Η Ολίβια ντε Χάβιλαντ γίνεται σήμερα, 1η Ιουλίου 103 ετών και θα σβήσει τα κεράκια της τούρτας της στο Παρίσι, όπου και ζει τα τελευταία χρόνια, έχοντας στο πλευρό της την κόρη της Ζιζέλ Γκαλάντ, που απέκτησε από το δεύτερο γάμο της, με τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Πιέρ Γκαλάντ.
Γεννημένη στο Τόκιο από γονείς Βρετανούς την 1η Ιουλίου 1916, η Ολίβια ντε Χάβιλαντ έγραψε ιστορία στο Χόλιγουντ, όχι μόνο για τα δύο Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου με τα οποία τιμήθηκε για την ερμηνεία της στις ταινίες «Δώσε μου πίσω το Παιδί μου» (1946) και «Η Κληρονόμος» (1949), όπως και τους έρωτες της -μεταξύ αυτών και με τον Έρολ Φλιν, σχέση την οποία παραδέχτηκε δημόσια ούσα 92 χρονών (!)- αλλά και τον ιστορικό αγώνα που έδωσε το 1944 κόντρα στην πανίσχυρη Warner Bros, αλλάζοντας τους όρους εργασίας για άνδρες και γυναίκες ηθοποιούς, σπάζοντας το καταχρηστικό συμβόλαιό της από την εταιρία και δίνοντας την ευκαιρία στους συναδέλφους της για ευνοϊκότερα συμβόλαια, τα οποία σε κάθε περίπτωση δεν θα ξεπερνούσαν στο εξής τα επτά χρόνια.
Η Ολίβια ντε Χάβιλαντ έγινε διάσημη από τον ρόλο της Μέλανι στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» και μάλιστα έχασε το Όσκαρ το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου από την πρώτη μαύρη ηθοποιό που τιμήθηκε με το χρυσό αγαλματίδιο, την Χάτι Μακ Ντάνιελ, η οποία υποδυόταν την νταντά των δυο κοριτσιών.
Το 1946, έχοντας ήδη δέκα χρόνια σημαντικής πορείας και το πρώτο της Όσκαρ, ο γνωστός και έγκριτος κριτικός της εποχής, Τζέιμς Αγκί, έγραψε για την ερμηνεία της στο μελοδραματικό φιλμ νουάρ «Σκοτεινός Καθρέφτης»: «Υπήρξε για πολύ καιρό από τις ομορφότερες γυναίκες στον κινηματογράφο. Τελευταία δεν είναι απλώς πιο όμορφη από ποτέ, αλλά έχει αρχίσει να παίζει κιόλας»!
Σε ηλικία μόλις 18 ετών και ενώ σπούδαζε στη δραματική σχολή, της έγινε πρόταση να ερμηνεύσει τον ρόλο της Έρμια στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ. Έναν χρόνο μετά η Warner Bros ανέλαβε την κινηματογραφική μεταφορά του και η νεαρότατη Ολίβια έκανε το ντεμπούτο της στο σινεμά.
Η αντιπαλότητα με την κατά έναν χρόνο μικρότερη αδελφή της, επίσης ηθοποιό Τζόαν Φοντέιν, η οποία άλλαξε το επώνυμο της (πήρε το όνομα του πατριού της) θέλοντας να υπογραμμίσει την απόσταση που είχε από την αδελφή της -οι σχέσεις ήταν κακές από την παιδική ηλικία τους και η οριστική ρήξη ήρθε το 1975- ήταν ακόμη ένα θέμα που απασχόλησε τα ταμπλόιντ της εποχής.
Όπως είχε πει σε συνέντευξη της η ντε Χάβιλαντ «Η αδελφή μου γεννήθηκε λέαινα, εγώ τίγρης και σύμφωνα με τους νόμους της ζούγκλας, αυτές οι δύο δεν είναι φίλες».
Η Ολίβια συμπρωταγωνίστησε με όλους τους σταρ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Με τον Έρολ Φλιν έκανε επτά ταινίες, με πιο διάσημη την ταινία «Οι περιπέτειες του Ρομπέν των Δασών» (1938) -είχε προηγηθεί ο «Κάπτεν Μπλαντ» το 1935.
Όσο για τις φήμες περί ερωτικής σχέσης των δύο ηθοποιών, έπρεπε να περάσουν δεκαετίες μέχρι τη στιγμή που η Ολίβια παραδεχτεί ότι, ναι, υπήρξε έρωτας. Εκείνη την εποχή ο Φλιν -ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 50 ετών, το 1959, από καρδιακή προσβολή- ήταν παντρεμένος.
Πάντως, οι γνωστές σχέσεις της, πέραν των δύο γάμων της, ήταν με τον μεγαλομανή μεγιστάνα Χάουαρντ Χιουζ και τον ηθοποιό Τζέιμς Στιούαρτ.
Έχοντας συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής και διατηρώντας έναν απίστευτο δυναμισμό, η Ολίβια ντε Χάβιλαντ έδωσε ακόμη μια δικαστική μάχη, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα τόσο τα δικά της όσο και των συναδέλφων της, με αφορμή την τηλεοπτική σειρά «Feud», στην οποία περιγράφεται η διαμάχη μεταξύ Τζόαν Κρόφορντ και Μπέτι Ντέιβις και η συμπαράσταση της Ολίβια ντε Χάβιλαντ, προς την τελευταία. Η υπεραιωνόβια ηθοποιός διαφώνησε με το σενάριο της σειράς, παρότι η ίδια παρουσιάζεται ιδιαιτέρως θετικά και κινήθηκε νομικά.
Στη νομική διαμάχη της με την εταιρία παραγωγής στηρίχθηκε στην υπόθεση New York Times εναντίον Σάλιβαν (1964) για την οποία τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι ένα δημόσιο πρόσωπο που έχει αντίρρηση με τον τρόπο που παρουσιάζεται στα ΜΜΕ, μπορεί να επιβάλλει κυρώσεις εάν αποδείξει πρόθεση από τον δημοσιογράφο ή τον συγγραφέα, παρότι σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο σινεμά και στην τηλεόραση δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη. Πέρυσι, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της, αλλά αυτό ίσως είναι λεπτομέρεια, για το σπάνιο χαρακτήρα της και το σύνολο της ζωής της.