Η HuffPost προτείνει: 10 βιβλία που αξίζει να διαβάσετε τον Νοέμβριο

Η HuffPost προτείνει: 10 βιβλία που αξίζει να διαβάσετε τον Νοέμβριο
LIgorko via Getty Images

Το εκδοτικό φαινόμενο «Μικρές φωτιές παντού» της Αμερικανίδας Celeste Ng (τα δικαιώματα για την τηλεοπτική μεταφορά του οποίου πήρε η Ρις Γουίδερσπουν), το τελευταίο βιβλίο του Φίλιπ Κερ «Φοβού τους Δαναούς», μεγάλο μέρος του οποίου διαδραματίζεται στην Ελλάδα, «Σάμα» του κορυφαίου Αντόνιο ντι Μπενεντέτο με ήρωα έναν αξιωματούχο του ισπανικού στέμματος στην Παραγουάη του 18ου αιώνα, η ιστορία του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος Μπράντλεϋ ΤΣ. Μπέρκενφελντ -ο οποίος έρχεται στην Αθήνα-, «Ο Λένιν στο τρένο» της ειδικού στη ρωσική ιστορία Κάθριν Μέριντεϊλ, το αστυνομικό «Θανάσιμα περάσματα» της Βρετανίδας Elly Griffiths και «Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα» -ιππότης αειθαλής και αθάνατος- του Θερβάντες βεβαίως, σε νέα μετάφραση.

Η HuffPost προτείνει δέκα βιβλία που αξίζει να διαβάσετε τον Νοέμβριο.

«Ο τραπεζίτης του Διαβόλου» του Μπράντλεϋ ΤΣ. Μπέρκενφελντ (εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Μάνος Τζιρίτας).

Ο Μπράντλεϋ Μπέρκενφελντ είχε τα πάντα, ως σύµβουλος παροχής προσωπικών τραπεζικών υπηρεσιών για τη µεγαλύτερη τράπεζα του κόσµου, τη UBS, όπου οι πλουσιότεροι των πλουσίων έκρυβαν τα εκατοµµύριά τους από τα µάτια των φορολογικών αρχών σε ένα µυστικό, πολύπλοκο δίκτυο ανώνυµων λογαριασµών και υπεράκτιων (off-shore) εταιρειών. Όταν ανακάλυψε ότι η UBS σκόπευε να ρίξει σε εκείνον την ευθύνη για τις απερισκεψίες των πελατών της, ο Μπέρκενφελντ αποκάλυψε το σχέδιο στις αµερικανικές αρχές.

Πάνω από 15 δισεκατοµµύρια δολάρια (µέχρι στιγµής) έχουν ανακτηθεί µε βάση τις πληροφορίες που έδωσε ο Μπέρκενφελντ, αλλά µολονότι ανέλαβε την ευθύνη να αποκαλύψει τη µεγαλύτερη πλεκτάνη φορολογικής απάτης στην ιστορία και γκρέµισε την παράδοση µυστικότητας του ελβετικού τραπεζικού συστήµατος, το αµερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης προσπάθησε να τον µετατρέψει σε αποδιοποµπαίο τράγο και να τον φιµώσει. Του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για συνέργεια σε εγκληµατικές ενέργειες, συνελήφθη και εξέτισε ποινή φυλάκισης τριάντα µηνών. Αλλά ο Μπέρκενφελντ βγήκε νικητής.

Μετά την αποφυλάκισή του δικαιώθηκε, όταν η Υπηρεσία Δηµοσίων Εσόδων (IRS) του χορήγησε αµοιβή 104 εκατοµµυρίων δολαρίων για τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του, τη µεγαλύτερη αµοιβή που έχει δοθεί ποτέ για τέτοιου είδους καταγγελίες.

Με το βιβλίο αυτό ο Μπέρκενφελντ -πρώην επαγγελματίας του χρηματοοικονομικού τομέα, από τους σημαντικότερους πληροφοριοδότες δημοσίου συμφέροντος- διηγείται για πρώτη φορά την εκπληκτική ιστορία του.

