Πριν από καμιά δεκαριά ημέρες άγνωστος ζωγράφισε με σπρέι έναν φαλλό στην προτομή του Παπαφλέσσα που βρίσκεται ανάμεσα σε άλλες 20 προτομές Ηρώων του 1821 στο Πεδίον του Άρεως, στη διαδρομή που κάποτε λεγόταν «Λεωφόρος των Ηρώων».
Ίσως να βρήκε «γουστόζικη» την απεικόνιση ενός σεξουαλικού συμβόλου πάνω στο μνημείο ενός μοναχού/επαναστάτη…
Μπορεί να θεώρησε «πράξη αμφισβήτησης» τη βεβήλωση της μνήμης κάποιου που πέθανε, πολεμώντας για την ιδέα της ανεξάρτητης Ελλάδας…
Ενδεχομένως να πίστευε ότι έτσι κατάφερνε ένα «χτύπημα» στους «μίζερους μικροαστούς», που τους αρέσει η ιστορία και κάποτε πήγαιναν και κατέθεταν στεφάνια στη «Λεωφόρο των Ηρώων»…
Οι υπεύθυνοι του Πεδίου του Άρεως προσπάθησαν να καλύψουν πρόχειρα τον βανδαλισμό με ένα κομμάτι ύφασμα και σχοινί. Τις επόμενες ημέρες όμως λύθηκε το σκοινί, τραβήχτηκε το ύφασμα και η προτομή του Παπαφλέσσα με τον φαλλό παραδόθηκε και πάλι στη δημόσια θέα...
Είναι προφανές ότι κάποιοι θέλουν έναν φαλλό στον Παπαφλέσσα. Όπως θέλουν και «μούντζες» στον Παπανικολή και περίεργα σχέδια στον Μαυρομιχάλη…
Μπορεί να είναι και οι ίδιοι που πριν μερικούς μήνες ήθελαν ναζιστικά σύμβολα στη σαρκοφάγο του Υψηλάντη, κόκκινη μπογιά στα χείλη της Μπουμπουλίνας, σπασμένη μύτη στο μορφή του Κολοκοτρώνη…
Τι είναι άλλωστε οι προτομές;
Κομμάτια μάρμαρου που τη δεκαετία του ’30 πήραν τις μορφές «Ηρώων»…
«Επενδύσεις» της τότε Ελλάδας στη δημιουργία «εθνικής μνήμης», που προφανώς δεν εξυπηρετεί πια…
Οι μνήμες σήμερα – συλλογικές και προσωπικές - δεν έχουν υπερασπιστές.
Είναι δάκρυα που κυλούν στη βροχή.
Και καταλήγουν στους υπονόμους της λήθης.
Η βόλτα με το σχολείο στο Πεδίον του Άρεως, το «λίγο ακόμα κούνια, μαμά» και μετά η «μπαλίτσα» με τους φίλους, τα πρώτα αμήχανα φιλάκια στο απόμερο παγκάκι, δεν περνάνε πλέον από γενιά σε γενιά…
Οι μνήμες σβήνουν από τις εικόνες των κατεστραμμένων παιδικών χαρών, τα κλειστά κιόσκια, τα ξερά σιντριβάνια, τα βανδαλισμένα παγκάκια, τις μουτζουρωμένες προτομές…
Και από τις εικόνες των ανθρώπων. Των ανθρώπων / ζόμπι που αναζητούν λίγη πρέζα με πίστωση από τους εμπόρους, ξύνουν το πεζούλι του Μπότσαρη μήπως έχει μείνει κανένας κόκκος «σκόνης» από τον προηγούμενο χρήστη, ψάχνουν στα καλάθια των σκουπιδιών για αποφάγια…
Η εποχή θέλει το Πεδίον του Άρεως «κρυψώνα» της δυστυχίας της και της ανικανότητάς της να λειτουργήσει με κοινωνική συνείδηση.
Οι μνήμες του Πεδίου του Άρεως ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ για να μη φαίνεται η ανυπαρξία θέσεων στα προγράμματα απεξάρτησης, τα κενά στις δομές φιλοξενίας αστέγων και τα ελάχιστα χέρια βοήθειας που πλέον απλώνονται σε όσους θέλουν να σηκωθούν.
Το Πεδίον του Άρεως διώχνει σήμερα τον κόσμο για να μην είναι «μάρτυρας» της ασχήμιας της εποχής.
Αυτό είναι ο φαλλός στην προτομή του Παπαφλέσσα:
Ένα «σκιάχτρο» που λέει «Φύγε! Δεν είναι εδώ η κοινωνία που θυμάσαι, δεν είναι εδώ η κοινωνία που θέλεις…».
+ Την Παρασκευή 29 Ιουνίου με αφορμή τον «Νυχτερινό Αγώνα Δρόμου» στο Πεδίον του Άρεως από τους «Αθηναίους Δρομείς», η «Πρωτοβουλία Κατοίκων Πεδίου του Άρεως» έχει καλέσει την Περιφερειάρχη Αττικής κ.Ρένα Δούρου να βρεθεί κοντά στους κατοίκους και να πάρει δημόσια θέση για την ερήμωση του Πάρκου. Η κυρία Δούρου δεν έχει απαντήσει ακόμα για την παρουσία της ή μη…