Οξεία κριτική στην κάλυψη του συριακού εμφυλίου από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης άσκησε με κείμενό του στην Boston Globe ο διακεκριμένος ξένος ανταποκριτής, συγγραφέας και ακαδημαϊκός, Stephen Kinzer.
Με αφορμή τα τελευταία δημοσιεύματα πάνω στην απώθηση των ανταρτών από το Χαλέπι της Συρίας, ο Kinzer καταγγέλλει ότι τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης παραπληροφορούν την διεθνή κοινότητα για την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία. Ο λόγος, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι το γεγονός ότι σήμερα η ενημέρωση βασίζεται περισσότερο σε κυβερνητικές πηγές, παρά σε ξένους ανταποκριτές. Και το Πεντάγωνο και ο Λευκός Οίκος έχουν πολύ συγκεκριμένη γραμμή: στόχος είναι η «πτώση» του Σύριου προέδρου, Μπασάρ αλ Άσαντ, μέσω μιας συμμαχίας Αμερικανών, Κούρδων, Τούρκων, Σαουδάραβων και μελών της αντιπολίτευσης.
Ο Kinzer αποκαλεί τη συγκεκριμένη γραμμή «μπερδεμένη ανοησία», όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν μπορεί να κρίνει κανείς τους Αμερικανούς που την πιστεύουν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μεγάλο μερίδιο σε αυτό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κάλυψη της εισβολής των συριακών δυνάμεων στο Χαλέπι με στόχο την απομάκρυνση των ανταρτών που είχαν υπό τον έλεγχό τους την περιοχή τα τελευταία τρία χρόνια. Οι τελευταίοι περιγράφονται συχνά σαν «ήρωες» από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Σύμφωνα όμως με τον Kinzer, ο οποίος έχει εργαστεί ως ξένος ανταποκριτής για γνωστούς μιντιακούς κολοσσούς, η ιστορία δεν είναι όπως ακριβώς την περιγράφουν οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι. Όπως ο ίδιος εξηγεί, τα τρία χρόνια που οι το Χαλέπί βρισκόταν στα χέρια των ανταρτών, οι πολίτες ζούσαν υπό πλήρη καταπίεση. Οι αντάρτες τους είχαν μάλιστα προειδοποιήσει: «Μην στείλετε τα παιδιά σας στο σχολείο. Εάν το κάνετε, θα πάρουμε την τσάντα τους και εσείς το φέρετρο». Ακόμα, κατέστρεψαν εργοστάσια, ελπίζοντας πως η ανεργία θα ανάγκαζε τους άνδρες να γίνουν μαχητές. Πολλά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης όμως, παρουσίασαν το Χαλέπι σαν μια πόλη που είχε καταφέρει να απελευθερωθεί από τα δεσμά του Άσαντ και τώρα βρίσκεται ξανά σε καθεστώς κατά πίεσης.
«Οι ρεπόρτερ που καλύπτουν τη Συρία επικοινωνούν με το Πεντάγωνο, το Υπουργείο Εξωτερικών, τον Λευκό Οίκο και “ειδικούς” από Δεξαμενές Σκέψης (Think Tanks). Μετά από μια γύρα σε αυτό το βρώμικο καρουζέλ, νιώθουν ότι κάλυψαν όλες τις πλευρές της ιστορίας. Αυτή η μορφή στενογραφίας παράγει ένα “χυλό” που θεωρείται ειδησεογραφική κάλυψη των γεγονότων στη Συρία», εξηγεί ο Kinzer.
O ακαδημαϊκός στη συνέχεια κάνει λόγο για μια μικρή ομάδα «γενναίων δημοσιογράφων» που με κίνδυνο να χάσουν την ζωή τους προσπαθούν να μάθουν την αλήθεια για το τι πραγματικά συμβαίνει στη Συρία. Παρόλα αυτά, για τους περισσότερους αναγνώστες, οι φωνές τους «χάνονται μέσα στην κακοφωνία».
«Οι Αμερικανοί θεωρούνται ότι δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Ισχύει, όμως το ίδιο συμβαίνει και στους πολίτες άλλων χωρών. Εάν οι άνθρωποι στο Μπουτάν ή τη Βολιβία δεν κατανοούν τι συμβαίνει στη Συρία όμως, αυτό δεν έχει πραγματική επίδραση. Η αμάθειά μας είναι πιο επικίνδυνη, γιατί δρούμε με βάση αυτή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την δύναμη διατάξουν τον θάνατο εθνών. Μπορεί να το κάνει αυτό με την μεγάλη στήριξη γιατί πολλοί Αμερικανοί – και πολλοί δημοσιογράφοι- είναι ευχαριστημένοι με την επίσημη ιστορία. Για τη Συρία (αυτή) είναι: “Πολεμήστε τον Άσαντ, τη Ρωσία και το Ιράν! Συμμαχείστε με τους Τούρκους, τους Σαουδάραβες και τους Κούρδους φίλους μας για να στηρίξουμε την ειρήνη!”. Αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αυτό είναι πολύ πιθανό να παρατείνει τον πόλεμο και να καταδικάσει περισσότερους Σύριους στον πόνο και τον θάνατο», καταλήγει ο Kinzer.