«Έκαναν σαν κτήνη!»
Με τρεις λέξεις περιέγραψε την επίθεση των χρυσαυγιτών στον Παύλο Φύσσα, ο αδελφικός του φίλος Γιώργος
Δούλβαρης, ο οποίος καταθέτει σήμερα από το πρωί στη δίκη των κατηγορουμένων της Χρυσής Αυγής.
Συγκλονισμένος ο μάρτυρας από τις μνήμες της τραγικής νύχτας, όπου δολοφονήθηκε ο 34χρονος μουσικός από το Γιώργο Ρουπακιά, δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάματα, ενώ ζήτησε από το δικαστήριο ολιγόλεπτη διακοπή της δίκης.
«Ήρθαν οργανωμένοι”, είπε και συνέχισε: “Παρατάχθηκαν με κράνη και ξύλα και μας επιτέθηκαν όλοι μαζί... "Πάμε να φύγουμε, μας είπε ο Παύλος" και αρχίσαμε να τρέχουμε... Κάποια στιγμή τον έχασα και γύρισα πίσω. Βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρύσα. Εκείνη μου απαντάει ότι τον μαχαίρωσαν. Από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτε... Περιμέναμε 40 λεπτά για το ασθενοφόρο και τότε έτρεξα στο σπίτι μου για να πάρω το αυτοκίνητο μου για να τον μεταφέρω στο νοσοκομείο όταν όμως επέστρεψα τον είχαν πάρει... Πήγα κι εγώ στο νοσοκομείο και εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί κι ο πατέρας του”.
Πρόεδρος: Δεν είδατε την επίθεση;
Μάρτυρας: Όχι, τρέχαμε για να σωθούμε.
Νωρίτερα, στην αρχή της κατάθεσης του, περιέγραψε με λεπτομέρειες όσα προηγήθηκαν της δολοφονίας του αγαπημένου του φίλου:
«Ήρθε από το σπίτι με την κοπέλα του και ήπιαμε καφέ. Ξεκινήσαμε να βρούμε μια καφετέρια για να δούμε το παιχνίδι. Υπήρχε ένα τραπέζι στην καφετέρια "Κοράλι". Το κρατήσαμε και φύγαμε. Επιστρέψαμε λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι».
Σε ερωτήσεις της προέδρου, επέμεινε στην κατάθεση του ότι, δεν είχε προηγηθεί κάποιο επεισόδιο μέσα στην καφετέρια όπου έβλεπαν νωρίτερα τον αγώνα του Ολυμπιακού.
Είπε: «Η καφετέρια ήταν γεμάτη. Εκεί ήταν δυο άτομα μπροστά μας και μας κοιτάζαν επίμονα. Δεν τους είχαμε ξαναδεί αλλά το βλέμμα τους ήταν κολλημένο επάνω μας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα».
Πρόεδρος: Σας είπαν κάτι;
Μάρτυρας: Όχι δεν μιλήσαμε καθόλου. Δεν ανταλλάξαμε ούτε κουβέντα.
Πρόεδρος: Είχαν κάποιο χαρακτηριστικό;
Μάρτυρας: Φορούσε ο ένας μια μπλούζα ανάποδα και ο άλλος φορούσε γκρι παντελόνι παραλλαγής.
Πρόεδρος: Σχολιάσατε το γεγονός ότι, φορούσε την μπλούζα ανάποδα;
Μάρτυρας: Είπαμε ότι έχουν εξαπλωθεί παντού οι φασίστες. Εκτιμήσαμε από τα ρούχα τους ότι ήταν της Χρυσής Αυγής.
Πρόεδρος: Θεωρήσατε ότι ήταν φασιστές;
Μάρτυρας: Ναι λόγω της ενδυμασίας τους.
Πρόεδρος: Το σχόλιο σας το άκουσαν;
Μάρτυρας: Όχι. Το είπαμε μεταξύ μας. Δεν υπήρχε καμία αντιπαράθεση.
Πρόεδρος: Σας έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν κάποιες διαφορές με εσάς; Η κριτική για την μπλούζα δεν έφτασε στα αυτιά τους;
Μάρτυρας: Όχι, είχε φασαρία, πολύ κόσμο.
Πρόεδρος: Τους είχατε ξαναδεί;
Μάρτυρας: Ποτέ.
