Γιατί η μυρωδιά της βροχής είναι τόσο ωραία;

Γιατί η μυρωδιά της βροχής είναι τόσο ωραία;
Rain drops are pictured behind a glassy window as people walk home from work during heavy rains in Kenya's capital Nairobi March 9, 2016. REUTERS/Noor Khamis
Noor Khamis / Reuters
Rain drops are pictured behind a glassy window as people walk home from work during heavy rains in Kenya's capital Nairobi March 9, 2016. REUTERS/Noor Khamis

Ένα νέο βιβλίο. Βενζίνη. Φρεσκοψημένο ψωμί. Καμένο ξύλο. Και φυσικά η μυρωδιά που διαχέεται στην ατμόσφαιρα αμέσως μετά τη βροχή. Όλες οι προαναφερθείσες μυρωδιές πέρα από κάθε αμφιβολία είναι απλά συγκλονιστικές (αν όχι εθιστικές).

Έχετε αναρωτηθεί όμως ποτέ πώς δημιουργείται αυτό το υπέροχο «γήινο» άρωμα μετά τη βροχή; H συγκεκριμένη μυρωδιά παράγεται από μία οργανική ένωση που ονομάζεται γεωσμίνη (geosmin), έναν τύπο C12H22O δικυλικής αλκοόλης. Το όνομα της γεωσμίνης προέρχεται από την ελληνική λέξη «γη» και «οσμή».

Η συγκεκριμένη μυρωδιά παράγεται από βακτήρια «Streptomyces» που ζουν στο χώμα και είναι γνωστά ως ακτινομύκητες. Η μύτη των ανθρώπων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στη γεωσμίνη και είναι ικανή να την ανιχνεύει ακόμη και όταν η συγκέντρωσή της βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα.

Ωστόσο, η διαδικασία με την οποία η μυρωδιά που παράγεται από την εν λόγω οργανική ένωση φτάνει στη μύτη μας αποτέλεσε αντικείμενο έντονων συζητήσεων. Μία ομάδα μηχανολόγων μηχανικών δημοσίευσαν μία έκθεση στο Nature, στην οποία προσπαθούν να εξηγήσουν πώς συμβαίνει η συγκεκριμένη διαδικασία.

Χρησιμοποιώντας κάμερες υψηλής ταχύτητας και μικροσκόπια φθορισμού, οι ερευνητές κατέγραψαν σταγόνες νερού που έπεσαν σε διαφορετικούς τύπους εδάφους.

Όταν μία σταγόνα πέφτει στο έδαφος με σωστή ταχύτητα, φυσαλίδες αέρα - όχι μεγαλύτερες από το πλάτος μίας ανθρώπινης τρίχας - παγιδεύονται εξίσου στο έδαφος. Καθώς αυτές ανεβαίνουν προς την επιφάνεια, «σκάνε», εκτοξεύοντας εκατοντάδες μικρότερα σταγονίδια που μεταφέρουν μέσα τους τόσο γεωσμίνη όσο και βακτήρια. Όταν αυτά βρεθούν στον αέρα διασκορπίζονται.

«Είναι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει όταν ρίχνουμε σε ένα ποτήρι σαμπάνια ή οποιοδήποτε άλλο ανθρακούχο ποτέ και βλέπετε τις φυσαλίδες να ανεβαίνουν προς τα πάνω», δήλωσε ο Κούλεν Μπουίε, Μηχανολόγος Μηχανικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Μόνο που στα ανθρακούχα ποτά οι φυσαλίδες είναι επί της ουσίας διοξείδιο του άνθρακα, ενώ στην περίπτωση της βροχής οι φυσαλίδες είναι αέρας.

Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο ότι μερικές φορές τα βακτήρια που διασκορπίζονται στον αέρα μαζί με τα σταγονίδια μπορεί να είναι επιβλαβή. Μια μολυσματική και δυνητικά θανατηφόρα ασθένεια, που ονομάζεται μελιοείδωση μεταδίδεται κατά τη διάρκεια της εποχής των βροχών στη Νοτιοανατολική Ασία και τη βόρεια Αυστραλία.

Πηγή: Shortlist