Γιατί οι πολιτικές των ΗΠΑ είναι εμμονικές με τις αμβλώσεις;

Γιατί οι πολιτικές των ΗΠΑ είναι εμμονικές με τις αμβλώσεις;

Τα μικρά πλαστικά «μωρά» ήταν μικρότερα από τον αντίχειρά σου. Είχαν κατασκευαστεί για να δείξουν πως ένα ανθρώπινο έμβρυο θα έμοιαζε μετά από τρεις μήνες στην μήτρα.

Την πρώτη φορά που είδα προπαγανδιστικά κείμενα -γιατί τέτοιου είδους κείμενα ήταν- ήμουν ένας από τους ρεπόρτερ που κάλυπταν το προεδρικό συνέδριο των Δημοκρατικών που έλαβε χώρα το 1984 στο Σαν Φρανσίσκο.

Ο Ρόνταλντ Ρίγκαν ήταν υποψήφιος για επανεκλογή. Οι συντηρητικοί υποστηρικτές του ήταν έτοιμοι να πυροδοτήσουν -εκ μέρους του και για να κερδίσουν οι ίδιοι ισχύ- ένα «πολιτισμικό πόλεμο».

Το σχέδιο ήταν να φτιάξουν την εικόνα του «μέσου Δημοκρατικού του Σαν Φρανσίσκο»: ανήθικοι φιλελεύθεροι που αρέσκονταν στον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής, στην νομιμοποίηση της κάνναβης και τις... εκτρώσεις.

Έντεκα χρόνια πριν, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών είχε αποφανθεί ότι το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, με μερικούς κυβερνητικούς ελέγχους στην ελευθερία της επιλογής στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης.

Οι Δημοκρατικοί, σύμφωνα με τους Ρεπουμπλικανούς, ήταν «δολοφόνοι βρεφών». Ήταν εύκολο να το δεις αυτό. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να κοιτάξεις αυτά τα πλαστικά «έμβρυα» που βρίσκονταν σε κοινή θέα στον συνεδριακό χώρο.

Μπορείς ακόμα να βρεις αυτά τα πλαστικά παιχνίδια σε συλλαλητήρια κατά των αμβλώσεων. Και ο πολιτισμικός πόλεμος που συμβόλιζαν έγινε πιο έντονος και διχαστικός.

Και, σε ορισμένες περιπτώσεις, βίαιος.

Μετά το τέλος της προεδρίας του Ρίγκαν, οι γυναικολογικές κλινικές (οι περισσότερες εκ των οποίων κάνουν εκτρώσεις) βρίσκονται ολοένα και περισσότερο υπό πολιορκία. Από το 1990, σύμφωνα με έρευνες, έλαβαν χώρα οκτώ θάνατοι, 41 βομβιστικές επιθέσεις, 173 επιθέσεις και χιλιάδες διαδηλώσεις έξω από τέτοιου είδους κέντρα.

Σε όλο τον κόσμο, τα ΜΜΕ αρκέστηκαν κατά κύριο λόγο στην απλή καταγραφή των γεγονότων της επίθεσης και στις δηλώσεις του Ομπάμα περί οπλοκατοχής.

Όμως στην Αμερική, η επίθεση στο Κολοράντο έφερε πάλι εντάσεις στο πολιτικό σύστημα της χώρας.

Δεν τίθεται θέμα ότι η αμερικανική ζωή είναι πιο συναισθηματική, διχαστική και προσωπική -και επομένως μπορεί αν χειραγωγηθεί ευκολότερα από κυνικούς πολιτικούς όλων των κομμάτων και ιδεολογιών.

Αυτό συμβαίνει γιατί οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν βλέπουν το θέμα ως μια προτεραιότητα που πρέπει να να τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων αυτών ή των επόμενων εκλογών. Πρόκειται για μια εμμονή στα όρια της πολιτικής, όμως είναι το πάθος των άκρων που ελέγχει την δημόσια ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μετά από πολλές πολιτικές (και ένοπλες) επιθέσεις τα τελευταία χρόνια, η Οργάνωση Planned Parenthood είναι τώρα κεντρικό θέμα των πολιτικών συζητήσεων στην Ουάσινγκτον.

