Τα φαινόμενα σήψης στη χώρα μας δεν άρχισαν το 2010. Σε καμία άλλωστε χώρα και ποτέ δεν αρχίζουν ξαφνικά σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, εν κενώ.
Μπορεί κανείς να θυμηθεί ουκ ολίγα περιστατικά φυσικής και ψυχολογικής βίας, live και μαγνητοσκοπημένα, να κατακλύζουν οθόνες μέσω της ιδιωτικής τηλεόρασης, ραδιόφωνα, το γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο με οξυνόμενη ένταση από τη δεκαετία του ’90. Πλέον βέβαια ωχριούν αυτές οι εποχές μπροστά στον οχετό που κατακλύζει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο κανιβαλισμός και το λιντσάρισμα ως συνέχειες του ανορθολογισμού είναι φαινόμενα που μας συντροφεύουν εδώ και χρόνια. Ωστόσο, η κρίση και τα μνημόνια, η βιαιότητα του συστήματος εξουσίας κυρίως αλλά και η σταδιακή ενίσχυση αρκετών, θολών εκδοχών της δίκαιης κατά τα άλλα αντιπαράθεσης στο σύστημα εξουσίας δευτερευόντως παρόξυναν το πολύπτυχο της βίας και της σήψης που την προκαλεί.
Μπορεί η Χρυσή Αυγή να συμπυκνώνει τον κανιβαλισμό και τη σήψη αλλά η πραγματικότητα είναι πως τα φαινόμενα αυτά υπάρχουν σε πολύ πιο διάχυτη κατάσταση.
Ο κοινωνικός δαρβινισμός του νεοφιλελευθερισμού που υπηρετείται από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος, η νέο- αποικιακή εξάρτηση, η προκλητική ανομία των ισχυρών, «κουμπώνουν» με το φόβο των από κάτω- συχνά δικαιολογημένο- που μετατρέπεται σε τυφλό μίσος, το οποίο με τη σειρά του ευκολότερα εκδηλώνεται προς το διπλανό ή και προς τον ακόμα πιο «κάτω».
Το λούμπεν δεν μπορεί να εγκαθίσταται στην κεφαλή της πνευματικής και πολιτικής ζωής μιας χώρας συνθέτοντας την κυρίαρχη (υπό-) κουλτούρα και ταυτοχρόνως να αφήνει αλώβητη την καθημερινή ζωή.
Κάπως έτσι φτάσαμε να έχουμε ουκ ολίγα φαινόμενα της ειδικής αυτής βίας που είναι το λιντσάρισμα εδώ και χρόνια, χωρίς καμία πραγματική απάντηση.
Το έλλειμμα διαύγειας και παιδείας μπροστά σε φαινόμενα που αιφνιδιάζουν συγκροτούν σταδιακά ένα επιφανειακά αδρανές αλλά υπογείως –ή και όχι τόσο υπογείως πια- διεγερμένο, σώμα ανθρώπων και συμπολιτών- αλλά και κρατικών υπαλλήλων- που είτε χαζογελώντας, είτε βρίζοντας μπορούν να δικαιολογήσουν σχεδόν τα πάντα και να πραγματοποιήσουν πολλά εξ αυτών
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το λιντσάρισμα του τοξικομανούς που αποπειράθηκε να ληστέψει το κοσμηματοπωλείο.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός αλλά για κρίκο στην αλυσίδα του μισανθρωπισμού και του εκφασισμού. Κάτι είναι πολύ σάπιο στην κοινωνία μας και δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνο με πραγματικά επαναστατικές τομές. Ας το πάρουμε χαμπάρι πριν δούμε την κοινωνία μας να αποσυντίθεται με τρόπο και σε έκταση μη αναστρέψιμα.