Η ανεργία μειώνεται, τον Σεπτέμβριο υποχώρησε στο 20.5%. Καλή είδηση, αλλά όχι όλη η αλήθεια. Μαζί με την ανεργία μειώνεται και η πλήρης απασχόληση. Οι 3 στους 10 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα εργάζονται με συμβάσεις part-time. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς καταλήγουν να δουλεύουν ακόμα και τις υπερωρίες του 8ώρου, ενώ πληρώνονται για 4ωρο εργασίας.
Πρόκειται για 582.041 εργαζομένους, οι οποίοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό 407 ευρώ (στοιχεία ΑΠΔ, ΕΦΚΑ Μάρτιος 2017), που σημαίνει ότι οι καθαρές αποδοχές τους είναι ακόμη μικρότερες, με αποτέλεσμα να κατατάσσονται στην κατηγορία των φτωχών.
Δεν μπορείς να πιστώσεις στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την μείωση της ανεργίας χωρίς να της χρεώσεις την γενιά των mini jobs. Την γενιά των 360 ευρώ. Σε όσους δε, παρέμειναν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι περικοπές μισθών έφτασαν σε ποσοστό 19%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας.
Οι ευέλικτες μορφές εργασίας, που αμείβονται με κατ’ επίφασιν «μισθούς», αποκλιμακώνουν την ανεργία ως νούμερο, αλλά υπονομεύουν την προοπτική μιας κανονικής ζωής σε μια νέας αναδυόμενη τάξη εργαζομένων. Την τάξη των νεόπτωχων εργαζομένων. Πόση ευελιξία εξασφαλίζουν τα 400 ευρώ, για να χωρέσουν μια αξιοπρεπή ζωή;
Ήδη το 60% των νέων προσλήψεων στον ιδιωτικό τομέα είναι με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, εκ των οποίων 127.000 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ.
Στο δεκάμηνο του 2017 το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων είναι θετικό με 128.230 νέες θέσεις εργασίας. Ωστόσο το 54,67% αυτών, αφορά εκ περιτροπής και μερική απασχόληση.
Ο Νοέμβρης του 2017 είναι ο χειρότερος Νοέμβριος από το 2001! Από τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ, προκύπτει ότι πρόκειται για με τη μεγαλύτερη απώλεια θέσεων εργασίας τα τελευταία 16 χρόνια. Ένα αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων κατά 39.221 θέσεις εργασίας. Μέσα σε δύο μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο χάθηκαν 137.641 θέσεις εργασίας.
Η Υπουργός Αχτσιόγλου, παρότι νέος άνθρωπος, συνεχίζει το κίβδηλο αφήγημα του προκατόχου της, Κατρούγκαλου: Η ανάπτυξη γεννά θέσεις εργασίας που προκαλεί αύξηση εισφορών, άρα αύξηση εσόδων των ταμείων και αύξηση πλεονάσματος που καταλήγει σε κοινωνικό μέρισμα, εσχάτως και στους νέους ανέργους.
Η υποκρισία βασιλεύει. Όταν οικοδομείται ελπίδα πάνω στο ψέμα, τότε πέφτει και σε πλακώνει.
Η κυβέρνηση διαφημίζει αύξηση εισφορών λόγω αυξημένης απασχόλησης. Την ίδια στιγμή τα έσοδα του ΕΟΠΠΥ από ασφαλιστικές εισφορές εμφανίζονται μειωμένα το 2018 σε σχέση με το 2017 (Πίνακας 3.22 Προϋπολογισμού). Τι είναι σωστό, τελικά;
Η επέλαση των ευέλικτων μορφών εργασίας προξενεί μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων. Δύο εργαζόμενοι των 350 € εισφέρουν στα Ταμεία όσα και ένας εργαζόμενος των 700€. Η μείωση της ανεργίας, με τον τρόπο που γίνεται, δηλαδή χωρίς αύξηση των συνολικών εισοδημάτων, δεν αυξάνει προφανώς τα έσοδα των Ταμείων.
Ο λόγος που αυξήθηκαν τα έσοδα των Ταμείων φέτος είναι ότι έκτακτα, πλην μη επαναλαμβανόμενα έσοδα (διπλές εισφορές των γιατρών, των μηχανικών, των αγροτών και των δικηγόρων που πλήρωσαν εντός του 2017 και τις εισφορές του δεύτερου εξάμηνου του 2016) εισέρρευσαν στα Ταμεία.
Το 2017 η δαπάνη για συντάξεις ήταν μειωμένη κατά 1 δις. σε σχέση με την πρόβλεψη, 6 μήνες νωρίτερα στο Μεσοπρόθεσμο.
Όλως τυχαίως και η πρόβλεψη του Προϋπολογισμού για το 2018 είναι επίσης 700 εκατ. € κάτω, από την πρόβλεψη του Μεσοπρόθεσμου. Με άλλα λόγια, και το 2018 η κυβέρνηση θα κηρύξει στάση πληρωμών συντάξεων και εφάπαξ.
Δυστυχώς για τη χώρα, παρότι η ελληνική οικονομία έχει τις προϋποθέσεις και η διεθνής συγκυρία ευνοεί δυναμική ανάπτυξη, ο στόχος για την ανάπτυξη θα χαθεί, όπως και πέρυσι. Θα πάμε πάλι στο μισό. Όπως και τα μεροκάματα των εργαζομένων. Μέχρι να καταρτίσουμε ένα αναπτυξιακό μετα-μνημονιακό σχέδιο που θα εκπέμπει οικονομική εμπιστοσύνη και θεσμική αξιοπιστία, δεν θα δημιουργούμε βιώσιμους μισθούς και θέσεις απασχόλησης. Απλά θα σερνόμαστε.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει εθνική συνεννόηση και μακροχρόνιο σχεδιασμό και όχι οπαδικούς σκυλοκαυγάδες.