Οποιοδήποτε, από το Blackstar, τελευταίο άλμπουμ του David Bowie.
City of Stars από εμένα. Μελαγχολικό, ρομαντικό, ερωτικό και ολίγον ρετρό. Λατρεύω να το ακούω από το 2016 μέχρι και σήμερα. “Yes, all we’re looking for is love from someone else”.
I Can’t Give Everything Away. Ο φωτεινός αποχαιρετισμός του Ντέιβιντ Μπόουι, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2016, μετά τον θάνατό του.
«The Goal» από το άλμπουμ του Λέοναρντ Κοέν «Thanks for the Dance» που κυκλοφόρησε τρία χρόνια μετά τον θάνατο του (Νοέμβριος 2019). Εμείς ευχαριστούμε, αγαπημένε Λέοναρντ!
Μελαγχολικό, ρομαντικό και ονειρικό. Το μυστήριο της αγάπης.
Lady Gaga, Bradley Cooper - Shallow (A Star Is Born). Γιατί κάθε φορά που το ακούω, για κάποιο λόγο κλαίω. Γιατί με αυτό το τραγούδι η Lady Gaga μου έδειξε ότι δεν είναι απλά μια χαζοστάρ που κάνει εύκολα χιτάκια. Είναι -όταν θέλει- μια εξαιρετική καλλιτέχνης που καταφέρνει να μας συγκινήσει.
«Πιστεύω»- Οταν οι Rotting Christ, κατ’εμέ η μεγαλύτερη ελληνική μπάντα που έχει υπάρξει ποτέ (τριάντα χρόνια διεθνή πορεία δεν έκανε ποτέ κανένας) συνάντησαν την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. Θα έβαζα το «Κατά τον Δαίμονα Εαυτού», αλλά ήταν του 2013.
Επειδή, παρά τις εκκλήσεις μου δεν υπάρχει κατηγορία «καλύτερη σειρά της χρονιάς» για να γράψω για το Game of Thrones αλλά και επειδή κάθε φορά που το ακούω (και επιλέγω να το κάνω συχνά μαζί με έναν αγαπημένο φίλο) δακρύζω, τραγούδι της 5ετίας για μένα είναι το «Jenny of Oldstones» - Florence and the Machine.
Kyle Dixon-Kids, Stanger Things. Καταλήγω σε soundtrack σειράς αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ. Είναι ένα τραγούδι-ταξίδι, θυμίζει ήχους άλλων εποχών και σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα κολλήματα από το ξεκίνημα της σειράς. Το ακούς όταν οδηγείς, όταν διαβάζεις, όταν ονειρεύεσαι, Kids ασυζητητί.
Ο Έλληνας ράπερ – ποιητής της γενιάς μας.
Ezy Ryder του Jimi Hendrix.
People Live Here - Rise Against. Ενας ύμνος για την ανθρωπότητα και ταυτόχρονα ένα δριμύ κατηγορώ για όσους την καταστρέφουν, από τους αντισυμβατικούς Αμερικανούς πανκ ρόκερς, που τραγουδούν συνήθως για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις κοινωνικές αδικίες και για όσα δεν τολμούν να θίξουν οι άλλοι. Εξίσου συγκινητικό και το βίντεο κλιπ του κομματιού.
The Landing,Τζάστιν Χούρβιτς. Δεν είναι ακριβώς τραγούδι, αλλά ορχηστρικό κομμάτι που περιλαμβάνεται στο soundtrack της ταινίας του Ντάμιεν Σαζέλ, “First Man” («Ο Πρώτος Άνθρωπος»), 2018. Το «The Landing» ακούγεται σε μια από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές της ταινίας, όταν ο Αρμστρονγκ βρίσκεται μαζί με συνάδερφό του στον θαλαμίσκο, λίγο πριν την προσελήνωση και τα υπέροχα εφέ που παρακολουθούμε στα επόμενα λεπτά.
«Shallow» χιλιοπαιγμένο, συγκινητικό και ευχάριστο. Μια ερωτική μπαλάντα που αγαπήσαμε ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο.
Για τραγούδι επιλέγω την διασκευή του “The Sound Of Silence” από Disturbed. Ίσως γιατί αγαπώ πολύ το πρωτότυπο. Πάντως αυτή η διασκευή το ανανέωσε και το έκανε γνωστό και σε νεότερες γενιές.
Αλέξανδρος Γαγλίας
Δεν είναι τόσο το ένα κομμάτι, όσο ο δημιουργός. Ο Λεξ τα τελευταία χρόνια φτιάχνει τα σάουντρακ της ζωής μας- 35άρης, πλέον και ο ίδιος, της γενιάς μου έστω. Ελλάδα,2014-2019. Ενδεικτικά παραθέτω το: