Ίσως η πιο πονεμένη ιστορία της παράνομης και βάρβαρης δεύτερης εισβολής του Τουρκικού Αττίλα το 1974 να είναι αυτή της Καρπασίας μας, της γης Αγίων και Ηρώων.
Με τις συνομιλίες που είχαν αρχίσει στην Γενεύη και οδηγούνταν από τους Τούρκους σε κατάρρευση, ήταν ηλίου φαεινότερο πως ο Τούρκος Αττίλας θα προέλαυνε με θύμα μετά την Κερύνεια μας, την Αμμόχωστο και την Καρπασία. Οι κάτοικοι της Καρπασίας, αν και διαισθάνονταν τον κίνδυνο είχαν δε χρόνο για να φύγουν προς ασφαλέστερα μέρη, δεν το έπραξαν. Από τις 20,612 Έλληνες της Καρπασίας, η αγάπη για την γη που τους γέννησε, ώθησε σχεδόν 14000 να παραμείνουν εκεί που ήταν οι τρισχιλιετείς Ελληνικές τους ρίζες.
Με την είσοδο του Τουρκικού Αττίλα στο Διαμέρισμα της Καρπασίας, συνοδευόμενου από πληθώρα Τουρκοκυπρίων εξτρεμιστών, τέθηκε σε εφαρμογή το Eritre Programi, Σχέδιο Διάλυσης. Με αυτό, η Τουρκία είχε ξεκληρίσει το Ελληνικό στοιχείο από την Ίμβρο και Τένεδο. Μεταφορά εποίκων, βιασμοί, Αγνοούμενοι, στέρηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φόνοι. Μόνο στο Ριζοκάρπασο έγιναν είκοσι επτά βίαιοι και αποτρόπαιοι φόνοι, και για να μη φανούν τα εγκλήματα των Τούρκων τάφηκαν όλοι στο χωριό τους μήπως και περάσουν σοροί στις ελεύθερες περιοχές και φανεί το έγκλημα τους. Δυστυχώς ούτε την πολιτική αστυνομία της Ουνφυκύπ άφησαν οι Τούρκοι να διερευνήσει έστω και ένα από τους φόνους.
Έκλεισαν τα σχολεία, απαγορευόταν η επίσκεψη σε συγγενείς σε άλλο χωριό, συνεχείς συγκεντρώσεις των κατοίκων για έλεγχο τάχα μου, λεηλασίες σπιτιών, συνεχής πίεση από την κατοχική «αστυνομία» για να φύγουν οι κάτοικοι προς τις ελεύθερες περιοχές τάχα με την θέληση τους. Ξυλοδαρμοί, εκφοβισμοί και πολλά άλλα έκαναν την ζωή των Εγκλωβισμένων μας αβέβαιη και ανυπόφορη. Υπήρχε μια παντελής έλλειψης στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ούτε την Συμφωνία της Τρίτης Βιέννης που αφορούσε δικαιώματα των Εγκλωβισμένων μας σεβάστηκε ο Αττίλας ή το κατοχικό καθεστώς.
Θα σταθούμε όμως στην περίπτωση της Κωμόπολης της Γιαλούσας για να εξηγήσουμε και τον τίτλο του άρθρου μας. Από τις δυόμιση χιλιάδες κατοίκους της Γιαλούσας παρέμειναν στα σπίτια τους παρά τις πολλαπλές πιέσεις και εκφοβισμούς των Τούρκων και ντόπιων Τουρκοκυπρίων, παρέμειναν στα σπίτια τους, χίλιοι οκτακόσιοι έως χίλιοι εννιακόσιοι Έλληνες. Περί το τέλος του 1976, το κατοχικό καθεστώς άρχισε να μεταφέρει μεγάλο αριθμό Τουρκοκυπρίων από την περιοχή των Κοκκίνων στην Γιαλούσα. Ο φόβος πλέον των κατοίκων της Γιαλούσας για την ασφάλεια τους ήταν πλέον ορατός. Η ασφάλεια τους και η έντονη του κατοχικού καθεστώτος άρχισε μια μαζική φυγή προς της Ελεύθερες περιοχές.
Την περίπτωση της βίαιης εκδίωξης και της εθνοκάθαρσης, ένα έγκλημα πολέμου, που έγινε στης Γιαλούσα, κάνει αναφορά ο τότε Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Κούρτ Βάλταχαημ. Στο έγγραφο του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας με αριθμόν S/12253 της 9ης Δεκεμβρίου 1976, την βίαιη εθνοκάθαρση της Γιαλούσας, την ονομάζει Rapid Evacuation, δηλαδή γρήγορη εκκένωση!!!! Ως οι κάτοικοι της Γιαλούσας αποφάσισαν όλοι μαζί, στα καλά καλούλικα, να εκκενώσουν την κωμόπολη τους. Πρέπει να αναφέρουμε πως αυτό το έγγραφο S/12253 έφερε στην επιφάνεια ο ερευνητής καθηγητής της Νομικής Δρ Κλέαρχος Κυριακίδης.
Βέβαια, το γλωσσάρι του Rapid Evacuation, δηλαδή γρήγορη εκκένωση, που χρησιμοποίησε ο Βάλτχαημ, το χρησιμοποιούσε και ο Γερμανικός στρατός, του οποίου ήταν αξιωματικός στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις περιπτώσεις βίαιης μετακίνησης Εβραίων τις οποίες ονόμαζαν Evacuation, δηλαδή εκκένωση. Γλωσσάρι ο Βάλτχαημ τότε, γλωσσάρι και ο ΟΑΣΕ με την Ένωση Συντακτών σήμερα, πολύ άσχημη και κακή γλώσσα μας έπεσε σε αυτό τον τόπο.
Σαν Καρπασίτες ζητούμε όπως επιστρέψουμε, όπως και οι υπόλοιποι πρόσφυγες, πίσω στις ρίζες μας, σε μια χώρα απαλλαγμένη από τον Αττίλα και τους Έποικους του. Όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας θα απολαμβάνουν όλα τα ανθρωπινά δικαιώματα, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα όπου ο κάθε άνθρωπος θα έχει μια αξία μια ψήφο. Τελικά ίσως η Απελευθέρωση της χώρας μας να είναι η μόνη σωστή, δίκαια και βιώσιμη λύση.