Εν μέσω της προσφυγικής κρίσης, των εξελίξεων στη Συρία και της τρομοκρατικής απειλής, ένα θέμα που είχε απασχολήσει την επικαιρότητα στο παρελθόν και δείχνει να επανέρχεται στο προσκήνιο είναι αυτή της δημιουργίας ενός «ευρωστρατού»: Μιας ενιαίας στρατιωτικής δύναμης της Ε.Ε., πέρα από τα όρια των εθνικών στρατών που συνθέτουν αυτή τη στιγμή το ψηφιδωτό των ευρωπαϊκών ενόπλων δυνάμεων.
Σε συνέντευξή του στη Bild am Sonntag – στην οποία, παρεμπιπτόντως, άσκησε κριτική στην Ελλάδα όσον αφορά στο πώς διαχειρίζεται το προσφυγικό ζήτημα- ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ανέφερε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα έπρεπε να αυξήσουν τις δαπάνες όσον αφορά στην άμυνα, συμπληρώνοντας πως ο απώτερος στόχος πρέπει να είναι ένας κοινός ευρωπαϊκός στρατός. «Τα κεφάλαια που ξοδεύουν τα 28 κράτη μέλη για τις ένοπλες δυνάμεις τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πολύ πιο αποτελεσματικά για ένα κοινό σκοπό».
Σημειώνεται πως το συγκεκριμένο θέμα έχει ανακινηθεί ξανά τον τελευταίο καιρό, και μάλιστα από τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος είχε σημειώσει ότι η Ε.Ε. χρειάζεται τον δικό της στρατό, καθώς αλλιώς δεν «λαμβάνεται απόλυτα σοβαρά υπόψιν» ως διεθνής δύναμη- συμπληρώνοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα βοηθούσε την Ε.Ε. να πείσει τη Ρωσία πως σοβαρολογεί όσον αφορά στην υπεράσπιση των αξιών της απέναντι στις απειλές. Ο κ. Γιούνκερ είχε υποστηρίξει ότι ένας τέτοιος στρατός θα βοηθούσε στον σχεδιασμό μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας- προκαλώντας ωστόσο την έντονη αντίδραση της Βρετανίας, η οποία γενικότερα τάσσεται κατά της δημιουργίας «Ευρωστρατού». Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως σε συνάντηση στη Μαδρίτη τον Οκτώβριο το ΕΛΚ είχε εισηγηθεί τη δημιουργία Ευρωστρατού, με έναν «πυρήνα» χωρών να αναλαμβάνουν να προπορευθούν σε τομείς, όπως οι κοινές επιχειρήσεις θαλάσσιας επιτήρησης. Σημειώνεται ότι η παρούσα Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας επικεντρώνεται κυρίως σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις, βασιζόμενη σε τόσο πολιτικές όσο και στρατιωτικές δυνάμεις.
Οι συζητήσεις περί Ευρωστρατού δείχνουν να συμπίπτουν χρονικά με τις συζητήσεις περί αναβάθμισης του ρόλου και των αρμοδιοτήτων της Frontex, στις οποίες πρωτοστατεί η Γερμανία. Υπογραμμίζεται πως οι συζητήσεις αυτές έχουν προκαλέσει αντιδράσεις μεταξύ χωρών- μελών, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι η λειτουργία μιας νέας συνοριακή δύναμη τέτοιου είδους θα συνιστούσε παραβίαση εθνικής κυριαρχίας/ κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Υπενθυμίζεται πως το συγκεκριμένο ζήτημα είχε τεθεί ξανά στο παρελθόν, και συγκεκριμένα τη δεκαετία του 1990, χωρίς όμως να υπάρξει ιδιαίτερη πρόοδος επί του θέματος.