Ο Μπέρκενφελντ θα είναι στην Αθήνα και θα παρουσιάσει το βιβλίο του την Τρίτη 6 Νοεμβρίου, στο Βιβλιοπωλείο Public Συντάγματος στις 21:00. Για το βιβλίο θα μιλήσουν επίσης, ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου και ο John Kiriakou, μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος, πρώην στέλεχος της CIA και Senior Investigator της Senate Foreign Relations Committee.

«Φοβού τους Δαναούς» του Philip Kerr (εκδόσεις Κέδρος, μετάφραση Γιώργος Μαραγκός).

Στα βιβλιοπωλεία 6 Νοεμβρίου. Το βιβλίο κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του βραβευμένου συγγραφέα -μετρ της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας- ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Μάρτιο, σε ηλικία 62 ετών -και μάλιστα, μεγάλο μέρος της υπόθεσης του διαδραματίζεται στην Ελλάδα.

Μόναχο, 1957. O Μπέρνι Γκούντερ εργάζεται με ψευδώνυμο ως πραγματογνώμονας σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρία. Οι εργοδότες του του αναθέτουν μια αποστολή, που δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται: να ταξιδέψει στην Αθήνα και να διερευνήσει την υπόθεση ενός ναυαγίου που συνέβη στα ελληνικά ύδατα.

Στην Αθήνα ο Γκούντερ συναντά τον ιδιοκτήτη του πλοίου και πρώην στρατιώτη της Βέρμαχτ, Ζίγκφριντ Βίτσελ. Όταν ο Βίτσελ δολοφονείται, ο Γκούντερ ερευνά τα αίτια του θανάτου του και οδηγείται σε μια υπόθεση που εκκρεμεί από τα χρόνια της Κατοχής.

Για μία ακόμη φορά, ο φημισμένος ήρωας του Φίλιπ Κερ βυθίζεται στη σκοτεινή ιστορία του Β’ Παγκόσμιου πολέμου και ειδικότερα στο έγκλημα της εξόντωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και της υφαρπαγής της περιουσίας τους.

Καθώς η Ευρώπη μοιάζει έτοιμη να ακολουθήσει ένα κοινό μέλλον με τη Γερμανία σύμμαχο και όχι εχθρό της, τουλάχιστον ένα άτομο στην Ελλάδα δεν δείχνει διατεθειμένο ούτε να ξεχάσει ούτε να συγχωρέσει. Ακόμη και ο ίδιος ο Μπέρνι πιστεύει ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να έχει δίκιο…

Vallery Jean via Getty Images

«Μια εξαιρετική πλοκή […] ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα από έναν προικισμένο συγγραφέα που έφυγε νωρίς». Washington Post

«(...) Το Φοβού τους Δαναούς επιβεβαιώνει αυτό που οι φανατικοί αναγνώστες του Philip Kerr γνωρίζουν εδώ και πολύ καιρό: ότι ανάμεσα στους σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων ελάχιστοι μπορούν να τον ανταγωνιστούν». Sunday Times

«Σάμα» του Αντόνιο ντι Μπενεντέτο (εκδόσεις Καστανιώτη, μετάφραση Άννα Βερροιοπούλου).

Το έργο του Αντόνιο ντι Μπενεντέτο κυκλοφορούσε για χρόνια σαν ένα μυστικό, σαν ένας ψίθυρος που όλο και δυνάμωνε στο πέρασμα των δεκαετιών. Σήμερα πια ο ίδιος συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων πεζογράφων της Λατινικής Αμερικής. Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1956 και θεωρείται ένα από τα διαχρονικά αριστουργήματα της ισπανόφωνης και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

O Αργεντινός συγγραφέας αφηγείται μια κρίσιμη φάση στη ζωή του δον Ντιέγο ντε Σάμα, αξιωματούχου του ισπανικού στέμματος στην Παραγουάη του 18ου αιώνα. Ο ήρωας είναι το θύμα μιας ατέρμονης αναμονής· αναμονής για ένα πλοίο, για μια αναγνώριση και μια μετάθεση στο Μπουένος Άιρες, ώστε να σμίξει και πάλι με τη γυναίκα του τη Μάρτα. Καθώς νιώθει εξορισμένος σ’ έναν αφιλόξενο τόπο, η προσμονή του γίνεται αγωνιώδης, στοχαστική, υπαρξιακή. Ο ίδιος αυτός τόπος επιχειρεί να τον ξελογιάσει και τις ληθαργικές ώρες τον πολιορκεί με σκέψεις απιστίας, αναγκάζοντάς τον να παλεύει μέσα στη μοναξιά του με το δικαίωμα να ερωτευτεί. Το Σάμα είναι ένα μυθιστόρημα για τα έσχατα όρια της ανθρώπινης συνθήκης. Πριν από έναν χρόνο το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο «Ζάμα», σε σκηνοθεσία Λουκρέσια Μαρτέλ.