Οι πολέμιοι των αμβλώσεων Ρεπουμπλικανοί -οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών- προσπαθούν να κερδίσουν τους ίδιους του υποστηριχτές τους, προσπαθώντας να καταργήσουν την οικονομική ενίσχυση που παρέχει η κυβέρνηση στην Planned Parenthood. Οι υποψήφιοι για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών θα είναι οι πρώτοι που θα το κάνουν αυτό στο Κογκρέσο.

Οι Ρεπουμπλικανοί ηγέτες λένε ότι δεν θέλουν να συμπεριλάβουν το θέμα σε ένα γενικό οικονομικό μέτρο -αυτό γιατί δεν θέλουν να ρισκάρουν να ρίξουν την κυβέρνηση πάλι- όμως μπορεί να μην μπορέσουν να σταματήσουν μια μειοψηφική ομάδα των τάξεών τους από το να κάνει κάτι τέτοιο.

Οι υποστηρικτές των αμβλώσεων Δημοκρατικοί -δηλαδή σχεδόν όλοι οι Δημοκρατικοί- θέλουν να κερδίσουν τους υποστηριχτές τους υποστηρίζοντας την Planned Parenthood και ανυπομονώντας να παρουσιάσουν τους Ρεπουμπλικανούς ως επιπόλαιους φανατικούς που θέλουν να κρατήσουν την χώρα υπό ομηρία.

Είναι η τέλεια ευκαιρία για συγκέντρωση χρημάτων και θεατρινισμούς και για τα δύο κόμματα, παρόλο που οι θεατές θα βρουν το θέαμα αποκρουστικό.

Πως η Αμερική έφτασε σε αυτό το σημείο; Και τι σημαίνει για τον τρόπο που που η πολιτική και η κυβέρνηση λειτουργεί στην μοναδική στον κόσμο δημοκρατική υπερδύναμη;

Ένας λόγος είναι ότι όλος ο διάλογος διεξάγεται στα πλαίσια του αμερικανικού συντάγματος, δηλαδή στα δικαστήρια. Το αποτέλεσμα είναι ένα μείγμα εντάσεων και αστάθειας.

Το Σύνταγμα έχει σχεδιαστεί για να τιμά και να προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα. Όμως ποιος αξίζει να προστατευθεί; Πολλοί Αφροαμερικανοί υποστηρίζουν ότι παραμένουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην πράξη, εάν όχι στον νόμο. Το κίνημα για τα δικαιώματα των γυναικών των δεκαετιών του 1960 και 1970 κατάφερε να προστατεύσει επιτυχώς το δικαίωμα των γυναικών να έχουν τον έλεγχο του σώματός τους, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης του εάν θα κάνουν έκτρωση. Το Ανώτατο Δικαστήριο συμφώνησε με απόφαση το 1973.

Τώρα, χρησιμοποιώντας την ίδια ιδέα περί ατομικών δικαιωμάτων, οι αντίμαχοι των αμβλώσεων υποστηρίζουν με μεγάλη επιτυχία τα δικαιώματα των αγέννητων τέκνων. Η σύγχρονη τεχνολογία και η εξέλιξη της γενετικής βοηθούν με δύο τρόπους: δείχνοντας την εικόνα των εμβρύων στην μήτρα και εγείροντας ανησυχίες ότι οι αμβλώσεις είναι η κορυφή του παγόβουνου, με τον πάτο να είναι η δημιουργία μεταλλαγμένων οργανισμών.

Σε άλλες χώρες, τα κοινοβούλια αποτελούν χώρους συζητήσεων και συμβιβασμών. Στην Αμερική όμως, η πραγματική ισχύς βρίσκεται στα δικαστήρια. Με αυτό τον τρόπο, οι νομοθέτες είναι ελεύθεροι να λαμβάνουν επιπόλαιες αποφάσεις, ξέροντας ότι έχουν τον τελευταίο λόγο.

