Ήταν εκεί το όχι και τόσο μακρινό 2004 όταν, σχεδόν όλοι, μεθυσμένοι από το νέκταρ πολλών επιτυχιών χάσαμε την μπάλα λησμονώντας ότι η ζωή είναι συνεχής πάλη κι αγώνας κι ότι ο αυτόματος πιλότος αφορά μόνο τα αεροπλάνα.
Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα Πρόεδρος Τοπικής Επιτροπής μεγάλου Κόμματος, σε μικρό σχετικά αλλά ιστορικό νησί του Αιγαίου, που οσφριζόμενος την εξουσία προσπάθησε να ελέγξει τον κομματικό μηχανισμό και να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτή. Η φύση του είχε δώσει μάλλον χαρακτηριστικά τραγουδιστή της βαθιάς νύχτας, αλλά αυτό δεν του στέρησε ποτέ την επιθυμία και τη δυνατότητα ως Προέδρου να συναλλάσσεται με βουλευτές, υπουργούς και τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ο ίδιος Πρόεδρος, την εποχή της πρώτης περιόδου της μεγάλης αυταπάτης, εκεί ανάμεσα στο 2006-2008, έκανε ένα παιδικό του όνειρο πραγματικότητα. Παρότι δημόσιος υπάλληλος, ο ίδιος αγόρασε Porsche Cayenne. Σε νησί επαναλαμβάνω.
Εάν θυμάμαι καλά ο Πρόεδρος έγινε πολιτευτής, απ’ όσο θυμάμαι δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής, και σιγά - σιγά απομακρύνθηκε από την πρώτη γραμμή, διότι στο ενδιάμεσο ήρθε η κρίση, η οποία στο διάβα της τα γκρέμισε όλα. Φυσικά, μαζί με τα ξερά πήρε και τα χλωρά. Αλλά δυστυχώς έτσι είναι η ζωή.
Ο Πρόεδρος, ως αποτέλεσμα φαντάζομαι της καθόδου του στις εκλογές, σταμάτησε να είναι Πρόεδρος. Κάπου στο ενδιάμεσο πούλησε και την Porsche, νομίζω. Φυσικά μπορείτε να μου πείτε εξ αρχής γιατί να μην την αγοράσει; Είναι κακό να έχει ο άνθρωπος φιλοδοξίες ή όνειρα; Πειράζει που ήταν δημόσιος υπάλληλος; Μπορεί να κέρδισε μια κληρονομιά, ένα λαχείο ή χρήματα από την οικογένεια του; Με ποιο δικαίωμα τον κατακρίνω; Μπορώ να σας απαντήσω ότι τον κατακρίνω με το δικαίωμα του πολίτη ο οποίος κρίνει έναν συνάνθρωπό του που συμμετέχει στα κοινά. Και μπορώ να σας πω χιλιάδες λόγους γιατί ένας πρόεδρος τοπικής κόμματος, και μάλιστα δημόσιος υπάλληλος, δεν έπρεπε να αγοράσει μια Porsche Cayenne σε ένα νησί. Αλλά αυτό αποτελεί παρελθόν.
Οφείλω να σημειώσω ότι, όταν το 2011 συμμετείχαμε με την εταιρεία μου σε ένα διαγωνισμό για την επικοινωνία της Porsche, τον οποίο χάσαμε, ενώ μιλούσαμε για την μάρκα-απόλυτο status symbol και το μοντέλο της Cayenne ήταν εκπληκτικό αυτοκίνητο, η έρευνα του αντίστοιχου τμήματος στην εταιρεία μου έδειχνε ότι το συγκεκριμένο μοντέλο αποτελούσε και το μεγαλύτερο πρόβλημα για την εικόνα της Porsche στους Έλληνες, αφού ήταν ταυτισμένο με την επίδειξη νεοπλουτισμού. Κρίμα για το μοντέλο, αν και σήμερα πιστεύω ότι αργά αλλά σταθερά βρίσκει την αξία που του αρμόζει στη συνείδηση των πολιτών, αξία πραγματικά σημαντική.
