Μπορεί κανείς να σκεφτεί πολλά επίθετα για να περιγράψει τη Huffington Post, και σχεδόν πάντα τα ίδια επίθετα θα ισχύουν και για την ίδια την χώρα μας την Ινδία- ζωντανή,πολυσχιδής,ζωηρή, χωρίς αποκλεισμούς,σοφή και διασκεδαστική.
Η HuffPost και η Ινδία- ένας καταπληκτικός συνδυασμός. Λανσάρουμε την Ινδική έκδοση της Huffington Post σήμερα με μεγάλο ενθουσιασμό και φιλοδοξία, χάρη σε μια συνεργασία μεταξύ της Huffington Post και τoυ ομίλου Times of India.
Ξεκινώντας από το 2005 η Huffington Post σχεδόν εφηύρε τη συνταγή του να προσφέρεις νέα και απόψεις διαδικτυακά. Ακολούθησαν επαναλήψεις και πειράματα αλλά αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα σωστά επεξεργασμένο μείγμα τέχνης και επιστήμης που δημιουργεί διεθνώς αναγνωρισμένο περιεχόμενο. Καθώς όλο και περισσότεροι Ινδοί αγκαλιάζουν το Internet και τις φορητές συσκευές για να καταναλώσουν νέα και να εκφραστούν, εμείς θα δουλέψουμε σκληρά για να βεβαιωθούμε ότι βρίσκουν την HuffPost India ενδιαφέρουσα, κι ότι θα χρησιμοποιήσουν τα blog μας για να μας πουν τις δικές τους ιστορίες όπως κάνουν εκατομμύρια αναγνώστες κάθε μέρα σε 14 χώρες και 9 διαφορετικές γλώσσες.
Η HuffPost India θα είναι ένας προορισμός για ειδήσεις, αλλά θα είναι και ένα μέρος που θα γράφονται κομμάτια για τις κοινότητες μας και τα φεστιβάλ μας, την υγεία μας και την ευζωία, την ικανότητα μας για θάρρος, επιμονή και καινοτομία και ένα μέρος που θα ελέγχει και θα εγκαλεί τους spin masters που εξαπατούν και παραπλανούν, ειδικά στη δημόσια ζωή.
Καθώς οδηγούσα προς τη δουλειά μου σήμερα το πρωί, ομάδες από αγουροξυπνημένους αστυνομικούς είχαν απλωθεί σε όλο το Δελχί, κοιτώντας μέσα σε αυτοκίνητα που περνούσαν μέσα από τα μεταλλικά τους οδοφράγματα. Έψαχναν να βρουν τον ταξιτζή που την Παρασκευή το βράδυ είχε βιάσει -πάντα σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της- μια νεαρή γυναίκα που είχε πιστέψει ότι χρησιμοποιούσε τον ασφαλέστερο τρόπο που μπορούσε όταν κάλεσε ταξί με την εφαρμογή Uber. Δεν μπορώ καν να θυμηθώ πόσες φόρες έχω ενθαρρύνει τις γυναίκς φίλες να πάρουν ένα ταξί μετά από ένα πάρτυ ή ένα δείπνο αντί για ενα λεωφορείο ή το μετρό, γιατί πίστευα ότι ειναι η ασφαλέστερη επιλογή. Και τώρα τι;
Σίγουρα δεν είμαι η μόνη που νιώθει μια αίσθηση ναυτίας να με κατακλύζει καθώς βλέπω τους αστυνομικούς, τα μεταλλικά τους οδοφράγματα και όλη αυτή τη γνώριμη διαδικασία. Όλο αυτό μας γυρίζει πίσω στο Δεκέμβριο του 2012, όταν δεν υπήρχε ούτε ένας από μας που να μην νιώθει μόνος, αβοήθητος και παραβιασμένος με την αγριότητα με την οποία ή Nirbhaya ( το όνομα που δώθηκε στην Jyoti Singh Pandey που κακοποιήθηκε, έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού και τελικά πέθανε το Δεκέμβριο του 2012 στο Δελχί ) έχασε τη ζωή της. Ανατριχιαστική λεπτομέρεια αποτελεί το γεγονός πως ο ταξιτζής του Uber απείλησε τη νεαρή γυναίκα που υποτίθεται ότι βίασε ότι αν αντιστεκόταν ή καλούσε σε βοήθεια θα είχε την ίδια τύχη με την Nirbhaya
Η ασφάλεια και τα ίσα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των μειονοτήτων θρησκευτικά, σεξουαλικά ή γλωσσικά, η κακομεταχείριση και η διακίνηση των παιδιών,η μόλυνση στον αέρα που αναπνέουμε και ο πόλεμος ενάντια της φτώχειας- αυτά δεν μπορούν να είναι εποχικές ανησυχίες.
