υόρκης, Andrew M.L. Dietsche.
Η έκθεση «The Christa Project: Manifesting Divine Bodies» θα κρατήσει μέχρι και τις 12 Μαρτίου 2017.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη HuffPost US.