Η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων νερού στη Σελήνη σίγουρα θα διευκόλυνε τα πράγματα όσον αφορά στην κατασκευή μόνιμων εγκαταστάσεων εκεί, οι οποίες θα καθιστούσαν τη Σελήνη μια ιδανική βάση για την εξερεύνηση και πιθανότατα τον αποικισμό του υπόλοιπου Ηλιακού Συστήματος. Από αυτή την άποψη, τα αποτελέσματα έρευνας επιστημόνων στις ΗΠΑ επιτρέπουν σίγουρα μια κάποια αισιοδοξία, καθώς υποδεικνύουν πως υπάρχει ευρεία παρουσία νερού σε ζώνες όπου υπήρχε αρχαία ηφαιστειακή δραστηριότητα- κάτι που, με τη σειρά του, δείχνει ότι στο εσωτερικό του φυσικού μας δορυφόρου ίσως να υπάρχουν μεγάλοι όγκοι «ντόπιου» νερού.
Αναλυτικότερα, η μελέτη δορυφορικών δεδομένων υποδεικνύει πως πολλές συγκεντρώσεις ηφαιστειακού υλικού που συναντώνται ανά την επιφάνεια της Σελήνης περιλαμβάνουν ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες παγιδευμένου νερού, σε σχέση με τα γύρω περιβάλλοντά τους. Ο εντοπισμός νερού σε αυτές τις συγκεντρώσεις- που θεωρείται πως αποτελούνται από γυαλί το οποίο σχηματίστηκε από εκρήξεις μάγματος που προερχόταν από το εσωτερικό της Σελήνης- ενισχύει την ιδέα πως ο φλοιός της Σελήνης είναι πλούσιος σε νερό.
Η επικρατούσα άποψη μεταξύ των επιστημόνων ήταν πως στο εσωτερικό της Σελήνης το νερό ήταν σπάνιο- ωστόσο αυτό άρχισε να αλλάζει το 2008, όταν μια ομάδα ερευνητών, περιλαμβανομένου του Αλμπέρτο Σάαλ, γεωλόγου του Brown University, εντόπισε ίχνη νερού σε κάποιες ποσότητες γυαλιού που είχαν φέρει πίσω στη Γη οι αποστολές Απόλλων 15 και 17. Περαιτέρω μελέτη μικροσκοπικών κρυσταλλικών σχηματισμών εντός αυτών των δειγμάτων έδειξε πως είχαν ποσότητες νερού αντίστοιχες με αυτές που συναντώνται σε κάποιους βασάλτες στη Γη. Αυτό, όπως σημειώνουν οι Αμερικανοί επιστήμονες δείχνει όχι ο φλοιός της Σελήνης- τουλάχιστον, κάποια τμήματά του- έχουν περιεκτικότητα σε νερό αντίστοιχη με αυτή της Γης.
Μελετώντας τόσο τα δείγματα, όσο και δεδομένα από αναλύσεις της επιφάνειας της Σελήνης, οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία που υποδεικνύουν ύπαρξη νερού σχεδόν σε όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις πυροκλαστικού υλικού που έχουν καταγραφεί στην επιφάνεια- περιλαμβανομένων συγκεντρώσεων κοντά στα σημεία προσελήνωσης των Απόλλων 15 και 17. Επίσης, η ιδέα ότι το εσωτερικό της Σελήνης είναι πλούσιο σε νερό θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τον σχηματισμό της: Η επικρατούσα άποψη είναι ότι η Σελήνη σχηματίστηκε από συντρίμμια τα οποία προέκυψαν μετά από την πρόσκρουση στη Γη ενός αντικειμένου μεγέθους αντίστοιχου του Άρη, πολύ νωρίς στην ιστορία του Ηλιακού Συστήματος. Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι επιστήμονες υπέθεταν ότι το εσωτερικό της Σελήνης θα ήταν «στεγνό» είναι ότι φαίνεται πολύ δύσκολο το υδρογόνο που απαιτείται για τον σχηματισμό νερού να μπόρεσε να επιβιώσει της θερμότητας που θα προέκυπτε από μια τέτοια πρόσκρουση.
«Τα αυξανόμενα στοιχεία περί νερού εντός της Σελήνης δείχνουν ότι το νερό με κάποιον τρόπο μπόρεσε να επιβιώσει, ή ότι κατέφθασε λίγο μετά την πρόσκρουση αυτή, από αστεροειδείς ή κομήτες, πριν η Σελήνη στερεοποιηθεί» λέει ο Σουάι Λι, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης, ο οποίος πραγματοποίησε την έρευνα μαζί με τον Ραλφ Μίλικεν, του Brown University. «Η ακριβής προέλευση του νερού στο εσωτερικό της Σελήνης αποτελεί ακόμα ένα μεγάλο ερώτημα».
Παρά τη μικρή περιεκτικότητα των δειγμάτων γυαλιού σε νερό (περίπου 0,05%), θεωρείται ότι οι μεγάλες ποσότητες που υπάρχουν στη Σελήνη συνεπάγονται ικανούς όγκους νερού, κάτι που ανοίγει νέους δρόμους για τους μελλοντικούς εξερευνητές- και ίσως αποίκους. «Οτιδήποτε βοηθήσει τους μελλοντικούς εξερευνητές της Σελήνης στο μέλλον να μη χρειαστεί να μεταφέρουν αποθέματα νερού από τη Γη αποτελεί ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, και τα αποτελέσματά της έρευνάς μας υποδεικνύουν μια νέα εναλλακτική» σημειώνει ο Λι.