Οι περισσότεροι από εμάς έχουν συνδέσει την κλιματική αλλαγή με ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως καταιγίδες και ανεμοστρόβιλους. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως είχε επισημάνει και η HuffPost Greece, η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να αλλάξει την πανίδα και την χλωρίδα ορισμένων περιοχών. Ελάχιστοι όμως από εμάς θα φαντάζονταν ότι μπορεί συνδεθεί και με γεωλογικά φαινόμενα.
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Γεωλογικών Επιστημών της Ταϊπέι που δημοσιεύτηκε το 2009 στο επιστημονικό περιοδικό «Nature», τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι τυφώνες, που εμφανίζονται ακόμα συχνότερα και ακόμα πιο ισχυρά σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, μπορεί να προκαλέσουν μικρές σεισμικές δονήσεις.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Τσι Τσινγκ Λιού, επικεντρώθηκαν στην περίπτωση της Ταϊβάν, όπου παρατηρήθηκε ότι η μειωμένη ατμοσφαιρική πίεση που παρατηρείται κατά την διάρκεια των τυφώνων που κάνουν το πέρασμά τους από την περιοχή, είναι αρκετή για να κάνει ευκολότερη την κίνηση των ρηγμάτων, με αποτέλεσμα να σημειώνονται περισσότεροι σεισμοί. Την ίδια στιγμή βέβαια, η έντονη βροχόπτωση λειτουργεί προστατευτικά ώστε οι σεισμοί είναι λιγότεροι ισχυροί από ότι θα περίμενε κανείς. Μετά το πέρας τους όμως, οι πλημμύρες μπορούν να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερους σεισμούς.
Όπως αναφέρει ο Guardian, είναι πιθανό οι πλημμύρες να μειώνουν το βάρος που «σηκώνει» κάποιο ρήγμα, με αποτέλεσμα αυτό να μπορεί να κινηθεί ευκολότερα, προκαλώντας και πάλι σεισμούς. Η βρετανική εφημερίδα επικαλείται μάλιστα καθηγητή από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, ο οποίος εξηγεί ότι οι μεγάλοι σεισμοί τείνουν να έπονται ενός τυφώνα ή ανεμοστρόβιλου. Σαν παράδειγμα φέρνει μάλιστα τον σεισμό που χτύπησε την Αϊτή το 2010, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 220.000 άνθρωποι.
Μέσα σε αυτή την αλυσίδα φυσικών καταστροφών, τα ηφαίστεια δεν θα μπορούσαν να παραμείνουν ανεπηρέαστα. Επί παραδείγματι, έχει παρατηρηθεί ότι στη νήσο του Μοντσερράτ στην Καραϊβική, οι έντονες βροχοπτώσεις ακολουθούνται από εκρήξεις ηφαιστείων. Αυτό συμβαίνει γιατί η στάθμη του νερού τείνει να ανεβαίνει, με αποτέλεσμα η λάβα να πιέζεται προς τα έξω, όπως ακριβώς η οδοντόπαστα βγαίνει από την συσκευασία της.