Η θέα από το Sunrise Resort Hotel, το οποίο βρίσκεται στους λόφους πάνω από την πόλη του Μολύβου έχει θέα τα γαλάζια νερά του Αιγαίου Πελάγους ενώ λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα βλέπουμε τα βραχώδη τουρκικά παράλια.
Δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου τουρίστες για να απολαύσουν το περιβάλλον αυτή την ανεμοδαρμένη ημέρα του Ιουνίου που η Huffington Post επισκέφθηκε το νησί. Το ξενοδοχείο ήταν άδειο. Υπήρχε μόνο μια οικογένεια Τούρκων και 12 λιμενικοί από την Πορτογαλία, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί εκεί, κατά τη διάρκεια της τρίμηνης θητείας τους, με σκοπό την διάσωση προσφύγων στα στενά μεταξύ του νησιού και της Τουρκίας.
Το ξενοδοχείο, όπως και οι περισσότερες άλλες τουριστικές επιχειρήσεις σε ολόκληρο το νησί, γνώρισε μια τεράστια επιχειρηματική βουτιά από τότε που οι πρόσφυγες άρχισαν να φθάνουν εκεί το 2015, μερικές φορές χιλιάδες ανά ημέρα.
Άδειο εστιατόριο στο λιμάνι της Σκάλας Συκαμνιάς, τη στιγμή που διασώστες φέρνουν δεκάδες πρόσφυγες για να τους μεταφέρουν σε έναν από τους δυο καταυλισμούς προσφύγων.
Είναι μια περίπλοκη κατάσταση που σου προκαλεί τύψεις, εξηγεί ο διευθύνων σύμβουλος του Sunrise, Θεόφιλος Χαβουτζιώτης.
Άνθρωποι σαν τον κ. Χαβουτζιώτη δεν έχουν τίποτα εναντίον των προσφύγων που επιθυμία τους είναι να ξεφύγουν από τον πόλεμο. «Εδώ υποφέρουμε. Χρειαζόμαστε ανθρώπους να μας στηρίξουν, τους υποστηρίζουμε εξ ονόματος της Ευρώπης.»
Οι πρόσφυγες στεγάζονται σε δυο μεγάλους καταυλισμούς, στο Μόρια και το Καρά Τεπέ, ωστόσο πριν λίγους μήνες περιπλανιόντουσαν ελεύθεροι σε ολόκληρο το νησί, περπατούσαν σε ορεινούς δρόμους ανάμεσα σε πόλεις και χωριά.
Στην ακτογραμμή του νησιού υπήρχαν χιλιάδες πορτοκαλί σωσίβια. Οι εθελοντές και οι κάτοικοι καθαρίζουν τα πάντα και τα τοποθετούν σε ένα χώρο υγειονομικής ταφής κοντά στο Sunrise.
Οι κάτοικοι της Λέσβου ενώνονται για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες, χρησιμοποιώντας εστιατόρια και ξενοδοχεία, είπε ο κ. Χαβουτζιώτης. Τώρα εργάζονται ώστε το νησί να αποκαταστήσει την παλιά του αίγλη.
«Ακόμα κάνουμε καταδύσεις και συλλέγουμε σκουπίδια», είπε. Κάποτε υπήρχαν 77.000 τουρίστες τον χρόνο, είπε, ενώ για φέτος προβλέπονται 10.000 με 12.000 επισκέπτες. Οι λίγοι άνθρωποι που ταξιδεύουν στη Λέσβο είναι δημοσιογράφοι, συγγραφείς και σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ.
Οι αεροπορικές εταιρίες έχουν μειώσει σημαντικά τον αριθμό των πτήσεών τους στο αεροδρόμια του νησιού. «Είχαμε 30 πτήσεις (ανά ημέρα) από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το περασμένο έτος και τώρα έχουμε μόνο έξι», δήλωσε ο κ. Χαβουτζιώτης.
Το νησί, το τρίτο μεγαλύτερο αρχιπέλαγος στην Ελλάδα, είναι κομβικό σημείο παρατήρησης πουλιών, δήλωσε ο Θεόδωρος Αυγερινός, ιδιοκτήτης της Υπηρεσίας Ταξί της Λέσβου. Έχει δει μεγάλη πτώση στις αφίξεις τουριστών, κυρίως από τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σκανδιναβία, οι οποίοι έχουν να σταματήσει να έρχονται.
Ο Σπύρος Γαληνός, ο δήμαρχος του νησιού, είναι εν μέρει υπεύθυνος για την κατάσταση, είπε ο κ.Χαβουτζιώτης.
«Ο δήμαρχος υπενθυμίζει στον κόσμο ότι η (Λέσβος) είναι ένα νησί για τους πρόσφυγες», είπε.
Σήμερα έξακολουθούν να φτάνουν πρόσφυγες στη Λέσβο, κάτι όμως που γίνεται σε πολύ μικρότερο αριθμό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση σύναψε συμφωνία με την Τουρκία τον Μάρτιο για να περιορίσει τις ροές των προσφύγων στα Ευρωπαϊκά Κράτη.
Το 2015 στις παραλίες του νησιού έφταναν μέχρι και 7.000 πρόσφυγες σε καθημερινή βάση. Σήμερα φτάνουν μόνο μερικές δεκάδες.
Τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση ψάχνει να δει το πώς θα φιλοξενήσει τους 57.000 πρόσφυγες σε ολόκληρη τη χώρα περιμένοντας να μάθει αν τα σύνορα προς την Ευρώπη θα ανοίξουν εκ νέου, η τουριστική βιομηχανία της Λέσβου αντιμετωπίζει μια παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας.
Ο αριθμός των λέμβων που προσπαθεί να κάνει το δρόμο από την Τουρκία στη Ελλάδα έχει αρχίσει να αυξάνεται και πάλι, κάτι που σημαίνει ότι η προσφυγική κρίση είναι συνδεδεμένη με το νησί.