«Ο Ντι Μπενεντέτο έχει γράψει βιβλία όλο ουσία που με έχουν συγκινήσει και εξακολουθούν να με συγκινούν». Χόρχε Λουίς Μπόρχες

«Ο Ντι Μπενεντέτο αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα μυθιστοριογράφου. Στο Σάμα δεν καταφεύγει στην ανασύνθεση του παρελθόντος, αλλά βρίσκεται σε αυτό το παρελθόν. Με αυτόν τον τρόπο μάς φέρνει κοντά σε εικόνες ζωής και συμπεριφορές που διατηρούν άθικτο τον παραλογισμό τους, χωρίς να χρειαστεί να επιστρατεύσουμε τη φαντασία μας». Χούλιο Κορτάσαρ.

«Το Σάμα μπορεί να συγκριθεί με τον Ξένο του Καμύ και τη Ναυτία του Σαρτρ, πιστεύω όμως ότι, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες μέσα στις οποίες γράφτηκε και την ιδιαίτερη θέση του ανθρώπου που το έγραψε, το Σάμα είναι από πολλές απόψεις ανώτερο από τα έργα αυτά. Το ύφος του Ντι Μπενεντέτο είναι, δίχως αμφιβολία, το πιο αυθεντικό στην αργεντινή λογοτεχνία του 20ού αιώνα και το Σάμα μία από τις κορυφαίες στιγμές της ισπανόφωνης πεζογραφίας». Χουάν Χοσέ Σαέρ.

«Oι περιστασιακές παρθένες» της Χανάν Αλ- Σαΐχ (εκδόσεις Ωκεανός, μετάφραση Ελευθερία Μεταξά).

Σε μια ηλιόλουστη παραλία στην Ιταλική Ριβιέρα, δύο γυναίκες που έχουν περάσει τα τριάντα τους χρόνια, η Υβόννη και η Χούντα, χαλαρώνουν δίπλα στη λαμπερή θάλασσα. Όμως, καθώς οι διακοπές τους συνεχίζονται, το περίπλοκο παρελθόν τους ρίχνει βαριά τη σκιά του στο ειδυλλιακό παρόν.

Και οι δύο γυναίκες πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια στον Λίβανο -η Υβόννη μεγάλωσε σε μια χριστιανική οικογένεια, η Χούντα σε μουσουλμανική- και τώρα διχάζονται ανάμεσα στον αυστηρό παραδοσιακό κόσμο στον οποίον γεννήθηκαν και στην ελευθερία που τις έκανε επιτυχημένες επαγγελματικά.

Τρεις μήνες μετά, όταν η Χούντα (θεατρική σκηνοθέτης από το Τορόντο) επισκέπτεται την Υβόννη (στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας) στο Λονδίνο, μια τυχαία συνάντηση με έναν νεαρό μουσουλμάνο θα έχει ολέθριες συνέπειες και για τις δύο. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, η κάθε μία θα αρχίσει τη δική της αναζήτηση για την αγάπη και τον έρωτα, την εκδίκηση, την διεκδίκηση και την ολοκλήρωση.

