Διεθνής ομάδα επιστημόνων, σε έρευνα της οποίας ηγήθηκε το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, επιβεβαίωσε πως η...φρενιασμένη συμπεριφορά των αρσενικών φιδιών κατά την περίοδο του ζευγαρώματος έχει αποτέλεσμα τα αρσενικά να γηράσκουν ταχύτερα και να πεθαίνουν νωρίτερα και σε χειρότερη κατάσταση από τα θηλυκά, που θέτουν προτεραιότητα στη «συντήρηση» του σώματος σε σχέση με τη βραχυπρόθεσμη επιτυχία τους στον τομέα της αναπαραγωγής.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του PhysOrg, σε πληθυσμό φιδιών (red-sided garter) τα αρσενικά προχωρούν σε ενεργειακά «δαπανηρό» ζευγάρωμα για 2-4 εβδομάδες το έτος. Επίσης, τα αρσενικά δεν τρώνε, και πρέπει να ανταγωνιστούν χιλιάδες άλλους «αντίζηλους» κατά την περίοδο του ζευγαρώματος, ενώ τα θηλυκά παραμένουν στο χώρο των «οργίων» για μικρό χρονικό διάστημα (ίσως ακόμα και για μια ημέρα), τη στιγμή που τα αρσενικά παραμένουν μέχρι και 21 ημέρες. Ακόμη, τα φίδια είναι σε νάρκη για οκτώ μήνες σε φωλιές- «κοινόβια» και βγαίνουν μαζικά την άνοιξη, σχηματίζοντας μεγάλα κοπάδια, όπου τα αρσενικά επιδίδονται σε αγώνα για να βρουν θηλυκά και να ζευγαρώσουν μαζί τους.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Royal Society journal Proceedings B. Στο πλαίσιό της μετρήθηκε το μήκος των τελομερών, που είναι βιολογική ένδειξη της γήρανσης, σε αρσενικά και θηλυκά φίδια. Η ομάδα διαπίστωσε πως τα αρσενικά δεν μπορούν να διατηρούν το σώμα τους σε καλή κατάσταση, και γηράσκουν γρηγορότερα από τα θηλυκά. Αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή τα αρσενικά ξοδεύουν ενέργεια στο ζευγάρωμα, αντί να προστατεύονται από τη ζημιά στα κύτταρα και το DNA που σχετίζεται με τη γήρανση. Εν αντιθέσει, τα θηλυκά θέτουν προτεραιότητα στην κατάσταση του σώματος και ίσως να είναι καλύτερα στην επιδιόρθωση των κυτταρικών βλαβών, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη ζωή και περισσότερες μελλοντικές ευκαιρίες για ζευγάρωμα.
Τα θηλυκά ζευγαρώνουν έτος παρά έτος, και προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει πως μπορούν να αποθηκεύουν σπέρμα για μέχρι και 15 μήνες πριν το χρησιμοποιήσουν για γονιμοποίηση. Επίσης, πέρα από το να δίνουν έμφαση στην αυτοσυντήρηση έναντι το σεξ, τα θηλυκά που μελετήθηκαν δεν δαπανούσαν ενέργεια στη φροντίδα των μικρών τους, όπως κάνουν και άλλα είδη φιδιών.