Επανερχόμενος στην αρχική ιστορία, τα χρόνια πέρασαν, όλοι τραβήξαμε πολλά κι ήλπιζα (κι ελπίζω) ότι όλοι πήραμε το μάθημα μας. Όλοι; Μάλλον όχι. Σήμερα, 2018 στον Big Brother των Social Media διάβασα πρόσφατα πάλι το όνομα του πρώην Προέδρου. Και την επιθυμία του να ξαναεκλεγεί Πρόεδρος της Τοπικής Επιτροπής σε επικείμενες εσωκομματικές εκλογές.
Το ομολογώ, οργίστηκα. Κι αηδίασα. Φυσικά θα μου πείτε δημοκρατία έχουμε, γιατί ο άνθρωπος να μην συμμετέχει σε εσωκομματικές διαδικασίες και να εκλεγεί δημοκρατικά; Οργίστηκα διότι είναι ένα απλό παράδειγμα ότι πολλοί από εμάς δεν έχουμε διδαχθεί από την κρίση. Δεν έχουμε κάνει κριτική κι αυτοκριτική. Και πιστεύουμε ότι οι πολίτες δεν έχουν μνήμη. Κι αηδίασα όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι που να γνωρίζουν πότε κλείνει ένα κύκλος, αλλά γιατί επιμένουν να θέλουν να αγγίζουν λίγο από την εξουσία.
Η ηθική στην πολιτική, ή εάν θέλετε το ήθος στην καθημερινότητα, ενέχει πολλά στοιχεία υποκειμενικότητας. Για παράδειγμα, προσωπικά θεωρώ πολιτικά ανήθικο να μην ενημερωνόμαστε επίσημα εμείς οι πολίτες για το ολιστικό σχέδιο της Κυβέρνησης στη νέα μετα-μνημονιακή εποχή που έρχεται. Να μην μπορούμε να το βρούμε κάπου στο διαδίκτυο. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν αυτή την άποψή μου υπερβολική. Ή και να διαφωνούν μαζί μου. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει όλοι να υιοθετούμε. Κάποιους βασικούς κανόνες αξιών κι αρχών. Όπως, για παράδειγμα, ότι πολιτική σημαίνει να υπηρετείς την πατρίδα. Ότι υπηρετώντας την πατρίδα, υπηρετείς τους πολίτες. Κι ότι πρέπει με την στάση σου και την θέση σου να μην προκαλείς.
Η ελπίδα είναι οι πολίτες που θα ψηφίσουν σε αυτές τις εκλογές για την ανάδειξη των «τοπικών αρχόντων» του κόμματος που υποστηρίζουν να καταψηφίσουν αυτή τη λογική που πρεσβεύει ο συγκεκριμένος πρώην Πρόεδρος. Να τον τιμωρήσουν για την πολιτική αυθάδεια του.
Η ευχή είναι η Ελλάδα να γυρίσει πραγματικά σελίδα. Η χώρα ταλαιπωρείται πάρα πολύ σήμερα από τις τακτικές της πλειοψηφίας του πολιτικού συστήματος. Χρειαζόταν μετρήσιμο κι απτό έργο, επέτρεψε στο εαυτό της να γίνει πειραματόζωο. Χρειαζόταν ομόνοια, έζησε αλλεπάλληλες κομματικές αλληλοεξοντώσεις. Χρειαζόταν ειλικρίνεια, έζησε την απόλυτη αλλοίωση της αλήθειας. Στη δεκαετία πλέον της κρίσης πέρασαν όλα τα κόμματα, σχεδόν, στην εξουσία και καμία δική μας λύση δεν βρέθηκε. Πλέον η ύπαρξη δικού μας σχεδίου, δικού μας πλάνου ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ δεν είναι ευσεβής πόθος, είναι αδήριτη ανάγκη.