Η Λιβανέζα Χανάν Aλ-Σαΐχ, η οποία ζει στο Λονδίνο, είναι μια από τις πιο αναγνωρισμένες σύγχρονες συγγραφείς του αραβικού κόσμου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βηρυτό, προτού φύγει στο Κάιρο για σπουδές. Εργάστηκε στη Βηρυτό ως επιτυχημένη δημοσιογράφος, ενώ πριν μετακομίσει στο Λονδίνο, έζησε στη Σαουδική Αραβία. Είναι η συγγραφέας της συλλογής Sweep the Sun off Rooftops και ανάμεσα στα μυθιστορήματά της συγκαταλέγονται τα The Story of Zahra, Γυναίκες της Άμμου και του Μύρου, τα Blues της Βηρυτού και Only in London, ενώ ήταν υποψήφια για το Independent Foreigner Fiction Prize. Πρόσφατα εξέδωσε τη βιογραφία της μητέρας της, με τίτλο The Locust and the Bird.

«Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα» του Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Δεύτερο μέρος: Ο ευφάνταστος ιππότης Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, μετάφραση από τα ισπανικά, εισαγωγή, σημειώσεις Μελίνα Παναγιωτίδου). Νέα έκδοση, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Θερβάντες.

Όταν το 1605 ο Θερβάντες συστηνόταν στο υποψήφιο αναγνωστικό κοινό του ως «πατριός» του ευφάνταστου ιδαλγού δον Κιχότε ντε λα Μάντσα, πιθανότατα γνώριζε ότι το έργο του ήταν ένα πειραματικό λογοτέχνημα που βρισκόταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Ίσως ήταν δύσκολο να προβλέψει ότι την ίδια κιόλας χρονιά οι δύο ήρωές του θα παρήλαυναν σε μια μασκαράτα στο Βαγιαδολίδ και, μόλις δύο χρόνια αργότερα, στο Περού. Αλλά μάλλον δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι έκτοτε το βιβλίο του δεν θα έπαυε να εκδίδεται και να μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ότι θα θεμελίωνε το μοντέρνο μυθιστόρημα ή ότι θα προκαλούσε τη συγγραφή ακαταμέτρητων χιλιάδων τόμων και θα απασχολούσε όλους τους μείζονες κατοπινούς του συγγραφείς και στοχαστές.

Γεννημένος ανάμεσα στην άμπωτη της Αναγέννησης και την πλημμυρίδα της Αντιμεταρρύθμισης, γόνος όλης της προγενέστερης λογοτεχνικής παράδοσης και τολμηρός ανανεωτής της, ο Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα, είτε ως ιδαλγός είτε ως ιππότης, αειθαλής και αθάνατος, διαλέγεται πλέον με το γίγνεσθαι των δικών μας καιρών.

Η νέα μετάφραση της Μελίνας Παναγιωτίδου δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια εκ νέου ανακάλυψη του αθάνατου αυτού έργου.

Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα γεννήθηκε το 1547 στο Αλκαλά ντε Ενάρες. Το 1570 κατετάγη σε ισπανικό σύνταγμα το οποίο στάθμευε στη Νεάπολη, υπό τις διαταγές του Ντιέγο ντε Ουρμπίνα, και ένα χρόνο αργότερα πολέμησε γενναία και τραυματίστηκε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου. Κατόπιν, έλαβε μέρος στην κατάληψη της Κέρκυρας, στην πολιορκία του Ναυαρίνου και στην εκστρατεία κατά της Τύνιδας, έως ότου το 1575, επιστρέφοντας στην Ισπανία, αιχμαλωτίστηκε από τους Βερβερίνους κουρσάρους του Αρναούτη Μαμή και οδηγήθηκε σκλάβος στο Αλγέρι. Αποπειράθηκε να δραπετεύσει επανειλημμένως, όμως η απολύτρωσή του δεν έγινε δυνατή παρά μόνο το 1580. Έκτοτε, δεν έπαψε να αντιμετωπίζει οικονομικές δυσχέρειες και να προσπαθεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην, ενώ φυλακίστηκε δύο φορές.

Είχε γράψει θεατρικά έργα και μια ποιμενική μυθιστορία, τη Γαλάτεια, αλλά η επιτυχία ήρθε μόλις το 1605, όταν η έκδοση του Μέρους I του Δον Κιχότε τον κατέστησε αμέσως δημοφιλή. Το 1613 δημοσιεύτηκαν οι Παραδειγματικές νουβέλες και το 1615 εμφανίστηκε η συνέχεια του Δον Κιχότε, την οποία είχε προαναγγείλει δέκα χρόνια νωρίτερα.

