Οκτώ τρόποι για να αποφύγουμε όποιον μιλάει ακατάπαυστα (όχι, δεν αλλάζουμε πεζοδρόμιο)

Δεν είναι σωστό να διακόπτουμε. Αλλά, έχουμε και δουλειές...
Δύο άντρες συνομιλούν.
Hinterhaus Productions via Getty Images
Δύο άντρες συνομιλούν.

Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε άτομα στον δρόμο και, ενώ δεν τα αντιπαθούμε, εκφράζουμε (από μέσα μας βέβαια) μια δυσανασχέτηση. Αυτό γιατί όταν αρχίζουν να μιλούν, δεν μπορούν να σταματήσουν και η καθυστέρηση στην δουλειά ή το ραντεβού μας είναι πλέον σίγουρη.

Οταν ο συνομιλητής μας ξεκινά να «αφηγείται» περιστατικά από το παρελθόν, το παρόν, τα παιδιά του, τα κατοικίδιά του και πάει λέγοντας, θέλουμε απεγνωσμένα να τον διακόψουμε αλλά δεν ξέρουμε πως.

Ορίστε 8 τρόποι για θα αποφύγουμε την πολυλογία με ευγένεια:

Ακούμε προσεκτικά

Η υπομονή είναι το πρώτο βήμα. Πρέπει να καταλάβουμε τι ακριβώς μας λέει ο συνομιλητής μας. Μπορεί να είναι κάτι σημαντικό που θέλει να μοιραστεί ή μπορεί να αφορά και εμάς τους ίδιους.

Δεν τον διακόπτουμε από την αρχή. Περιμένουμε λίγο για να ακούσουμε που θέλει να καταλήξει.

Αν καταλήξει γρήγορα σε ένα συμπέρασμα, καλώς. Αν μπαίνει σε ανούσιες λεπτομέρειες, τότε χρειάζεται να κάνουμε κάτι.

Προσπαθούμε με ερωτήσεις να εντοπίσουμε την ουσία της συζήτησης

Οταν ο συνομιλητής μας αποκλίνει από το κύριο θέμα της συζήτησης, καταλαβαίνουμε ότι η κουβέντα μας έχει «μέλλον». Μπορεί να πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο ή να αναλώνεται σε άσχετες λεπτομέρειες.

Τότε, πρέπει να του υπενθυμίζουμε συχνά την ουσία του θέματος ή να ρωτάμε «Που θέλεις να καταλήξεις;».

Δεν είναι αγενές. Αντιθέτως, είναι καλό να μάθει ο άλλος να σέβεται τον χρόνο μας.

Eίναι καλό να μάθει ο άλλος να σέβεται τον χρόνο μας.
Klaus Vedfelt via Getty Images
Eίναι καλό να μάθει ο άλλος να σέβεται τον χρόνο μας.

Ρωτάμε: «Μπορώ να σε διακόψω λίγο;»

Αν όλες οι προσπάθειές μας να τον «προσγειώσουμε» στην ουσία της συζήτησης πέσουν στο «κενό», ρωτάμε ευγενικά (αλλά με αυτοπεποίθηση) αν μπορούμε να τον διακόψουμε.

Κάποιοι θα συνειδητοποιήσουν, με αυτόν τον τρόπο, ότι η συζήτηση διαρκεί παραπάνω απ′ οσο θα έπρεπε και θα αρχίσουν να συντομεύουν.

Αλλοι, ωστόσο, θα συνεχίσουν «ακάθεκτοι» να μοιράζονται τις σκέψεις τους. Αν η υπομονή μας εξαντληθεί και πάλι, διακόπτουμε ξανά.

Δεν ακούμε μόνο. Μιλάμε κι εμείς.

Αφού καταφέρουμε να τον διακόψουμε, εκφράζουμε και την δική μας σκέψη. Ετσι, «παγώνουμε» την ροή του λόγου του.

Το να διακόψουμε εντελώς την συζήτηση, μπορεί να φανεί αγενές. Αντιθέτως, το να μοιραστούμε (με συντομία) μια παρόμοια ιστορία σχετικά με την δουλειά μας, με το κατοικίδιό μας κτλ θα τους κάνει να σταματήσουν.

Βέβαια, υπάρχει και ένα ρίσκο: μπορεί να ξεκινήσει ένας νέος «κύκλος» συζήτησης. Σε αυτή την περίπτωση, ξεκαθαρίζουμε πως -πολύ απλά- δεν έχουμε άλλο χρόνο.

Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν έχουμε χρόνο

Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την ενσυναίσθηση να καταλάβουν ότι βιαζόμαστε. Τους ενδιαφέρει μόνο να εκφράσουν αυτό που σκέφτονται.

Αν οι παραπάνω προσπάθειες να αποφύγουμε την πολυλογία δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρες, ήρθε η ώρα να πούμε ευθέως ότι «δεν έχουμε άλλο χρόνο».

Ετσι, θα συνειδητοποιήσουν ότι βιαζόμαστε και θα συντομεύουν.

Δύο σε ένα: Με την φράση «θα το συζητήσουμε άλλη στιγμή» θα βγούμε από την δύσκολη θέση, αλλά, παράλληλα, θα δείξουμε ενδιαφέρον.

Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν έχουμε χρόνο.
The Good Brigade via Getty Images
Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν έχουμε χρόνο.

Συζήτηση με «χρονόμετρο»

Το να υπενθυμίζουμε στον συνομιλητή μας ότι έχουμε περιορισμένο χρόνο είναι ένα καλό τρικ. Ωστόσο, ο «περιορισμένος χρόνος» είναι μια φράση υποκειμενική και ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει όπως θέλει.

Μπορούμε να πούμε «έχω μόνο πέντε λεπτά» για να είμαστε πιο ξεκάθαροι. Για να μην φανεί σαν δικαιολογία, εκφράζουμε γενικά παράπονα για το γεμάτο μας πρόγραμμα, για την έλλειψη ελεύθερου χρόνου κτλ.

Δείχνουμε την δυσαρέσκειά μας

Εχουμε φτάσει στο ύστατο σημείο της υπομονής. Ο λαλίστατος φίλος μας δεν δείχνει να «συγκινείται» ιδιαίτερα και συνεχίζει να αφηγείται τα προσωπικά του βιώματα.

Η έκφραση του προσώπου και η γλώσσα του σώματος μας μπορούν να «περάσουν» σε εκείνον ένα ακόμη πιο ξεκάθαρο μήνυμα. Δεν μας άφησε άλλη επιλογή...

Ελπίζουμε πως τώρα θα το καταλάβει.

Σηκωνόμαστε και φεύγουμε

Εφτασε η στιγμή που η ευγένεια πάει «περίπατο». Κάναμε ότι μπορούσαμε.

Ο συνομιλητής μας δεν καταλαβαίνει τα «υπονοούμενα» και μας εμποδίζει να ολοκληρώσουμε τις δουλειές μας. Είναι η ώρα να φύγουμε, τόσο απλά.

Βέβαια, ζητάμε και ένα συγνώμη. Αν θυμώσει μαζί μας, του εξηγούμε κάποια άλλη στιγμή ότι η συγκεκριμένη μέρα ήταν ακατάλληλη για συζήτηση.

Πηγή: Bright Side