Και μπορεί στην Ελλάδα η ξαφνική άνοδος της θερμοκρασίας να μας υπενθύμισε ότι η άνοιξη βρίσκεται ένα μόλις μήνα μακριά, όμως σε ορισμένα σημεία του πλανήτη αναμένουν την πρώτη αχτίδα του ήλιου.
Στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στον Αρκτικό Ωκεανό, κάπου ανάμεσα στη Νορβηγία και τον Βόρειο Πόλο, βρίσκεται η Σπιτσβέργη. Πρόκειται για το μεγαλύτερο νησί της Νορβηγίας, το οποίο επί τέσσερις μήνες του χρόνου βρίσκεται βυθισμένο στο σκοτάδι, καθώς οι αχτίδες του ήλιου το αγγίζουν μόνο από τον Μάρτιο έως τα μέσα Νοεμβρίου.
Παρότι το νησί είναι απομονωμένο και το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου βρίσκεται στο σκοτάδι, κατοικείται κυρίως από νέους και δραστήριους ανθρώπους που εργάζονται κυρίως στον τομέα του τουρισμού. Και αυτό γιατί οι γυναίκες απαγορεύεται να γεννήσουν στο νησί, ενώ και οι ηλικιωμένοι καλούνται να ζήσουν σε άλλα σημεία της Νορβηγίας, καθώς η νήσος δεν διαθέτει σχολεία ή μεγάλες νοσοκομειακές εγκαταστάσεις.
Λέγεται πως σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη, η Σπιτσβέργη διαθέτει πέντε εποχές: την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και τους δύο χειμώνες -τον φωτεινό και τον σκοτεινό-. Αυτός ο δεύτερος χειμώνας, σε αντίθεση με όσα πιστεύουν πολλοί, είναι ο αγαπημένος των περισσότερων κατοίκων.
Από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο, το χρώμα του ουρανού και του εδάφους αλλάζει κάθε ώρα. Η ημέρα είναι σαν να έχει «κολλήσει» στην ανατολή του ηλίου, βάφοντας με μαγευτικά χρώματα τον ορίζοντα.
Κάθε χρόνο, την ημέρα που ο ήλιος τελικά ανατέλλει, οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στα σκαλιά του παλιού Νοσοκομείου, όπου τραγουδούν παραδοσιακά νορβηγικά τραγούδια.