Κληρονομική διάσταση φαίνεται να έχουν τα εγκλήματα σεξουαλικής φύσης, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης σε συνεργασία με Ιατρικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Στοκχόλμης.
Η μελέτη είναι η μεγαλύτερη και σημαντικότερη μέχρι σήμερα έρευνα σχετικά με την αναζήτηση των γενετικών αιτίων της σεξουαλικής εγκληματικότητας. Όπως φαίνεται, υπάρχει αξιοσημείωτο γενετικό υπόβαθρο, καθώς κάποιος άνδρας έχει πενταπλάσια πιθανότητα να διαπράξει ένα σεξουαλικό έγκλημα, αν έχει πατέρα ή αδελφό που έχει καταδικαστεί για κάτι ανάλογο. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο διεθνές επιδημιολογικό περιοδικό «International Journal of Epidemiology», από τον επικεφαλή καθηγητή ψυχιατρικής επιδημιολογίας, Νίκλας Λάνγκστρομ.
Σύμφωνα με τα βρετανικά ενημερωτικά δίκτυα «Guardian» και «Independent», οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία για 21.566 άνδρες που είχαν καταδικαστεί για βιασμό, σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, παιδοφιλία και άλλα παρεμφερή εγκλήματα στη διάρκεια σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών.
Αυτό που διαπιστώθηκε είναι ότι περίπου το 2,5% των πατεράδων και αδελφών αυτών των καταδικασμένων είχαν και οι ίδιοι καταδικαστεί για τέτοιες υποθέσεις στο παρελθόν. Το αντίστοιχο ποσοστό διάπραξης σεξουαλικών εγκλημάτων από στενούς συγγενείς είναι μόνο 0,5% στον γενικό πληθυσμό, πράγμα που δείχνει ότι η διενέργεια τέτοιων πράξεων είναι και θέμα γονιδίων.
Όπως δήλωσε ο Λάνγκστρομ, εκτιμάται ότι τα σεξουαλικά εγκλήματα εξαρτώνται σε ποσοστό περίπου 60% από διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες και 40% από γενετικούς. Ο ίδιος όμως τόνισε ότι «αυτό δεν σημαίνει πως οι γιοί και τα αδέλφια ενός ατόμου που διέπραξε σεξουαλικό έγκλημα, αναπόφευκτα θα κάνουν το ίδιο».
Οι επιστήμονες υπογράμμισαν επίσης ότι δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο «γονίδιο του βιαστή» ή της σεξουαλικής εγκληματικότητας. Αντίθετα, πρόκειται για έναν «αστερισμό» γονιδίων, τα οποία από κοινού προδιαθέτουν κάποιον να προβεί σε ένα σεξουαλικής φύσης αδίκημα.
Τα γονίδια επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου και αυτή, με τη σειρά της, επηρεάζει τις ψυχολογικές λειτουργίες και την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Δεν μπορεί να αποκλειστεί πάντως ότι μελλοντικές έρευνες θα εντοπίσουν πιο συγκεκριμένα γονίδια που αυξάνουν τη γενετική ροπή στο σεξουαλικό έγκλημα.
Το 60% της αιτιολογίας που αποδίδεται στο περιβάλλον, έχει να κάνει με την ανατροφή των γονιών, την εκπαίδευση, τη γειτονιά που μεγαλώνει κάποιος και σε εξατομικευμένους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως μπορεί να είναι ένα τραύμα στο κεφάλι ή κακοποίηση κάποιου.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως οι ερευνητές επεσήμαναν πως το γεγονός ότι τα γονίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία ενός σεξουαλικού εγκληματία, δεν σημαίνει ότι αυτός έχει μικρότερη προσωπική ευθύνη για τις πράξεις του.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ)