«Όσο μας κρατάει μια υψηλή αρχή, ένας υψηλός σκοπός, ένα υψηλό τέλος - με τη διπλή σημασία του όρου -, αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας και ορθώνουμε ανάστημα. Όταν χάσουμε αυτήν την παραμυθία των υψηλών στόχων (διότι παραμυθία είναι οι υψηλοί στόχοι), καταρρέουμε, σερνόμαστε» έλεγε ο Χρήστος Μποκόρος σε συνέντευξή του στη HuffPost για να περιγράψει την καχεξία των καιρών. Αυτήν την παραμυθία αναζητά ο ζωγράφος κοιτώντας πίσω, στις ένδοξες μέρες του ’21. Κι αν, όπως λέει, την εποχή «της λήθης» εκείνος επέλεξε «να θυμηθεί», επιχειρεί να το κάνει μαζί με τα νέα παιδιά. Με μια ευφάνταστη - πέρα από τα καθιερωμένα – δεκαήμερη έκθεση, τα εκπαιδευτήρια «Ελληνογερμανική Αγωγή» προσκαλούν τους μαθητές αλλά και το φιλότεχνο κοινό, να γιορτάσουν την επέτειο της εθνεγερσίας στο πνεύμα του Ευαγγελισμού (της χαρμόσυνης είδησης δηλαδή για την πίστη και το λαό).
Οι σημαίες του καλλιτέχνη, άλλοτε γεμάτες φλόγες κι άλλοτε με σκόρπια, άγρια τριαντάφυλλα, το αφιέρωμα στον Γεώργιο Τερτσέτη (ο δικαστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που αρνήθηκε να υπογράψει τη θανατική του καταδίκη), το τετράπτυχο αφιέρωμα στην ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου και τόσα άλλα έργα μας θυμίζουν ακόμη τι εστί ήρωας «σε μια εποχή που αναδεικνύει βολεμένους θεατές», όπως λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Μετά τις επιτυχημένες εκθέσεις στο Μπενάκη της Πειραιώς (μόνο στην πρώτη πήγανε περισσότεροι από 20.000 επισκέπτες!) και την ανώτατη τιμητική διάκριση που του απένειμε η Ρωσική Ακαδημία, ο Χρήστος Μποκόρος επιστρέφει με τα «ηρωικά αναστάσιμα». Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Ελληνογερμανικής αγωγής, ο ζωγράφος παρουσιάζει μια επιλογή από το συνολικό του έργο, 19 ζωγραφικές δημιουργίες, λάδι σε πανιά και ξύλα διαφόρων διαστάσεων.
Με σπουδές αρχικά στη Νομική Σχολή Θράκης, ο Μποκόρος μαθήτεψε κοντά στον Δημήτρη Μυταρά στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1983-1989). Όντας φοιτητής, παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1987, Γκαλερί Σύγχρονης Τέχνης). Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1992 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ζωγραφικής της Cagnes-sur-Mer και το 1993 με το Βραβείο της πόλης Saint-Paul-de-Vence στην Μεσογειακή Μπιενάλε της Νίκαιας, στην Νότια Γαλλία. Από το 2017 είναι τακτικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Πινακοθήκης. Έργα του βρίσκονται αναρτημένα σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές και Ιδρύματα Τέχνης εντός και εκτός της Ελλάδος.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό έως τις 30 Μαρτίου 2018. Ελληνογερμανική Αγωγή (Δημητρίου Παναγέα, Παλλήνη)