Ο Θερβάντες πέθανε τον Απρίλιο του 1616 στη Μαδρίτη. Ο Περσίλες, το κύκνειο άσμα του και το κορυφαίο, όπως πρέσβευε ο ίδιος, έργο του, εκδόθηκε τον Ιανουάριο του επόμενου έτους.

«Ο Λένιν στο τρένο» της Catherine Merridale (εκδόσεις Αλεξάνδρεια, μετάφραση Μιχάλης Λαλιώτης).

«Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες δεν συμβαίνει τίποτα· και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες» Β. Ι. Λένιν.

Τον Απρίλιο του 1917, όταν η παραίτηση του τσάρου Νικόλαου συντάραξε την εμπόλεμη Ευρώπη, ο μελλοντικός ηγέτης της επανάστασης των μπολσεβίκων Βλαντιμίρ Λένιν βρισκόταν πολύ μακριά, εξόριστος στη Ζυρίχη. Μόλις πληροφορήθηκε τα νέα, αποφάσισε να επιστρέψει στο Πέτρογκραντ. Αλλά για να φτάσει εκεί, έπρεπε να διασχίσει τη Γερμανία, κάτι που σήμαινε να δεχτεί βοήθεια από τον πιο θανάσιμο εχθρό της Ρωσίας. Η γερμανική κυβέρνηση από τη μεριά της είδε μια ευκαιρία να αποσταθεροποιήσει ακόμη περισσότερο τη Ρωσία επιτρέποντας στον Λένιν και τη μικρή ομάδα επαναστατών που τον συνόδευε να επιστρέψουν.

Κάποιοι πίστευαν ότι ο Λένιν ήταν απλώς ένας «χρήσιμος ηλίθιος», άλλοι ότι θα τον φυλάκιζαν και θα τον εκτελούσαν αμέσως, άλλοι πάλι ότι είχε στην πραγματικότητα ελάχιστους οπαδούς κι ακόμη λιγότερη επιρροή. Όπως έμελλε να αποδειχτεί, έκαναν όλοι μεγάλο λάθος.

Αντλώντας από ένα εντυπωσιακό σύνολο πηγών και πρωτοεμφανιζόμενου αρχειακού υλικού, η Κάθριν Μέριντεϊλ προσφέρει μια καθηλωτική περιγραφή αυτού του σιδηροδρομικού ταξιδιού με τους ασυνήθιστους επιβάτες, που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο, καθώς και των συνωμοσιών και τεχνασμάτων που χρειάστηκαν για την πραγματοποίησή του – με φόντο, μεταξύ άλλων, τη μισοξεχασμένη φιλελεύθερη επανάσταση της Ρωσίας.

Όταν ο Λένιν έφτασε στον διάσημο πια Σταθμό Φιλανδίας του Πέτρογκραντ έβγαλε έναν εκρηκτικό λόγο μπροστά στο παθιασμένο πλήθος. Απλός και ακραίος, ο λόγος αυτός έχει συγκριθεί με μνημειώδη κείμενα όπως το Διάταγμα των Μεδιολάνων και οι 95 θέσεις του Μαρτίνου Λούθηρου. Ήταν η στιγμή που η Ρωσική Επανάσταση έγινε Σοβιετική, η γένεση ενός συστήματος εξουσίας και πίστης που άλλαξε για πάντα την ιστορία της Ρωσίας και μεταμόρφωσε το διεθνές πολιτικό κλίμα.

«Η Κάθριν Μέριντεϊλ είναι μια από τις εξέχουσες ειδικούς στην ιστορία της Ρωσίας, ικανή να διασταυρώνει δηκτικές παρατηρήσεις με μια βαθιά συμπάθεια για τους ανθρώπους που υφίστανται τις τραγωδίες για τις οποίες γράφει...
Ο Λένιν στο τρένο συνδυάζει διπλωματική ίντριγκα, κατασκοπική δεινότητα, δεσπόζουσες προσωπικότητες, γραφειοκρατική αποσύνθεση, στρατιωτική ιστορία και ιδεολογία.» The Economist

Η Catherine Merridale υπήρξε καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορία στο Queen Mary από το 2004 μέχρι το 2014 και έκτοτε είναι συνεργάτης του Institute of Historical Research, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Έργα της είναι: Moscow Politics and the Rise of Stalin: The Communist Party in the Capital, 1925-32 (1990), Night of Stone: Death and Memory in Twentieth- Century Russia (2001), Culture and Combat Motivation (2006), Ivan’s War: Life and Death in the Red Army, 1939-1945 (2006), Red Fortress: History and Illusion in the Kremlin (2013), Lenin on the Train (2016).

