Ανεβαίνει στη σκηνή με το κόκκινο βιολί και το χαμόγελο της για να μας συνεπάρει με τις μουσικές της, που είναι σαν να έχουν γραφτεί για τον κάθε έναν από μας ξεχωριστά. Βραβευμένη, αλλά ακόμη πιο σημαντικό από κάθε διάκριση και βραβείο (όπως και από κάθε ανάλυση για τον τρόπο με τον οποίον έχει αφομοιώσει, μετασχηματίσει και ανακατατάξει επιρροές και είδη), αγαπημένη σε ένα κοινό όλων των ηλικιών, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, η συνθέτις που έχει υπογράψει μερικά από τα καλύτερα σάουντρακ των τελευταίων ετών, μιλά στη HuffPost με αφορμή τη συναυλία της στο Κηποθέατρο Παπάγου, την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου.
Μοιράζεται τις σκέψεις με τις οποίες αποχαιρετά το καλοκαίρι, ανακαλεί στιγμές από την περίοδο του εγκλεισμού, λέει για την αγκαλιά που έλειψε αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες «που όλοι βιώσαμε και βιώνουμε», αναφέρεται σε μία άλλη μεγάλη αγάπη της, τη φωτογραφία που συνδέει με τα ταξίδια της, επιλέγει τις τρεις πιο αγαπημένες κινηματογραφικές μουσικές της και δηλώνει εν κατακλείδι αισιόδοξη λέγοντας «καμιά φορά οι ελπίδες χάνονται, η πίστη όμως ποτέ».
-Ακόμη ένα βραβείο, αυτή τη φορά στο Rome International Movie Awards για τη μουσική σας στο ντοκιμαντέρ της Ευτυχίας Φράγκου «Οι Μη Χαμένες Πατρίδες» με θέμα την ιστορία δώδεκα Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που έζησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955. Το περιμένατε ή ήταν μία ευχάριστη έκπληξη;
Κάθε βραβείο είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Το ντοκιμαντέρ της Ευτυχίας για τις δραματικές ημέρες του πογκρόμ στην Πόλη, είναι ένα πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ που αφορά ένα θέμα που συγκινεί τις καρδιές των Ελλήνων. Μιλάει για τον ξεριζωμό οικογενειών, για τους Ρωμιούς που από την μια στιγμή στην άλλη έχασαν τις ρίζες τους.
-Το νέο άλμπουμ με τίτλο «Σαν Ταινία» με ανέκδοτη μουσική για τον κινηματογράφο; Πότε γράψατε τις μουσικές; Για ποιες ταινίες;
Είναι μουσικές που έχουν γραφτεί για δύο τούρκικες ταινίες. Ήταν στα σχέδια μου πολύ πριν τον εγκλεισμό και τους περιορισμούς, αλλά πάντα οι υποχρεώσεις δεν επέτρεπαν να αφιερωθώ στην οργάνωση αυτού του δίσκου για να κυκλοφορήσει. Η απουσία συναυλιών μου έδωσε περισσότερο χρόνο να τον προετοιμάσω. Θέλω να πω ένα ευχαριστώ στην εταιρεία παραγωγής People Music Entertainment και την Άννα Γιώτη που ενδιαφέρθηκαν να κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος εγκαινιάζοντας με το «Σαν Ταινία» τη δισκογραφική τους κυκλοφορία.
-Και η φωτογραφία; Είναι παλιά ή καινούργια αγάπη; (Εάν δεν κάνω λάθος οι φωτογραφίες σας επρόκειτο να παρουσιαστούν σε έκθεση που αναβλήθηκε λόγω πανδημίας).
Η φωτογραφία είναι μια παλιά αγάπη, είναι μια τέχνη που αγαπώ όπως την μουσική. Σου δίνει την δυνατότητα να δεις τον κόσμο μέσα από την δική σου οπτική ματιά, να παρουσιάσεις και να μοιραστείς λεπτομέρειες πολύ σημαντικές. Μια εικόνα δημιουργεί συναισθήματα, όπως οι μελωδίες. Σε όλα τα ταξίδια που κάνω στις διάφορες χώρες μου αρέσει να περπατώ στους δρόμους κάθε τόπου, να φωτογραφίζω τις στιγμές και να τις κρατώ σαν μια πολύτιμη ανάμνηση.
