Σοκάρουν τα στοιχεία που παρουσιάζει έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι ψυχικά άρρωστοι στην Ινδονησία.
Σύμφωνα με την έκθεση, από το 1977 μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 57.000 άνθρωποι έχουν υποστεί «pansung»: έχουν κρατηθεί αλυσοδεμένοι, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Στην Ινδονησία, οι ψυχικές ασθένειες αποτελούν ταμπού, καθώς πιστεύεται ότι οφείλονται σε κατάρες ή δαιμόνια. Γι' αυτό τον λόγο οι οικογένειες συνηθίζουν να εγκαταλείπουν τα ψυχικά άρρωστα παιδιά τους ή να τα κλειδώνουν σε στάβλους και υπόγεια. Την ίδια στιγμή, θεραπευτήρια που λειτουργούν για την φροντίδα αυτών των ανθρώπων κατηγορούνται για βασανισμούς, βιασμούς ή παραμέληση ασθενών.
Η έκθεση του Παρατηρητηρίου συμπεριλαμβάνει τις μαρτυρίες 175 ανθρώπων που δραπέτευσαν από θεραπευτήρια-κολαστήρια ή χώρους όπου τους είχαν αφήσει μέλη των οικογενειών τους.
Η 24ρονη Ismaya βρισκόταν κλεισμένη επί τρεις μήνες σε ένα κέντρο θεραπείας. Εκεί, της έδεσαν τα χέρια με λουρί σκύλου και τύλιξαν γύρω από το ένα πόδι της μια αλυσίδα. Οι θεραπευτές δεν της επέτρεπαν να πάει ούτε στην τουαλέτα και δεν άκουγαν ποτέ τις κραυγές της.
Η 29χρονη Carika ήταν κλειδωμένη επί τέσσερα χρόνια σε ένα στάβλο από την οικογένειά της. Όταν απελευθερώθηκε από την αστυνομία, μεταφέρθηκε σε ένα θεραπευτήριο, όπου υπέστη «θεραπείες» που θυμίζουν άλλες εποχές. Εκεί βρισκόταν συνεχώς αλυσοδεμένη και το προσωπικό την επέβαλε συχνά σε ηλεκτροσόκ. Κάποια στιγμή μάλιστα βιάστηκε από κάποιον άλλο ασθενή.
Τα περισσότερα από τα περιστατικά «pansung», όπως ονομάζεται η φυλάκιση των ψυχικά αρρώστων στην Ινδονησία, λαμβάνουν χώρα σε απομακρυσμένες γεωργικές περιοχές, όπου δεν υπάρχουν ψυχιατρικές κλινικές. Σύμφωνα με την έκθεση, το 90% των Ινδονησίων δεν έχουν πρόσβαση σε ψυχιατρικά κέντρα, με αποτέλεσμα οι οικογένειες να καταφεύγουν σε ανεπίσημα θεραπευτήρια.