«Μικρές φωτιές παντού» της Celeste Ng (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Ρίτα Κολαΐτη).

Tο αγαπημένο μυθιστόρημα των αναγνωστών στην ψηφοφορία του Goodreads για το 2017 -και το καλύτερο μυθιστόρημα του ίδιου έτους σύμφωνα με το Amazon- έχει παραμείνει στην κορυφή των ευπώλητων των New York Times για περισσότερες από 40 εβδομάδες, ενώ έχει συμπεριληφθεί σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα βιβλία της περασμένης χρονιάς (Amazon, Barnes and Noble, Guardian, LA Times, Washington Post).

Eπιπλέον, και ύστερα από πλειστηριασμό, τα δικαιώματα για την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου αγόρασε η εταιρεία παραγωγής της βραβευμένης με Όσκαρ ηθοποιού Ρις Γουίδερσπουν.

Κι όμως, πρόκειται μόλις για το δεύτερο βιβλίο της Αμερικανίδας Σελέστ Ινγκ (η οποία γνώρισε διεθνή επιτυχία με το πρώτο μυθιστόρημα της, το «Όσα δεν είπα ποτέ», 2104).

SIPA USA/PA Images

Η ιστορία της εξετάζει τι σημαίνει οικογένεια σήμερα και ποιός ο ρόλος του γονιού. Παρουσιάζει μια τοιχογραφία των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, μέσα από τα κλειστά όρια ενός προαστίου όπου όλα είναι σχεδιασμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Ίσως πιο διαφωτιστικό είναι το σημείωμα της ίδιας της Ινγκ προς το αναγνωστικό κοινό, στο οποίο, μεταξύ άλλων, λέει τα εξής: «Όταν πρωτοξεκίνησα το Μικρές φωτιές παντού, ήξερα ότι ήθελα να γράψω για την αγαπημένη μου γενέτειρα, το Σέικερ Χάιτς του Οχάιο. Άρχισα να γράφω μια ιστορία για προβληματικές οικογένειες -τους πλούσιους Ρίτσαρντσον και τις περίπλοκες δυναμικές στις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας τους, τη μυστηριώδη Μία και την κόρη της, τα μυστικά που όλοι κουβαλάνε- με φόντο την πατρίδα μου.

Συνειδητοποίησα πως το Σέικερ Χάιτς είναι γεμάτο συναρπαστικές αντιφάσεις. Είναι μια πλούσια, διεξοδικά σχεδιασμένη πόλη -μια από τις πρώτες κοινότητες αυτού του τύπου στις ΗΠΑ- και η πεποίθηση στον σχεδιασμό αυτό είναι τόσο βαθιά που η πόλη έχει προβλεφθεί να διαθέτει ποικιλομορφία στα πάντα -από την εμφάνιση των σπιτιών της ως τη φυλετική σύσταση του πληθυσμού της.Ιδρύθηκε με βάση ουτοπικές αρχές και ακόμα και σήμερα ξεχειλίζει από ιδεαλισμό και άψογο τρόπο. Παρ′ όλα αυτά όμως, φυσικά, το Σέικερ Χάιτς παλεύει με τα ίδια φυλετικά και ταξικά ζητήματα που παλεύει και όλη η υπόλοιπη Αμερική.

Όπως και πολλά άλλη μέρη των ΗΠΑ, το Σέικερ Χάιτς βρίθει από ιδεαλιστές και αλτρουιστές όλων των φυλών, που έχουν αγνές προθέσεις και θέλουν να κάνουν το σωστό. Ωστόσο, όταν το ζήτημα γίνεται προσωπικό, ακόμα και οι ιδεαλιστές κάνουν εγωιστικές επιλογές που έχουν συνέπειες για όλους....»