Οι αμβλώσεις αποτελούν σημείο καταστροφής στην αμερικανική πολιτική. Ήταν η πρώτη σφαίρα στον πολιτισμικό πόλεμο που έχει κάνει τον δικομματισμό να μοιάζει με ερείπιο. Μεταρρυθμίσεις έδωσαν μεγαλύτερη δύναμη στους ψηφοφόρους να επιλέγουν τους ηγέτες των κομμάτων. Αυτό έδωσε μεγαλύτερη ώθηση στους ακτιβιστές στην Αϊόβα και άλλες Πολιτείες. Αυτοί παρέχουν τους στρατιώτες και τα χρήματα και με την σειρά τους ζητούν απολυταρχισμό από την πλευρά των υποψηφίων.

Οι σύμβουλοι του Ρόναλντ Ρίγκαν ήταν οι πρώτοι που είδαν την προοπτική της ένωσης των συντηρητικών Καθολικών και των Ευαγγελικών χρησιμοποιώντας το ζήτημα των αμβλώσεων. Ένας προτεστάντης πάστορας ονόματι Jerry Falwell δημιούργησε μια νέα πίστη με τους Καθολικούς.

Σήμερα, οι Ευαγγελιστές Χριστιανοί -αντίμαχοι των αμβλώσεων- αποτελούν την πλειοψηφία των ψηφοφόρων των Ρεπουμπλικανών. Αποτελούν τους «σταυροφόρους» αυτών των εκλογών και κανένας υποψήφιος δεν τολμά να τους αγνοήσει.

Σήμερα, το 69% των ψηφοφόρων των Ρεπουμπλικανών -και φαινομενικά το 100% των Ρεπουμπλικανών- υποστηρίζουν ότι είναι «υπέρ της ζωής» (pro life, ενώ ένα ίσο ποσοστό Δημοκρατικών λένε ότι είναι «υπέρ της επιλογής» (pro choice). Ο διαχωρισμός είναι εμφανής στον αμερικανικό χάρτη, με τους αντίμαχους των αμβλώσεων να βρίσκονται στον νότο και τους υποστηριχτές στις ακτές.

Συνολικά, το 51% των Αμερικανών λένε ότι είναι «υπέρ της επιλογής». Η καθαρή πλειοψηφία είναι γυναίκες.

Σειρά δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν θεωρούν ότι οι αμβλώσεις αποτελούν ένα σημαντικό ζήτημα. Δεν είναι όσο σημαντική είναι η κλιματική αλλαγή, η εισοδηματική αδικία και η εκπαίδευση.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα κυριαρχεί ένα περίεργο μείγμα σιωπής και ταραχής. Στις προεδρικές εκλογές του 2016, οι υποψήφιοι θα αναφερθούν στα πολιτισμικά τους δόγματα.

Στην καμπάνια των γενικών εκλογών όμως κανένας υποψήφιος δεν θα μιλήσει για τις αμβλώσεις.

Όχι, η «βρώμικη δουλειά» - οι επιθέσεις προς την άλλη πλευρά- θα γίνει από τις αυτοαποκαλούμενες ανεξάρτητες ομάδες. Θα ξοδέψουν εκατομμύρια σε διαφημίσεις αποκάλυψης. Να περιμένετε να δείτε έμβρυα και την κλινική Planned Parenthood στο Κολοράντο.

Ο Ομπάμα δήλωσε την Δευτέρα ότι σκέφτηκε ότι η χώρα θα πρέπει να έχει ένα «σωστό και ειλικρινή διάλογο για τις αμβλώσεις».

Από την άλλη όμως, ο 44ος πρόεδρος είναι γνωστός για τον ιδεαλισμό του και δεν είναι υποψήφιος για τις επόμενες εκλογές.

*To κείμενο αρχικά δημοσιεύτηκε στην αμερικανική έκδοση της The Huffington Post.

Δημοφιλή