Ο βιασμός, το ξύλο και οι δολοφονίες στην πιο ρεαλιστική τους μορφή. Τόσο ρεαλιστική, που κάποιοι θεατές δεν μπορούν να την αντέξουν και φεύγουν στη μέση της ταινίας. Αυτές τις εντυπώσεις άφησε η προβολή της ταινίας The Nightingale της Τζένιφερ Κεντ όταν προβλήθηκε Sydney Film Festival της Αυστραλίας την Κυριακή και την Δευτέρα.
Η ταινία, που προβλήθηκε παρουσία των συντελεστών της, αφηγείται την ιστορία της Κλερ, μιας 21χρονης Ιρλανδής, το 1825 στην Τασμανία κατά τη διάρκεια της μαζικής σφαγής των Αυτόχθονων Αυστραλών. Η Κλερ ζει τη φρίκη από τον αφέντης της, υπολοχαγό Χόκινγκ.
Από την αρχή της ταινία ξυλοκοπείται και βιάζεται βάρβαρα. Η ταινία δεν εστιάζει καθόλου στα σώματα αλλά στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, προσπαθώντας να δείξει τη φρίκη της περιόδου μέσα από τον πόνο που καθρεφτίζεται στα πρόσωπα. Ο τελευταίος βιασμός της γίνεται ενώ στο ίδιο δωμάτιο δολοφονούνται ο άντρας της και το παιδί της. Μετά την δείχνει πως παίρνει την εκδίκησή της.
Στην προβολή της Κυριακή μια γυναίκα αποχωρώντας από την αίθουσα φώναζε: «Δεν το θέλω να το δω αυτό. Έχει ήδη βιαστεί δύο φορές». Πολλοί επίσης αποχώρησαν από την προβολή της Δευτέρας.
Μετά την προβολή της Δευτέρας, η σκηνοθέτις προειδοποίησε το κοινό ότι η ταινία ήταν «δύσκολη» και εξήγησε ότι το κίνητρό της ήταν να προβάλει ένα μέρος της αυστραλιανής ιστορίας που σπάνια μιλάμε.
Είπε ότι καταλαβαίνει ότι για κάποιους είναι δύσκολο να παρακολουθήσουν τις σκηνές του βιασμού, ήταν δύσκολο και για τους ίδιους να τις τραβήξουν, αλλά πίστευε ότι δεν είχαν γυριστεί με έναν δυσάρεστο τρόπο.
Με την εστίαση στα πρόσωπα των γυναικών και όχι στο σώμα τους, θέλησε να κάνει το κοινό να δει τον πόνο και το τραύμα των γυναικών αυτών, αναφέρει επίσης. «Αυτές οι γυναίκες υπέφεραν τόσο πολύ στα χέρια των κυρίων τους - βιασμούς, ξυλοδαρμούς και ψυχολογική κακοποίηση- που επίτηδες έκαναν κάποια μικρά εγκλήματα, για να τις βάλουν στην απομόνωση για τρεις εβδομάδες», εξήγησε.