Η αλήθεια είναι πως το προσπάθησε. Επεχείρησε να φανεί σοβαρός και υπεύθυνος ηγέτης. Όμως δεν το άντεξε. Ίσα - ίσα μόνο για ένα τριήμερο. Όσο κράτησε το επίσημο εθνικό πένθος. Με τις μεσίστιες σημαίες και τις ματαιωμένες παραστάσεις, τις συναυλίες και τα ρέστα. Κάθε θαύμα τρεις ημέρες βλέπεις, μονάχα το μεγάλο τέσσερις, κατά τη σοφή λαϊκή παροιμία. Κι αυτό το «θαύμα» μεγάλο δεν το λες, δεν θα μπορούσε να είναι μεγάλο. Με τόσα βαρίδια που σέρνει στο κατόπι του…
Περί του Κυριάκου Μητσοτάκη ο λόγος, του Προέδρου της ΝΔ, του και αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της Χώρας. Και της στάσης του απέναντι στην πρόσφατη εθνική τραγωδία. Της στάσης του της ίδιας κι απαράλλαχτης με την περίπτωση των πλημμυρών της Μάνδρας. Τότε που, μάλιστα, δεν είχε κρατήσει ούτε καν το «τελετουργικό» τριήμερο σοβαρότητας. Τότε που, επί πλέον, δεν σκέφτηκε να ζητήσει συγνώμη μετά το πόρισμα της Γενικής Επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης. Το πόρισμα που καταλόγιζε με απολύτως τεκμηριωμένο τρόπο τις ευθύνες εκείνου του κακού. Η κατεύθυνση των οποίων δεν είχε την παραμικρή σχέση με ό,τι εκείνος και το κόμμα του υποστήριζαν.
Έτσι και τώρα ο Πρόεδρος της ΝΔ, για τρεις ημέρες μονάχα κρατήθηκε. Και μετά ξεσάλωσε. Όμως ας προσπαθήσουμε να τον καταλάβουμε. Τον έσυραν δια της βίας «στο δρόμο τον σωστό» τα φιλικά του μέσα. Εκείνα που τον στηρίζουν και, χρόνια τώρα, του δίνουν γραμμή. Εκείνα που υπαγορεύουν την πολιτική του. Κι αν τολμάει ας κάνει διαφορετικά. Πόσες φορές εξ’ άλλου δεν τον έχουν αρθρογραφικώς ξεμπροστιάσει για ενδοτικότητα; Τα φιλικά του μέσα λοιπόν από τη μια, κι από την άλλη η γνωστή σαμαρικής επιρροής και καθοδήγησης ακροδεξιά εσωκομματική πτέρυγα που δεν κρατιότανε με τίποτα. Ούτε καν στο τριήμερο του επίσημου πένθους.
Η γραμμή της ΝΔ και του Προέδρου της είναι πλέον σαφής και ξεκάθαρη. Η παντί μέσω και τρόπω ενοχοποίηση της Κυβέρνησης για την τραγωδία. Και η επίσης παντί τρόπω και μέσω αποδόμηση της επιχειρηματολογίας της. Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει για την κλιματική αλλαγή, μιλάει για ακραία καιρικά φαινόμενα, προκειμένου να αποσείσει τις δικές του ευθύνες. Κι ας βοά περί αυτών ο κόσμος ολόκληρος. Κι ας ετοιμάζεται η Ιβηρική να υποδεχθεί θερμοκρασιακά 50ρια. Κι ακόμη, ο Τσίπρας μιλάει για εγκληματική οικοδομική αυθαιρεσία δεκαετιών, προκειμένου να καμουφλάρει τη δική του επιχειρησιακή ανεπάρκεια. Κι ας είναι δεδομένο, αποδεδειγμένο και «μετρημένο» ότι η έκταση και της τωρινής τραγωδίας, όπως κι εκείνη των πλημμυρών της Μάνδρας έχει να κάνει με τις μαντρωμένες παραλίες, με τα περιφραγμένα αυθαίρετα, με τα μπαζωμένα ρέματα. Όλ’ αυτά που έστησαν για χρόνια με τα χεράκια τους η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και τα οποία επιχειρούν να μετατοπίσουν σε δευτερότριτη μοίρα, ως προς τη συμβολή τους στη φρίκη.
Κι από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποβαθμίζει τραγικά αν δεν λοιδορεί κιόλας, τις κυβερνητικές αποφάσεις για τερματισμό της οικοδομικής αυθαιρεσίας. Εκεί που έπρεπε, που όφειλε να υπερθεματίζει και να πλειοδοτεί. Τα δε τοπικά του στελέχη κλείνουν το μάτι στους καταπατητές της πελατείας τους, καταγγέλλοντας «την κυβερνητική αναλγησία που θα τους ξεσπιτώσει». Θα μπορούσε να πει κανείς πως η στάση της ΝΔ απέναντι στην κυβερνητική προσπάθεια επιστροφής στην οικοδομική νομιμότητα, διαμορφώνεται στη βάση του συμπλέγματος ενοχής που την διακατέχει. Αλλά δεν βαριέστε, μάλλον τους υπερεκτιμάει όποιος έτσι σκέφτεται. Περί φτηνής, πολύ φτηνής αντιπολιτευτικής πρακτικής πρόκειται. Έστω κι αν αυτή ακουμπάει σήμερα σε εκατόμβη νεκρών.
Και, για να μην ξεχνιόμαστε. Τα ίδια, ακριβώς τα ίδια ισχύουν εν προκειμένω και για το ΚΙΝΑΛ και για την Πρόεδρό του. Πως και γιατί; Μην το ψάχνεις…