Στα βιβλιοπωλεία 8 Νοεμβρίου.

«Στη Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι» του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (μετάφραση Δημήτρης Δημητριάδης, εκδόσεις Άγρα).

Επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα, μετά από καιρό, το κλασικό πλέον έργο του Κολτές.

Πάνω στη σκηνή τού Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι είναι δύο -ο Ντήλερ και ο Πελάτης : έχουμε ένα διάλογο. Είναι όμως ένας φιλοσοφικός διάλογος στο ύφος εκείνων του 18ου αιώνα, ή μήπως πιο απλά η είσοδος δύο κλόουν ; Πιθανόν και τα δύο, συναρμοσμένα με μια τεράστια ελευθερία γραφής. Η γλώσσα του είναι ένα όπλο, κι αυτοί εκεί οι δύο, που δεν μοιάζουν να αγαπιούνται και πολύ, παλεύουν ο ένας εναντίον του άλλου με τις λέξεις· πρέπει ο καθένας να κάνει τον άλλο να βγάλει τα έντερά του, να τον σύρει στο δικό του πεδίο, ν’ αρνηθεί το πεδίο του άλλου, να μην παραδεχθεί ποτέ ότι βρίσκεται σε θέση αιτήματος, στερήσεως, κι ότι είναι φτωχός – κυρίως φτωχός από πόθους.

Η έκδοση συνοδεύεται από πλούσιο επίμετρο, με κείμενα των P. Chéreau, M. Casarès, H. Müller, συνεντεύξεις του B.-M. Koltès, εργοβιογραφία και 28 φωτογραφίες.

Ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας Κολτές, γεννήθηκε στο Μετζ το 1948. Νεαρός ακόμα έκανε μια πρώτη απόπειρα να ασχοληθεί με τη συγγραφή, αλλά τα εγκατέλειψε. Δεν πάτησε μάλιστα ούτε μια φορά στο θέατρο μέχρι τα είκοσι. Ταξιδεύει στον Καναδά και στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη). Μια παράσταση θα τον κάνει να δεθεί για πάντα με τη θεατρική σκηνή: η Μήδεια, την οποία ερμηνεύει η μεγάλη Γαλλίδα ηθοποιός Μαρία Καζαρές το 1970, σε σκηνοθεσία Χόρχε Λαβελί. Αρχίζει έτσι να γράφει σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο και παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα σκηνοθεσίας στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου του Στρασβούργου (1970-71).

Έκτοτε η συγγραφική του δραστηριότητα διακόπτεται μόνο από μεγάλα ταξίδια : Ρωσία, ΗΠΑ, Γουατεμάλα, αλλά κυρίως στις χώρες της Αφρικής. Από το 1983 αρχίζει η μεγάλη και στενή του συνεργασία με τον σκηνοθέτη Patrice Chéreau, που θα ανεβάσει τα σπουδαιότερα έργα του στο Théâtre des Amandiers του παρισινού προάστιου της Ναντέρ : Combat de nègre et de chiens (Αγώνας νέγρου και σκύλων, 1983), Quai Ouest (Δυτική αποβάθρα, 1986), Dans la solitude des champs de cotton (Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι, 1987), Le Retour au desert (Επιστροφή στην έρημο, 1988). Πέθανε το 1989.

«Θανάσιμα περάσματα» της Elly Griffiths (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, μετάφραση Γιώργος Ξενίας).