“Εκεί που δεν είχαμε χρόνο, βρήκαμε τον χρόνο να πούμε δυο κουβέντες παραπάνω. Αλλά το πιο δύσκολο ήταν πως δεν μπορούσες να αγκαλιάσεις τους ανθρώπους και οι οικονομικές δυσκολίες που όλοι βιώσαμε και βιώνουμε.”
Η έκθεση είχε πράγματι οργανωθεί για την άνοιξη και τελικά θα πραγματοποιηθεί αρχές Οκτώβρη και εκείνος που με παρακίνησε και οργανώνει όλο το project, είναι ένας παλιός και καλός φίλος, ο Αλέξανδρος Κασσανδρινός.
-Με ποιες σκέψεις αποχαιρετάτε το καλοκαίρι;
Ανάμικτες και αισιόδοξες. Από την μια νιώθω πως τίποτα δεν έχει τελειώσει με την αόρατη απειλή του ιού και από την άλλη με όλη μου την δύναμη πιστεύω πως ένα καλύτερο ξεκίνημα μας περιμένει. Καμιά φορά οι ελπίδες χάνονται, η πίστη όμως ποτέ.
-Πώς θα είναι ο χειμώνας που έρχεται; Εννοώ σε σχέση με τις μουσικές σκηνές (όπως και επίσης τα θέατρα και τα σινεμά);
Σίγουρα θα είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση γεμάτη δυσκολίες. Ειλικρινά, δεν έχω καμία εκτίμηση για το τί πραγματικά θα συμβεί. Κατανοώ τον φόβο των ανθρώπων κι εμείς ως καλλιτέχνες θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες των αρμοδίων και μακάρι σύντομα να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης. Το μόνο που μπορώ να πω είναι να είμαστε ασφαλείς, να προσέχουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας για να είμαστε γεροί και δυνατοί και να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ότι μας συμβαίνει.
-Εάν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε πέντε στιγμές, χαρούμενες και δύσκολες, από τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, ποιες θα ήταν αυτές;
Ο εγκλωβισμός είχε χαρούμενες και δύσκολες στιγμές. Μπορώ να πω πως μου έδωσε στιγμές αγωνίας για την υγεία των δικών μου, μου έδωσε κάποιες στιγμές να συγκεντρωθώ και να βρω κομμάτια του εαυτού μου, έγραψα μουσικές που με έκαναν να ξεχάσω τις άσχημες σκέψεις, εκτίμησα κάποιους φίλους περισσότερο. Επίσης, επειδή σταμάτησε η βοή της κίνησης, βρέθηκα πιο κοντά στην φύση.
Οι ρυθμοί της δουλειάς και της ζωής μας δεν μας άφηναν ελεύθερο χρόνο να αφιερώσουμε στους δικούς μας αγαπημένους ανθρώπους. Με τον εγκλεισμό έγινε πιο συχνή η επικοινωνία με τους πολύ κοντινούς μας και τις οικογένειες μας. Εκεί που δεν είχαμε χρόνο, βρήκαμε τον χρόνο να πούμε δυο κουβέντες παραπάνω. Αλλά το πιο δύσκολο ήταν πως δεν μπορούσες να αγκαλιάσεις τους ανθρώπους και οι οικονομικές δυσκολίες που όλοι βιώσαμε και βιώνουμε.
“Η σκηνή για εμένα είναι το δωμάτιο μου, ο χώρος μου, που μου δίνει φως και αγάπη.”
-Η Γαλλία αποχαιρέτησε τον Μπελμοντό στο Μέγαρο των Απομάχων με το θρυλικό Chi Mai του Μορικόνε από την ταινία «Le professionnel» (Ο Επαγγελματίας). Σκεφτόμουν, ειδικά για τις νεότερες γενιές, ότι μπορεί να μην έχουν δει την ταινία, αλλά είναι βέβαιο ότι όλοι μα όλοι, ξέρουν τη μουσική της.
