Μήνας Pride: Γιατί (και πώς) οι χριστιανοί θα έπρεπε να γιορτάζουν τη διαφορετικότητα

Μήνας Pride: Γιατί (και πώς) οι χριστιανοί θα έπρεπε να γιορτάζουν τη διαφορετικότητα
NurPhoto via Getty Images

Ο Ιούνιος είναι ο μήνας που διεθνώς γιορτάζεται και τιμάται το δικαίωμα των ανθρώπων της LGBTQI+ κοινότητας να αγαπούν όποιον εκείνοι ορίζουν, χωρίς να υφίστανται οποιεσδήποτε διακρίσεις γι′ αυτή τους την επιλογή. Έτσι, σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου, διοργανώνονται πορείες και εκδηλώσεις, αφιερωμένες ειδικά σε αυτό το σκοπό, το σκοπό της Υπερηφάνειας (Pride).

Κι ενώ υπάρχει μια ροπή στο δυτικό κόσμο να χαρακτηρίζονται οι μουσουλμάνοι ως οπισθοδρομικοί και «ανατολίτες» στον τρόπο σκέψης τους, επιμένουμε να ξεχνάμε ότι και οι χριστιανοί ανά τους αιώνες δεν φέρθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε μειονοτικές ομάδες γενικά και σε άτομα LGBTQI+ ειδικότερα.

Γι′ αυτό και ο Μήνας της Υπερηφάνειας, ο Ιούνιος, αντιμετωπίζεται και με κριτική και αποδοκιμασίες από τις χριστιανικές εκκλησίες και σαν μια ευκαιρία να κηρύξουν όχι αγνή αγάπη για το συνάνθρωπο, αλλά «αγνό» μίσος.

Κοιτώντας στην ιστορία του ανθρώπου είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι αυτός ο μήνας καθιερώθηκε ως ο αφιερωμένος στα LGBTQI+ άτομα εξαιτίας και της ομοφοβίας των χριστιανών. Με εξαίρεση την «Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού» και την «Επισκοπική Εκκλησία», που εργάζονται σταθερά προς την κατεύθυνση της ενσωμάτωσης και της αποδοχής, οι υπόλοιπες εκκλησίες ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα οι συντηρητικοί ευαγγελιστές έδιναν πάντα τροφή για περισσότερο αποκλεισμό, κακοποίηση και θυματοποίηση των LGBTQI+ ατόμων.

Από την καθιέρωση της ομοφοβικής ψευδοεπιστήμης που κάνει λόγο για «ασθένεια» και «θεραπεία» των ομοφυλόφιλων έως και την απόρριψη όσων κάνουν το come out τους ως τέτοιοι, οι χριστιανοί ιστορικά έχουν τιμωρήσει και εξοντώσει ανθρώπους, ενώ ο Θεός δίδαξε την άνευ όρων αγάπη για όλους. Παράλληλα, με την κανονικοποίηση της ομοφοβικής ρητορικής από τον άμβωνα και την αιτιολόγηση της κακομεταχείρισης στο όνομα μιας θρησκευτικής «αγνότητας», η εκκλησία συνέβαλε στην πολιτική και πνευματική εξαθλίωση των LGBTQI+ ατόμων.

Έτσι, για χρόνια, οι άνθρωποι αυτοί έφεραν ένα σταυρό, κατασκευασμένο στην ουσία από την εκκλησία. Τι κι αν ο Ιησούς σήκωσε το δικό του σταυρό για να διδάξει την αγάπη, την αυτοθυσία, και τη ριζική ενσωμάτωση όλων στο σύνολο; Στον αντίποδα η Εκκλησία εργάστηκε για να δημιουργήσει μια κουλτούρα θανάτου, αστεγίας και απομόνωσης γι′ αυτούς τους ανθρώπους, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν αντανακλά το λόγο του Θεού.

Για όσους προτρέξουν και απορήσουν τι να αναφέρει άραγε η Αγία Γραφή σχετικά με τους ομοφυλόφιλους, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: Οι σκληροπυρηνικοί Φαρισαίοι, που ήξεραν απ′ έξω τα ευαγγέλια, μετέτρεψαν σε όπλα εναντίον των συνανθρώπων τους αυτά τα κείμενα, μόνο και μόνο επειδή δεν ταίριαζαν στη δική τους ηθική, χάνοντας την ανθρωπιά τους στην ουσία της. Ο Ιησούς, απέναντι σε αυτές τις πρακτικές, είχε πάντα την ίδια στάση: τους καλούσε να δώσουν ζωή αντί να ηθικολογούν ενάντια στους ανθρώπους και να ελαφρύνουν τις θρησκευτικές καταπιεστικές πρακτικές που καθιέρωσαν. Γιατί ο Χριστός ήθελε περισσότερο και από τη λατρεία στον ίδιο, συμπόνοια στον πλησίον. Και αυτό δεν έχει αλλάξει έως σήμερα.

Όσοι θεωρούν εαυτόν χριστιανούς, έχουν μια ευκαιρία αυτό τον Ιούνιο και κάθε μέρα στο εξής, να μετανοήσουν, να κοιτάξουν πίσω και να αντιληφθούν τον τρόπο με τον οποίο οι χριστιανικές εκκλησίες έχουν βλάψει τα LGBTQI+ άτομα και να κάνουν κάτι καλύτερο από αυτό. Αυτός ο μήνας είναι μια ευκαιρία για όλους μας να δούμε ξεκάθαρα τον εαυτό μας ως καταπιεστές, να αποζημιώσουμε ανθρώπους όπου χρειάζεται, να υψώσουμε τις φωνές μας εκεί που σιωπήσαμε, να δουλέψουμε ενάντια στις νομοθεσίες που καθιερώνουν διακρίσεις, να ξεριζώσουμε την ομοφοβία από μέσα μας και να γιορτάσουμε το δώρο της αυθεντικής, δυναμικής και διαφορετικής LGBTQI+ κοινότητας.

Αυτός ο μήνας είναι και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις εκκλησίες να αναρωτηθούν ειλικρινά πώς μοιάζει η μετάνοια. Να μάθουν από την LGBTQI+ κοινότητα τι σημαίνει ριζοσπαστική αγάπη, αποδοχή, ανθρωποκεντρισμός, και υπεράσπιση των ανθρώπων αντί να πέσουν ξανά στην ιστορική παγίδα των ομοφοβικών συναισθημάτων, της ομοφοβικής ρητορικής και της ομοφοβικής δράσης.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην αμερικανική έκδοση της HuffPost και αποδόθηκε στα ελληνικά

Δημοφιλή