Πρόεδρος: Πόσο διήρκεσε αυτό ;
Μάρτυρας: Σε όλο το παιχνίδι. Συνέχεια τους έβλεπα, ήταν στο οπτικό μας πεδίο.
Πρόεδρος: Σας είπαν κάτι ;
Μάρτυρας: Όχι.
Πρόεδρος: Εσείς τους είπατε;
Μάρτυρας: «Όχι. Τελειώνει το παιχνίδι και ξεκινάμε να βγούμε έξω. Επέστρεψα για να πληρώσω.
Βγήκα έξω και μετά από περίπου πέντε λεπτά..», δεν ολοκλήρωσε τη φράση του και συνέχισε:
«Είχα δει ένα αυτοκίνητο πριν μπω μέσα με δύο άτομα να μας κοιτάνε, απέναντι από το “Κοράλι”, ήταν η πρώτη μου εικόνα. Όταν ξαναβγήκα ήταν μια παρέα περίπου 10-15 άτομα που έβριζε τους δικούς μου. Προκαλούσαν, φορούσαν μαύρα ρούχα και κρατούσαν κράνη και ξύλα... Έβριζαν: “γαμώ τα σπίτια σας, τις οικογένειες σας, κότες θα σας σκοτώσουμε”. Είδα κάποιον άγνωστο να πηγαίνει από τη μια παρέα στην άλλη και να μιλάνε....
Πρόεδρος: Ποιος ήταν, καταλάβατε το ρόλο του;
Μάρτυρας: Όχι, ήταν άγνωστος, μιλούσε και με τον Παύλο... Επικρατούσε χάος... Είπα “δεν θέλουμε φασαρίες, είμαστε στη γειτονιά μας”, το είπα πολλές φορές.
Πρόεδρος: Είχε κάποιος από σας διαφορές;
Μάρτυρας: Δεν νομίζω...ούτε έγινε κάτι...
Πρόεδρος: Μετά τι έγινε;
Μάρτυρας: Αποφασίσαμε να φύγουμε από το σημείο για να γλυτώσουμε, δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Περάσαμε απέναντι, είχαν εξαγριωθεί μας φώναζαν “κότες πού πάτε θα σας σκοτώσουμε”! Έκαναν οτιδήποτε για να έρθουμε σε συμπλοκή. Θυμάμαι μηχανές να κατεβαίνουν τρικάβαλες...
Πρόεδρος: Πολλές μηχανές;
Μάρτυρας: Πέντε –έξι.
Πρόεδρος: Πως ήταν;
Μάρτυρας: Ενσωματώθηκαν με τους άλλους....σαν λόχος. Ήταν πια πάρα πολλοί, παραταγμένοι, με κράνη, ξύλα. Ήταν οπλισμένοι. Είχαν συγκεντρωθεί σαν τάγμα. Έκαναν σαν κτήνη! Είπα του Παύλου να απομακρυνθούμε ήταν φανερό ότι θα μας έκαναν επίθεση… Ταυτόχρονα δεχτήκαμε την επίθεση... Ξεκινάω τρέχω, όπως και η παρέα μου, στρίβω δεξιά στο πρώτο στενό. Τρέχαν καταπάνω μας όλοι μαζί.. Ο Παύλος είπε τρέχουμε και ξεκινήσαμε. Είδα όταν έστριψα ότι, δεν ήταν κοντά μου. Έκανα τον γύρο του τετραγώνου κι επέστρεψα. Ήταν και κάποιοι αστυνομικοί αλλά δεν μας βοηθούσε κανένας...”.
Και συνέχισε:
“Βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρύσα τι έγινε και 'κείνη μου είπε ότι, τον μαχαίρωσαν... Από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτε. Περιμέναμε 40 λεπτά για το ασθενοφόρο και τότε έτρεξα στο σπίτι μου για να πάρω το αυτοκίνητο μου για να τον μεταφέρω στο νοσοκομείο. Όταν όμως επέστρεψα τον είχαν πάρει. Πήγα κι εγώ στο νοσοκομείο και εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί κι ο πατέρας του..
Πρόεδρος: Δεν είδατε την επίθεση;
Μάρτυρας: Όχι, τρέχαμε για να σωθούμε.
Πρόεδρος: Πως το εξηγείτε αυτό; Γιατί αυτό το μένος προς εσάς;
Μάρτυρας: Γιατί είμαστε αντίθετοι με τις ιδέες τους. Σας παρακαλώ ένα διάλειμμα...”.