Πράγματι ο ιταλικός νότος διαφέρει τόσο πολύ από την υπόλοιπη χώρα που δικαιολογεί ακόμη και τη φράση ”Ο Νότος είναι μια άλλη χώρα”. Και μπορεί αυτή η φράση πριν από χρόνια να αφορούσε και να διαχώριζε το Βορρά από το Νότο, σε σχέση με την ευημερία και ποιότητα του, σε άντίθεση με τη φτώχεια του Νότου, ωστόσο όμως σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Το γεγονός ότι οι βόρειοι ανακάλυψαν τις καταπλητικές παραλίες του νότου, αλλά και σε συνδυασμό με τις σημαντικές επενδύσεις και τις υποδομές το νότιο τμήμα της Ιταλίας έχει να δώσει ακόμη πολλά στον τουριστικό χάρτη της γειτονικής μας χώρας, αλλά και στον ίδιο τον πολιτισμό.
Μία ανοιξιάτικη επίσκεψη στο Λέτσε με βοήθησε να καταλάβω για τα καλά τη νέα πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα. Στο λεγόμενο και “τακούνι¨ της Ιταλίας, είχα την ευκαιρία να θαυμάσω και να δω μοναδιά κτίρια και καταπληκτικούς ανθρώπους.
Δεν άφησα το χρόνο να πάει χαμένος και περπάτησα κατά μήκος του καταπληκτικού πεζοδρόμου της Via Vittorio Emanuele, ενώ επισκέφτηκα αρκετές μπαρόκ εκκλησίες του 17ου αιώνα. Στο λεγόμενο και Μέκκα των ζαχαροπλαστείων, στο Λέτσε, είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω μερικά από τα πιό νόστιμα και γλυκά – τούρτες, τόσο από τα ζαχαροπλαστεία όσο και από τους υπαίθριους πάγκους με τα γλυκά. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην δοκιμάσω το καταπληκτικό pasticciotto, μια στρογγυλή πίτα γεμισμένη με κρέμα με άρωμα λεμόνι.
Περπατήσαμε αρκετά και η αλήθεια είναι ότι κάθε γωνιά είχε το δικό της ενδιαφέρον. Βρεθήκαμε στην τεράστια πλατεία Piazza Sant’ Oronzo, όπου την περίοδο του φασισμού, ένα μεγάλο κομμάτι από αυτό το μεσαιωνικό τετράγωνο είχε αφαιρεθεί, για να αποκαλύψει ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο, στο πλαίσιο της προσπάθειας του Μουσολίνι να συνδέσει τον εαυτό του με την μεγαλοσύνη της Αρχαίας Ρώμης. Και κάπου εκεί, δίπλα στο άγαλμα του Sant’ Oronzo, ο οποίος στέκεται στην κορυφή ενός στύλου που χρησίμευε κάποτε για να σηματοδοτεί το τέλος της Άππιας Οδού, υπάρχει ένα πανέμορφο μικρό εκκλησάκι του San Marco.
Μην ξεχνιόμαστε όμως! Όπως αναφέραμε και στην αρχή, ο ιταλικός νότος είναι μία άλλη χώρα. Πράγματι, καθώς ο Νότος δεν επηρεάστηκε από την Αναγέννηση και πήγε κατευθείαν στην μπαρόκ εποχή, δεν θα βρείτε κοινά με τη Φλωρεντία και τη Βενετία.
Φεύγοντας από το Λέτσε και σε απόσταση περίπου μίας ώρας, θα βρεθούμε στο γνωστό και ως Finibus Terrae, στο “Τέλος της Γης” δηλαδή. Είναι το μέρος που, σύμφωνα με το μύθο, ο Άγιος Πέτρος πρωτοπάτησε επί ιταλικού εδάφους. Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο Άγιος Πέτρος βρήκε το μέρος τόσο μοναδικό που κάλεσε τους Χριστιανούς να το επισκεφθούν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους, ή εάν δεν το καταφέρουν, να έλθουν οι ψυχές τους εδώ πριν το Καθαρτήριο.
Εδώ που το Ιόνιο συναντά την Αδριατική με ένα επιβλητικό φάρο, να δίνει το στίγμα του στο διάβα των πλοίων, η Santa Maria di Leuca, αρχιτεκτονικής του 20ου αι. αξίζει την προσοχή και έστω λίγο από το χρόνο σας. Ουσιαστικά αυτή είναι η 6η εκκλησία που χτίστηκε στην συγκεκριμένη περιοχή, καθώς οι προηγούμενες πέντε, καταστράφηκαν από τους Οθωμανούς.
Το Salento, αποτελεί τον ανατολικό φρουρό της Ιταλίας, και μία παραμεθώρια περιοχή η οποία μάλιστα αποτέλεσε το λεγόμενο και χωνευτήρι πολιτισμών. Από τη δυτική πλευρά δυστυχώς η ανάπτυξη έχει γίνει με τέτοιο τρόπο που αλλοιώνει την εικόνα. Ωστόσο στα ανατολικά. το τοπίο είναι μοναδικό, με τα λευκά βράχια της αδριατικής ακτής να πέφτουν απότομα στη μπλε θάλασσα.
Το Otranto, η ανατολικότερη πόλη της Ιταλίας, είναι ένα λιμάνι της περιοχής, και απέχει μόλις 43 ναυτικά μίλια από το δυτικότερο ελληνικό νησί, τους Οθωνούς. Στον καθεδρικό ναό του, βρίσκονται τα λείψανα των μαρτύρων, αλλά εκεί βρίσκεται επίσης και ένα εντυπωσιακό πάτωμα του 12ου αιώνα, με 600 μέτρα μωσαϊκού που απεικονίζουν τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Βασιλιά Αρθούρο δίπλα στον Αδάμ και την Εύα, τον Κάιν και τον Άβελ, ισλαμικά μοτίβα, ζωδιακά σύμβολα και φιγούρες από την κλασική μυθολογία.
Το ταξίδι στη Νότια Ιταλία στην περιοχή της Απούλιας, δεν τελειώνει. Κάθε μικρό χωριό έχει να επιδείξει κάτι. Και αυτό οφείλεται στους ανθρώπους, που αποφάσισαν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να αναδείξουν τις ιδιαίτερότητες της περιοχής τους, ενώ ταυτόχρονα σπεύδουν να αξιοποίησουν καθετί που μπορούν. Πάρτε το αυτοκίνητο και βρεθείτε στα μικρά χωριά - εκπλήξεις. Ακόμη θυμάμαι την εκπληξή μου όταν πάτησα το πόδι μου στο μοναδικό Tricase, αλλά και στο γεμάτο χαρά και γιορτή Aradeo.