Διαβάζοντας τις οικονομικές εφημερίδες αυτές τις μέρες νιώθει κανείς για άλλη μια φορά ένα έντονο συνάισθημα deja vu. Το Χρηματιστήριο βρίσκεται στα ύψη, η αύξηση του ΑΕΠ και οι εισροές άμεσων ξένων επενδύσεων αναθεωρούνται ανοδικά για άλλη μια φορά προς τα πάνω ενώ αυτή η φανταστική νέα γενιά επιχειρηματιών της τεχνολογίας των οποίων τα προϊόντα έχουν ήδη υιοθετηθεί εδώ στην Ινδία είναι για άλλη μια φορά σε άνοδο, ενώ η Goldman Sachs μόλις είπε η Ινδία θα μπορούσε να ξεπεράσει την ανάπτυξη της Κίνας μέχρι το 2016.
Είμαστε σε ένα εξαιρετικό σημείο αλλά έχουμε ξαναβρεθεί εδώ - στα μεθυστικά πρώτα χρόνια της United Progressive Alliance ( συνασπισμός κεντρο-αριστερών κομμάτων που κυβέρνησε στην Ινδία μετά τις εκλογές του 2004) και της διψήφιας ανάπτυξης . Η δεύτερη θητεία αυτής της κυβέρνησης έχασε θεαματικά αυτήν την ευκαιρία και όλο αυτό είχε πολύ κακό τέλος για τη χώρα και το ίδιο το κόμμα του Κογκρέσου.
Οι κυβερνήσεις UPA βρήκαν ένα τρόπο να χαραμίσουν αυτήν την ευκαιρία αλλά σίγουρα αυτός δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να χαραμίσει κανείς μια ευκαιρία. Ας μην ξεχνάμε ότι όπως οι τρέλες του κόμματος του Κογκρέσου χειροτέρεψαν από την κακή παγκόσμια οικονομία έτσι και η κυβέρνηση του Narendra Modi έχει ευνοηθεί από μια ανοδική παγκόσμια οικονομία και χαμηλές τιμές πετρελαίου.
Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι στην εξουσία και στην κυβέρνηση έχουν ασχοληθεί τις τελευταίες εβδομάδες με το ποια είναι τα νόμιμα παιδιά της Ινδίας, ποια σύγχρονη εφεύρεση είχε εξηγηθεί πρώτη στα αρχαία Ινδικά κείμενα και τα δικαστικά πλεονεκτήματα των Khap panchayat (συνδυασμός χωριών που ενώνονται από κάστα και γεωγραφία). Εάν όλα αυτά ήταν μικρές υποσημειώσεις σε ένα πολιτικό σκηνικό με σημαντικές μεταρρυθμίσεις και ταχεία εκτέλεση κανείς δεν θα είχε δώσει μεγάλη προσοχή.
Αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Ο συγγραφέας και πρώην υπουργός αποεπενδύσεων Arun Shourie έχει παραθέσει στίχους του Urdu ποιητη Akbar Allahabadi για να περιγράψει αυτό το συναίσθημα. « Μπορούμε ασφαλώς να ακούσουμε το κροτάλισμα των πιάτων αλλά το φαγητό, δυστυχώς, δεν έρχεται»