Μέσα στο γκρίζο σκηνικό του υγρού χειμωνιάτικου τοπίου στην ανατολική Αγγλία, ανακαλύπτονται τα οστά ενός μικρού παιδιού κοντά σ’ ένα αρχαίο ιερό στην παραλία του βόρειου Νόρφολκ, περιοχή μάλιστα αρχαιολογικής σημασίας από την Εποχή του Σιδήρου. Η αρχαιολόγος Ρουθ Γκάλογουεϊ, μια έξυπνη, απελευθερωμένη και αποφασιστική γυναίκα, αλλά και ανασφαλής ως προς τις προσωπικές επιλογές της, καλείται από την αστυνομία να χρονολογήσει τα οστά.
Πρόκειται για το πτώμα ενός ντόπιου κοριτσιού, που εξαφανίστηκε πριν δέκα χρόνια, ή μήπως είναι παλαιότερα; Ο Χάρι Νέλσον, ο επιθεωρητής που αναλαμβάνει την υπόθεση, ένας παραδοσιακός άνδρας που έχει μάθει να κρύβει τις ευαισθησίες του, αρνείται να εγκαταλείψει τις έρευνες για το χαμένο παιδί. Αφότου εξαφανίστηκε, κάποιος του στέλνει παράξενα, ανώνυμα σημειώματα
που μιλούν για τελετουργικές θυσίες, με αποσπάσματα από τον Σαίξπηρ και τη Βίβλο. Ο Νέλσον γνωρίζει ότι το ένστικτο και η εμπειρία της Ρουθ θα τον βοηθήσουν να διαλευκάνει επιτέλους την υπόθεση. Κι ενώ η Γκάλογουεϊ προσπαθεί να μπει στο μυαλό του συντάκτη των σημειωμάτων, που φαίνεται να έχει γνώσεις αρχαιολογίας και μυστηριώδεις ικανότητες, εξαφανίζεται ένα δεύτερο παιδί. Συγχρόνως η αρχαιολόγος απειλείται από έναν δολοφόνο που ξέρει πως πλησιάζει όλο και πιο κοντά στην αλήθεια…


Τα «Θανάσιμα περάσματα» έχουν επαινεθεί από την κριτική. Για «έξυπνη πλοκή» μιλά η Literary Review, για «ένα αληθινό δώρο» γράφει ο Guardian και για «γοητευτικούς χαρακτήρες» οι Sunday Times.


Η Elly Griffiths γεννήθηκε στο Λονδίνο και εργάστηκε για πολλά χρόνια στον χώρο των εκδόσεων. Η δημοφιλής και βραβευμένη από την Ένωση Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Library Award by Crime Writers Association) σειρά βιβλίων της, με ηρωίδα τη Ρουθ Γκάλογουεϊ, έχει επίσης κερδίσει τη θέση της στη λίστα με τους επικρατέστερους τίτλους για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα της χρονιάς (Theakston’s Old Peculier Crime
Novel of the Year). Η Elly Griffiths ζει μόνιμα στην πόλη Μπράιτον της Μεγάλης Βρετανίας μαζί με τον σύζυγό της, αρχαιολόγο στο επάγγελμα.

«Ο Συλλέκτης-Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο», το νέο graphic novel του Soloúp (εκδόσεις Ίκαρος).

To νέο αφηγηματικό comic του Soloúp (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αντώνη Νικολόπουλου) κυκλοφορεί μετά το βραβευμένο βιβλίο του Αϊβαλί που αγαπήθηκε από αναγνώστες και κριτικούς.

Ο Συλλέκτης αποτελεί μια σύγχρονη καλειδοσκοπική ιστορία που μιλάει για την αποξένωση των παιδιών από τους γονείς τους μετά από ένα διαζύγιο.

Παιδιά και γονείς. Παιδιά και χωρισμένοι γονείς. Έρωτες που κατέρρευσαν. Σιωπές και φωνές. Δικαιολογίες κι αφορμές όταν, κάποια στιγμή, τον έναν σύντροφο έπαψε να τον αφορά ό,τι απασχολεί τον άλλον. Έπειτα διαζύγια, εντάσεις, αίθουσες δικαστηρίων, απαρχαιωμένοι νόμοι, χρονοβόρες δίκες, προκάτ αποφάσεις. Παράλογος πόλεμος χαρακωμάτων εκεί που κάποτε υπήρχε αγάπη. Κάπου ανάμεσα, στα ερείπια των ερώτων, παιδιά μπερδεμένα καλούνται να διαλέξουν στρατόπεδο.

Πεταλούδες, γραμματόσημα, δαχτυλήθρες, δόντια, ταξί. Σκιές και μαύρες τρύπες. Μια παρέα στο καφενείο, ένα καναρίνι και μια διάρρηξη, δυο φίλοι, η πόρτα μιας πολυκατοικίας, η Κοκκινοσκουφίτσα. Πέντε διηγήματα κι ένα παραμύθι για τον «κακό» λύκο.

Δημοφιλή