Πόσες φορές έχουμε κλάψει, έχουμε ερωτευθεί, έχουμε γελάσει και αυτές τις προσωπικές μας στιγμές τις ταυτίζουμε με μια αγαπημένη μελωδία από κινηματογραφική ταινία. Μου έχει τύχει να ακούσω ένα σάουντρακ χωρίς να έχω δει την ταινία, να μου αρέσει και να με συγκινήσει. Μπορεί να είναι συνοδοιπόροι, μπορεί όμως να ακολουθήσουν και διαφορετικούς δρόμους.
-Εάν σας ζητούσα να διαλέξετε τα τρία πιο αγαπημένα σας σάουντρακ, ποια θα ήταν αυτά;
«Το Αστέρι κι η Ευχή», ο πρώτος ορχηστρικός μου δίσκος που όλες οι μουσικές του γράφτηκαν επάνω σε εικόνα, είναι για μένα μια βαθιά συναισθηματική στιγμή, γεμάτη από προσωπικά γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την εποχή. Μετά ήρθε η «Πολίτικη Κουζίνα», που μέσα από αυτήν ανακάλυψα μια άλλη πατρίδα και δέθηκα περισσότερο με τον κόσμο. Το «Babam ve oglum» (Πατέρας και γιός) με έκανε να ταξιδέψω σε άλλα μονοπάτια και να μου δώσει πολλές χαρές.
-Η μουσική σας -ορχηστρική, τραγούδια- μάς έχει προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις. Το ζεστό, παρατεταμένο χειροκρότημα στα live το συνηθίζεις με την πάροδο του χρόνου;
Ποτέ δεν το συνηθίζεις, είναι μια στιγμή που σε γεμίζει χαρά, συγκίνηση και δύναμη για την επόμενη ημέρα. Όσα χρόνια και αν περάσουν τα συναισθήματα δεν αλλάζουν. Η σκηνή για εμένα είναι το δωμάτιο μου, ο χώρος μου, που μου δίνει φως και αγάπη.
-Πώς γράφετε μουσική; Υπάρχουν άγονες και γόνιμες περίοδοι;
Ακόμα και η πιο άγονη περίοδος μπορεί να καταλήξει σε κάτι γόνιμο. Για εμένα η μουσική είναι ανάγκη ζωής και τίποτα δεν κλείνει όταν κάνεις μια δουλειά. Συνεχίζεις να δουλεύεις και να γράφεις γιατί αυτό μου δίνει οξυγόνο για να ζω.
-Το πρόγραμμα της συναυλίας στου Παπάγου;
Θα είναι μια γιορτή, ένα ταξίδι με την ελπίδα να μας δώσει μια αισιοδοξία για το μέλλον. Ένα ταξίδι που θα το κάνουμε μαζί με αγαπημένους μουσικούς και συνεργάτες, τον Ανδρέα Συμβουλόπουλο στο πιάνο, Θάνο Σταυρίδη στο ακορντεόν και Πάνο Δημητρακόπουλο στο κανονάκι.
Αυτή την βραδιά όμως θα βρεθούν μαζί μας επάνω στην σκηνή οι ταλαντούχοι Tales from the Box (Θάνος Σταυρίδης και Στέλλα Τέμπερλη), ο Ηλίας Παντελιάς και ο Ιάσονας Παπαδάκης που με τις δικές τους συνθέσεις και τραγούδια θα φέρουν την φρέσκια τους διάθεση στη μουσική παρέα. Μαζί μας θα είναι ο υπέροχος Πέτρος Κούρτης που με την ομάδα του θα δώσουν ένα δυναμικότατο παρόν στα κρουστά.
Info
Ευανθία Ρεμπούτσικα
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου
Κηποθέατρο Παπάγου
Ώρα έναρξης 21:00
Το πλούσιο πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει μουσικές από αγαπημένα soundtracks και άλμπουμ.
Προπώληση εισιτηρίων
www.viva.grhttps://www.viva.gr/tickets/music/kipotheatro-papagou/evanthia-rempoutsika/