Ως μια «δαμόκλειο σπάθη», που κρέμεται πάνω από το φλέγον ζήτημα του βρετανικού δημοψηφίσματος, περιγράφει το ελληνικό ζήτημα ο Σάιμον Νίξον, Chief European Commentator της Wall Street Journal, σε άρθρο του με τίτλο «Greek Risk Hangs Over British Vote on EU».
Με το δημοψήφισμα να αναμένεται μέσα σε δύο μήνες, η Ε.Ε. φαίνεται αποφασισμένη να τακτοποιήσει τα του οίκου τους, και ως εκ τούτου τίποτα δεν πρέπει να συμβεί στο χρονικό διάστημα από σήμερα μέχρι τις 23 Ιουνίου που θα ενίσχυε την καμπάνια υπέρ του Brexit.
Προς αυτή την κατεύθυνση, προσθέτει, ήταν η συμφωνία του περασμένου μήνα μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, η οποία φαίνεται προς το παρόν να φέρνει αποτελέσματα. Ωστόσο εκκρεμεί ακόμα το θέμα της συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, ένα πρόβλημα που μπορεί να κορυφωθεί τον Ιούνιο, με τους Βρετανούς να προσέρχονται στις κάλπες.
«Παρά τις προσπάθειες να αρθεί το αδιέξοδο στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον την περασμένη εβδομάδα, οι διαπραγματεύσεις για το ελληνικό πρόγραμμα συνεχίζουν να συναντούν τα ίδια εμπόδια που έχουν παραλύσει τη χώρα στο μεγαλύτερος μέρος των τελευταίων δύο ετών. Η Γερμανία και οι βορειοευρωπαίοι σύμμαχοί της λένε ότι δεν θα δανείσουν περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα εάν δεν συμφωνήσει να δανείσει στη χώρα και το ΔΝΤ. Αλλά το ΔΝΤ δεν θα προχωρήσει σε δανεισμό εάν η Αθήνα δεν δεσμευθεί σε αυστηρές μεταρρυθμίσεις και η Γερμανία δεν συμφωνήσει να επιτρέψει μια σημαντική ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα, πράγματα που κανείς από τους δύο δεν θέλει. Κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει βρει τρόπο να επιλυθεί αυτό που Ευρωπαίος αξιωματούχος χαρακτηρίζει το “τρίγωνο της δυσπιστίας”» γράφει σχετικά ο αρθρογράφος.
Οι Eυρωπαίοι πιστωτές της Ελλάδας και το ΔΝΤ συμφώνησαν τουλάχιστον σε ένα πράγμα στην Ουάσινγκτον: πώς να επιλύσουν τις διαφορές τους για τους στόχους της επόμενης φάσης του ελληνικού προγράμματος. Από εκεί και πέρα, το τι θα συμβεί στη συνέχεια εξαρτάται από την Αθήνα, προσθέτει: «Πρέπει τώρα να συμφωνήσει στα μέτρα που είναι απαραίτητα για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι – μέτρα που το ΔΝΤ επιμένει ότι πρέπει να είναι ‘αξιόπιστα’. Εάν δεν επιτευχθεί ο στόχος για (πρωτογενές πλεόνασμα) 3,5%, η Γερμανία δεν θα συμφωνήσει σε ελάφρυνση χρέους και χωρίς εγγυήσεις για ελάφρυνση χρέους, το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα» σημειώνεται σχετικά. «Αλλά ο ορισμός του τι θεωρεί το ΔΝΤ αξιόπιστο θα δημιουργήσει μεγάλα πολιτικά προβλήματα για την αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας».
«Όπως έχουν τα πράγματα, το ΔΝΤ και το Βερολίνο απέχουν όσον αφορά στο τι αποτελεί ρεαλιστικό μακροπρόθεσμο δημοσιονομικό στόχο για την Ελλάδα – το οποίο θα καθορίσει το ύψος της ελάφρυνσης χρέους που απαιτείται – και το χρόνο της όποιας μείωσης χρέους. Το Βερολίνο ανησυχεί ότι, εάν της δοθεί η ευκαιρία, η Αθήνα γρήγορα θα αρχίσει να δανείζεται και να ξοδεύει και πάλι; Μπορεί να σπάσει αυτό το τρίγωνο δυσπιστίας, ανοίγοντας το δρόμο για μια συμφωνία τον Μάιο; Μόνο εάν οι κυβερνήσεις στην Αθήνα και το Βερολίνο είναι διατεθειμένες να κάνουν παραχωρήσεις, Και οι δύο πρέπει να θυσιάσουν σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Η εναλλακτική είναι ότι η Ευρώπη θα βρεθεί ξανά να συζητά για Grexit, ακόμα και αντιμέτωπη με το υπαρκτό ενδεχόμενο του Brexit» καταλήγει ο αρθρογράφος της WSJ.