Ευτυχώς, η χολή δεν είναι (το μόνο) εθνικό προϊόν

Για τα δικά μας πιτσιρίκια που βγαίνουν στον δρόμο και διεκδικούν το αυτονόητο: το δικαίωμα στο μέλλον τους.
Πορεία μαθητών για την κλιματική αλλαγή
Πορεία μαθητών για την κλιματική αλλαγή
Eurokinissi

Ευτυχώς, αυτή η χώρα, όπως και κάθε άλλη εξάλλου, “παράγει” και ελπίδα, άνεμο αλλαγής, έγνοια για το σύνολο, προσπάθεια και αγώνα για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο αύριο για όλους.

Αφορμή γι’ αυτή τη σκέψη αποτέλεσαν τα λίτρα χολερικής διαδικτυακής μελάνης που χύθηκαν αρχικά για την Γκρέτα και στη συνέχεια για τα δικά μας πιτσιρίκια που βγαίνουν στον δρόμο και διεκδικούν το αυτονόητο: το δικαίωμα στο μέλλον τους.

Σε χρόνο dt, trolls, σκεπτικιστές και απλοί ανίδεοι (πάντα με άποψη) μας είπαν ότι:

  • Τα πιτσιρίκια δεν ξέρουν τι τους γίνεται και τα σοβαρά θέματα να τα αφήσουν στους επιστήμονες. Αγνοούν όμως ότι τα πιτσιρίκια αναπαράγουν αυτά που λένε οι πλέον επίσημοι επιστημονικοί φορείς.

  • Τα πιτσιρίκια δεν έχουν δουλειά να κάνουν απεργίες (και καταλήψεις και επαναστάσεις και τέτοια) παρά να πηγαίνουν στο σχολείο τους, αγνοώντας ότι (με τη βούλα πλέον) το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει...αναλφάβητους. Επιπλέον, η κλιματική αλλαγή και η κλιματική κρίση δεν αποτελούν μέρος της διδακτέας ύλης ακόμα! Άρα, πώς ακριβώς ετοιμάζονται στο σχολείο για το μέλλον τους;

  • Τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί και αυτοί ακούνε τους μεγάλους και ποτέ τα πιτσιρίκια. Δεν ξέρουν όμως ότι αυτό ακριβώς λένε τα πιτσιρίκια: ότι παίρνονται αποφάσεις για το μέλλον τους χωρίς αυτούς και ότι - μέχρι σήμερα - τα έχουμε κάνει θάλασσα. Δυστυχώς, οι ενήλικες έχουμε αποτύχει.

  • Η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει, δεν είναι ανθρωπογενής, το κλίμα πάντα άλλαζε, winter is coming … (ασχολίαστο, η χαρά του κάθε climate denier, “θέλει η Βασίλω να χαρεί και η χαρά δεν την αφήνει”)

  • Κάποιοι κρύβονται από πίσω από όλα αυτά. Οικονομικά συμφέροντα. Και ως γνωστόν, η γη είναι επίπεδη και ο γάιδαρος πετάει (προφανώς η κλιματική κρίση είναι ένας εφιάλτης που θα περάσει όταν ξυπνήσουμε)

Υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο η άρνηση (denial) γίνεται τοξική. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να την αγνοήσουμε. Αντί να βγάζουμε χολή, πρέπει απλά να ακούσουμε τα παιδιά. Όπως λέει και η Γκρέτα “δεν θέλουμε την προσοχή ή την συμπάθειά σας, θέλουμε να κάνετε αυτό που πρέπει, αυτό που λέει η επιστήμη, ΤΩΡΑ”.

Δημοφιλή