Η Μαρία Λιγκέρο ζει νόμιμα στις ΗΠΑ. Είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών και προσπαθεί δουλεύοντας όπου και όποτε μπορεί -και συνήθως πολύ σκληρά. Δεν έχει σταθερή σχέση εργασίας με τους εργοδότες της αλλά απασχολείται, ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάζονται, για συγκεκριμένες ημέρες (day worker) και αμείβεται αναλόγως.
Η ζωή της απέχει πολύ από το ιδανικό που σίγουρα ονειρευόταν αλλά καταφέρνει να τα βγάζει πέρα και σίγουρα δεν είναι από τις γυναίκες που παραιτούνται. Ούτε καν ότι θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με τον εργοδότη της, που την κλέβει αφού αρνείται να την πληρώσει.
Σας θυμίζει κάτι; Στις ΗΠΑ η τακτική των εργοδοτών να μην καταβάλλουν μισθούς και εισφορές (wage theft), είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη όπως και στην Ελλάδα της κρίσης, και μόνο το 2015 υπολογίζεται πως αυτή η καθαρή κλοπή σε βάρος των εργαζομένων ανέρχεται ακόμη και στα 50δισ. δολάρια!
«Εκείνος (σ.σ. ο εργοδότης) έκανε κανονικά τις πωλήσεις του και έπαιρνε επιταγές. Γιατί αρνείται να με πληρώσει; Με κοροϊδεύει. Μου έδινε επιταγές που ήταν ακάλυπτες», λέει η Μαρία στο βίντεο του Vox που δείτε και σίγουρα αυτή είναι επίσης ένα ερώτημα που μπορεί να έχετε βρεθεί και εσείς στη δυσάρεστη θέση να κάνετε στον εαυτό σας ή στους φίλους σας, αναζητώντας μια απάντηση που δύσκολα θα δοθεί.
Μέχρι εδώ οι ομοιότητες με καταστάσεις που ζούμε στην Ελλάδα της κρίσης είναι πολλές. Στη συνέχεια όμως θα διαπιστώσετε πως πέραν κάποιων ακόμη- όπως στις νομικές δυσκολίες διεκδίκησης των δεδουλευμένων- υπάρχουν και κάποιες διαφορές στην ιστορία της Μαρίας.
Βλέπετε στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει δειλά δειλά να δραστηριοποιείται μια οργάνωση- μη κρατική- που παρεμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και προσπαθεί να βοηθήσει τα θύματα αυτής της κλοπής, δηλαδή τους εργαζόμενους.
Πρόκειται για το Workers Justice Project και ιδού τι συνέβη στην περίπτωση της Μαρίας η οποία απευθύνθηκε σε αυτούς.
Οι οφειλές προς το πρόσωπό της ήταν 600 δολάρια για 66 ώρες δουλειάς και αφορούσε την παρασκευή φαγητών για συγκεκριμένη εταιρεία. Επί δύο εβδομάδες το αφεντικό της δεν την είχε πληρώσει και έτσι ο Κάρλος Ρομέρο, εκ μέρους της οργάνωσης, ανέλαβε δράση. Πρώτα απέστειλε ένα mail στον εργοδότη και αφού δεν υπήρξε καμία αντίδραση, μετέβη μαζί με την Μαρία στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης.
Όπως θα δείτε και στο βίντεο, δεν ήταν εκεί αλλά μετά από το τηλεφώνημα του Ρομέρο εμφανίστηκε. Ο Ρομέρο του εξήγησε πως ήρθε για να συζητήσουν το θέμα του μισθού για να πάρει την απάντηση «και που είναι το πρόβλημα;». Όπως θα δείτε η συζήτηση ήταν αδιέξοδη και ακολούθησα παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από την επιχείρηση με τον ίδιο μάλιστα μπροστά στην αστυνομία που εκλήθη στο σημείο να δηλώνει πως όντως χρωστάει αλλά και πως δεν αντιλαμβάνεται γιατί πρέπει να γίνεται τόση φασαρία.
Τελικά μερικές ημέρες μετά ο εργοδότης της, της κατέβαλλε τα χρήματα σε έναν λογαριασμό και η Μαρία γλύτωσε την χρονοβόρα δικαστική οδό, αφού τέτοιους είδους υποθέσεις απαιτείται πολύς χρόνος για να εκδικαστούν ενώ αν και ο νόμος προστατεύει πάντα τους εργαζόμενους, η δικαίωση μέσω της απόδοσης των οφειλόμενων απαιτεί συνήθως και άλλες νομικές ενέργειες όπως πχ η προβολή αξιώσεων επί περιουσιακών στοιχείων του εργοδότη.