Ζούμε σε μια εποχή που δεν διαφέρει πολύ από τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Τούρκοι αποσύρουν τα γαλλικά προϊόντα από τα ράφια τους για να τιμωρήσουν τον Μακρόν! Αντί για τον Μακρόν τιμωρούν τους Τούρκους γαλλόφωνους που ετοιμάζουν αυτά τα προϊόντα σε κάποιο εργοστάσιο της Γαλλίας!
Ο θρησκόληπτος ανώτατος Άρχων που έχει σήμερα η Τουρκία βιάζεται να γίνει η μεγάλη προσωπικότητα που υπολογίζει πως θα έχει σύντομα η Μέση Ανατολή. Η οποία θα σπρώξει τους Μωαμεθανούς να κάνουν την ζωή δύσκολη στις Δυτικές Δυνάμεις ώστε να αναγκαστούν να αποδεχτούν τις πάσης φύσεως διεκδικήσεις τους. Υπολογίζουν στην αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζουν σήμερα οι δυτικές χώρες – πρέπει να πούμε – τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας. Προβλήματα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά, περιβαλλοντικά. Σε μια Δύση που δεν είναι πια τού Ρούσβελτ και του Τσώρτσιλ, του Σαρλ ντε Γκωλ και του Αντενάουερ. Αλλά τού Τραμπ, του Τζόνσον και ίσως σύντομα μιας Δύσης που ονειρεύεται η Λεπέν. Η οποία Λεπέν πλησιάζει ήδη το 4ο % των Γάλλων στις δημοσκοπίσεις (όταν θα είναι υποψήια για την Προεδρία, όπς πριν από τρία χρόνια)
Απέναντι σε μια Ανατολή που παραμένει στα σουλτανικά καθεστώτα. Όπως αυτό του Οθωμανικώτατου αφεντικού της Τουρκίας. Η συμπεριφορά μερικών, στην Ανατολή τουλάχιστον, θα μπορούσε να προδικάσει χιτλερικές ή τουλάχιστον μουσολινικές επιχειρήσεις. Και απορεί κανείς πώς όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο που η Ανθρωπότητα σύσσωμη βρίσκεται σε πόλεμο με τον ίδιο σατανικό εχθρό, την Πανδημία. Η οποία αγνοεί όλα τα καθεστώτα και τους λαούς αυτών. Τους άοπλους λαούς τους.
Τα κράτη κάνουν συμμαχίες για να προστατευθούν. Τι μπορεί να κάνει ένα ΝΑΤΟ μπροστά σε μια θεομηνία που στην Αθήνα, αρχαιότερα, δεν σεβάστηκε ούτε τον Περικλή, την γυναίκα του και τα παιδιά του. Και απροπό του ΝΑΤΟ, πώς είναι δυνατό οθωμανικά μέλη της Νατοϊκής Συμμαχίας να βρίζουν χυδαία τους συμμάχους τους μπροστά σε όλον τον κόσμο, μόνο και μόνο επειδή δεν αποδέχεται να σκοτώνουν οι ισλαμιστές αθώους δασκάλους. Το μόνο που θα μπορούσε να πει κανείς - και πρέπει να το πει - είναι ότι κακώς δεν προειδοποιούνται εγκαίρως οι δάσκαλοι από τα αφεντικά τους να μην χρησιμοποιούν επιχειρήματα τα οποία οδηγούν σε αθώους νεκρούς. ’Ενας αθώος σεβασμός προς αθώους πιστούς – αφοσιωμένους σε ιερά σύμβολα όσο και σε ιστορικούς ποδοσφαιριστές – δεν βλάπτει την δημοκρατία, όσο ισχυρίζονται μερικοί υψίφωνοι υποστηριχτές της
Όσο για το ΝΑΤΟ κάποιος να μας πει επιτέλους σε ποια κατάσταση βρίσκεται. Μήπως οι δυτικοί ηγέτες με «αρρωστημένο μυαλό» - όπως τους αποκαλεί ο γνωστός σουλτάνος – θα πρέπει να απαιτήσουν την διαγραφή του; Ίσως αν η Τουρκία πάψει να είναι μέλος του ΝΑΤΟ θα επιτρέψει ευκολότερα την νατοϊκή προστασία της ταλαιπωρημένης μας χώρας. Η οποία Τουρκία ξεχνάει ότι δεν είναι πολύς καιρός που Τούρκοι στρατηγοί ήταν θρονιασμένοι στην Νατοϊκή βάση της Λάρισας! Μήπως ήρθε η ώρα το ΝΑΤΟ να διαλυθεί; Σήμερα, μετά την Αγια Σοφιά κινδυνεύει και το Πατριαρχείο. Το οποίο, μαζί με το Αιγαίο, προδίδουν την ελληνικότητα της χώρας που λέγεται σήμερα Τουρκία. Και αυτό είναι που ενοχλεί τον Ερντογάν.
Παρόλα αυτά ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν αντίθετη με την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτοί που πίεζαν την Ευρώπη να δεχτεί την Τουρκία στους κόλπους της ήταν η Αμερική του Τζόνσον, με το επιχείρημα μας Ευρωπαϊκής Ένωσης Νατοϊκής. Αυτήν την συζήτηση την έκανα και με τον τέως Αμερικανό Υπουργό υπεύθυνο για την Ασφάλεια των ΗΠΑ στο εξωτερικό, Γουόλτ Ρόστοβ, όταν τον συνάντησα στο Τέξας για να μου παραδεχτεί τελικά ότι αυτός ευθύνεται για την Χουντοποίηση της Ελλαδας. (1) Στην συζήτηση που ακολούθησε ο Ρόστοβ μου μίλησε για τις προσπάθειες της Αμερικανικής Κυβέρνησης να δεχτεί η Ευρώπη σαν μέλος της την Τουρκία. Η προώθηση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε πολιτικούς και οικονομικούς λόγους. Πολιτικούς γιατί θα υποστήριζε πάντοτε τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, οικονομικούς γιατί με τα «πακέτα Ντελόρ» η Τουρκία δεν θα είχε πλέον ανάγκη από την αμερικανική οικονομική βοήθεια.
Σε μια συνομιλία μου με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (2) οΈλληνας πρωθυπουργός μου αποκάλυψε πως όταν αντικατέστησε την Χούντα, το 1975, τρεις φορές κινδύνεψε η χώρα μας από έναν πόλεμο με την Τουρκία. Η εντύπωση που είχα ήταν ότι η Ελλάδα και η Τουρκία ετοίμαζαν τελικά μια συμφωνία για τις διαφορές τους στο Αιγαίο. Η οποία «αναβλήθηκε» όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΝΑΤΟ, η Πανδημία, η προστασία του Περιβάλλοντος, οι αιμοβόρες αντεκδικήσεις, η επείγουσα συναδέλφωση λαών και θρησκειών - έστω αναχρονιστικών - ο γηραιός εθνικισμός, η μετασχολική ξενάγηση στον πολιτισμό (στην Τηλεόραση και στις Δανειστικές Βιβλιοθήκες τουλάχιστον) είναι μερικές από τις προκλήσεις που θα συνεχίζει να αντιμετωπίζει η Ανθρωπότητα. Όση παραμείνει.
1.Ρ. Μανθούλη «Η Δικτατορία των Ελλήνων Συνταγματαρχών»
2. Ρ.Μανθούλη «Η Ελλάδα του Καραμανλή»