Με την ανακοίνωση των φετινών βραβείων Πούλιτζερ, η HuffPost Greece παρουσίασε την περίπτωση του Ρομπ Κούζνια, του δημοσιογράφου που τιμήθηκε με την υψηλότερη δημοσιογραφική βράβευση για έρευνα του που αφορούσε την διαφθορά σε σχολείο της περιφέρειας της Τόρανς, ο οποίος όμως έχει πάψει να εργάζεται πλέον ως δημοσιογράφος.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε «ήταν πάρα πολύ δύσκολο να τα βγάλει πέρα με τον μισθό του δημοσιογράφου και να νοικιάζει ένα διαμέρισμα στην περιοχή του Λος Άντζελες».
Ο πρώην δημοσιογράφος, που σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνος γραφείου Τύπου και απέκλεισε την πιθανότητα να επιστρέψει στη δημοσιογραφία παρά την βράβευση του, είχε λάβει μάλιστα μια αύξηση, προτού εγκαταλείψει τη θέση του, αλλά αυτή δεν ήταν αρκετή.
Σε άρθρο της βρετανικής Guardian (23.4.2015), παρουσιάζεται ακόμη μια υπόθεση, όπου εργαζόμενος που βρίσκεται σε πλεονεκτική, θα πίστευε κανείς, θέση, που πιθανότατα πολλοί θα ζήλευαν εάν δεν γνώριζαν τις συνθήκες που πραγματικά επικρατούν, αναγκάζεται να εγκαταλείψει την δουλειά του, καθώς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα προς το ζην, παρά την σκληρή εργασία.
Ο Μπέρτραντ Ολοτάρα, αρχίζει την κατάθεση της ιστορίας του, αναφέροντας πως εργάζεται στην καφετέρια της Γερουσίας, ως μάγειρας. Μαγειρεύει, όπως λέει, κάθε μέρα για μερικούς από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους του πλανήτη, περιλαμβανομένων πολλών εκ των γερουσιαστών που «κατεβαίνουν» ως υποψήφιοι για πρόεδροι των Η.Π.Α.
Αμοίβεται με 12 δολάρια την ώρα. Τα χρήματα αυτά δεν ήταν αρκετά για να μεγαλώσει τα παιδιά, που μεγαλώνει μόνος του. Έτσι, αναγκάστηκε να βρει μια δεύτερη δουλειά σε ένα μανάβικο, προκειμένου να εξασφαλίσει κάποια έξτρα χρήματα.
Όμως, παρότι κατέληξε να δουλεύει εφτά ώρες την εβδομάδα και συνολικά εβδομήντα ώρες εβδομαδιαίως, δεν καταφέρνει να πληρώσει το νοίκι, να εφοδιάσει τα παιδιά του με τα απαραίτητα για το σχολείο, ούτε καν να εξασφαλίσει τα γεύματα της ημέρας.
Αναγκάζεται να χρησιμοποιεί τα κουπόνια για τρόφιμα που παρέχει η αμερικανική κοινωνική πολιτική, για να μην μένουν νηστικά τα παιδιά του.
Τι έκανε λάθος;
Τίποτα, λέει ο ίδιος. Έκανε όλα όσα οι αμερικανοί πολιτικοί διακηρύσσουν πως θα πρέπει να κάνει κανείς για να προοδεύσει. Δουλεύει σκληρά και είναι νόμιμος στις συναλλαγές του, έχει μάλιστα αποφοιτήσει από το κολλέγιο, έχει εργαστεί για πέντε χρόνια ως αναπληρωτής δάσκαλος σε σχολείο.
Την ίδια στιγμή, πολλοί από τους γερουσιαστές για τους οποίους μαγειρεύει δίνουν λόγους για «ευκαιρίες» που πρέπει να δοθούν στους εργαζόμενους και για την βοήθεια που πρέπει να δοθεί στα παιδιά να επιτύχουν το «αμερικάνικο όνειρο».
Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται πως πολλοί από εκείνους που εργάζονται στο ίδιο κτίριο που οι ίδιοι συνεδριάζουν, αγωνίζονται για την επιβίωση τους.
Την ίδια στιγμή, η εργοδότρια εταιρία του Ολοτάρα, προχώρησε σε ανανέωση του συμβολαίου της με την κυβέρνηση των Η.Π.Α, αλλά κανείς από τους γερουσιαστές ή τους αξιωματούχους της κυβέρνησης δεν φάνηκε να διερωτάται αν οι εργαζόμενοι της συγκεκριμένης πολυεθνικής, που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει κέρδη δισεκατομμυρίων, αμοίβονται με μισθούς που εξασφαλίζουν την επιβίωση τους και δεν αναγκάζονται να καταφύγουν σε κουπόνια σίτισης.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο άνδρας παραιτήθηκε από την δουλειά του, ενώ οι συναδέλφοι του προχώρησαν σε απεργία.
Ο Μπέτραντ Ολοτάρα αναφέρει στην εξιστόρηση της ιστορίας του, πως οι αμερικανοί ψηφοφόροι θα πρέπει να αναρωτηθούν:
«Αν οι υποψήφιοι πρόεδροι των Η.Π.Α δεν βοηθούν τους εργαζομένους που τους εξυπηρετούν καθημερινά, θα βοηθήσουν όντως τα εκατομμύρια των χαμηλόμισθων αμερικανών που δεν ξέρουν ή βλέπουν;»