Η Carrie Fisher μας άφησε, και αυτή, την Τρίτη (28/12), λίγες μέρες έπειτα από το οξύ έμφραγμα που υπέστη, στα 60 της χρόνια. Και ενίσχυσε έτσι τη θεωρία που θέλει τον David Bowie να οργανώνει το πιο θρυλικό πάρτι όλου του γαλαξία, με αποτέλεσμα ένας-ένας όλοι οι μεγάλοι μας ήρωες και είδωλα να αναχωρούν από τη γη για να τον συναντήσουν κάπου στο υπερπέραν και να χορεύουν ξέφρενα στην αιωνιότητα.
Έχουμε επιλέξει να πιστεύουμε ακλόνητα σε αυτή τη θεωρία.
Η Fisher μπορεί να έγινε γνωστή, και να έμεινε για πάντα στο μυαλό των περισσότερων, ως πριγκίπισσα Leia στις ταινίες Star Wars, ήταν όμως μια υπέροχη ηθοποιός που άφησε το σημάδι της όπου κι αν εμφανίστηκε, δημόσια συνήγορος των ατόμων με ψυχικές ασθένειες καθώς και η ίδια έπασχε από μανιοκατάθλιψη και διπολική διαταραχή, ενώ συχνά πρόσφερε τη βοήθειά της και το απαράμιλλο, στεγνό χιούμορ της για τη βελτίωση σεναρίων πολλών ταινιών, ανάμεσά του και το «Star Wars Episode I: The Phantom Menace».
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η Carrie Fisher είχε αφοσιωθεί στην μεγάλη της αγάπη, τη συγγραφή, γράφοντας από μυθιστορήματα, όπως το «Postcards from the Edge» μέχρι την αυτοβιογραφία της, «The Princes Diarist».
Στο βιβλίο της «Wishful Drinking», μιλά για την περίπλοκη σχέση που είχε με το Star Wars, το οποίο την καθιέρωσε στον κόσμο του Hollywood και, ταυτόχρονα, όπως γράφει χιουμοριστικά, της «κατέστρεψε τη ζωή». Σε ένα από τα πιο αστεία αποσπάσματα του βιβλίου, η Fisher αφηγείται την εμπειρία της από τα γυρίσματα της πρώτης ταινίας Star Wars και, πιο συγκεκριμένα, την ιστορία πίσω από το περίφημο λευκό φόρεμα της πριγκίπισσας Leia και τις απαιτήσεις του σκηνοθέτη και δημιουργού της ταινίας, George Lucas, σχετικά με αυτό:
«Ο George ήρθε και με βρήκε την πρώτη μέρα των γυρισμάτων, ρίχνει μια ματιά στο φόρεμα και λέει “Δεν μπορείς να φορέσεις σουτιέν κάτω από αυτό το φόρεμα”.
Κι έτσι του λέω, “Εντάξει, θα τσιμπήσω. Γιατί;”.
Και λέει, “Επειδή... δεν υπάρχουν εσώρουχα στο διάστημα”.
Το είπε με τόση πεποίθηση. Λες και είχε πάει στο διάστημα και είχε κοιτάξει τριγύρω και δεν είχε δει πουθενά σουτιέν ή κιλότες.
Μου εξήγησε όμως αργότερα: “Πας στο διάστημα και εκεί δεν έχεις βάρος. Τότε το σώμα σου επεκτείνεται αλλά το σουτιέν σου όχι, οπότε στραγγαλίζεσαι από τα ίδια σου τα εσώρουχα”.
Λοιπόν πιστεύω πως αυτό θα ήταν μια φανταστική νεκρολογία. Θα πω στους νεότερους φίλους μου πως, ανεξάρτητα από το πώς θα πεθάνω, θέλω η νεκρολογία μου να γράφει πως πνίγηκα στο σεληνόφως, στραγγαλισμένη από το ίδιο μου το σουτιέν».
Στις διαταγές σας, πάντα, πριγκίπισσά μας.