Δύο ημέρες πριν τη 47η επέτειο της τουρκικής εισβολής κατέβηκαν στον δρόμο. Όχι για να προτάξουν τα στήθια τους εναντίον της τουρκοποίησης και της κατάφωρης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς, όχι για την παράνομη επίσκεψη Ερντογάν και όσα διαπράττει στην Κερύνεια, στη Μόρφου, στο Βαρώσι εσχάτως.
Όχι για να παλέψουν συλλογικά για τον τόπο τους, τη δημοκρατία, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, μα προτάσσοντας κάμποσες αρλούμπες για το σώμα τους, τους μασόνους, την παγκόσμια διακυβέρνηση και τα μυστικά που κρύβουν μέσα στα εμβόλια.
Δεν αρκέστηκαν στο Προεδρικό ούτε άνοιξε ρουθούνι εκεί. Αποφάσισαν πως μεγαλύτερος εχθρός τους είναι το συγκρότημα «ΔΙΑΣ» και το δελτίο ειδήσεων του «ΣΙΓΜΑ».
Όχι η διεύθυνση του μεγάλου αυτού ΜΜΕ, μα οι δημοσιογράφοι που έβγαζαν την κυριακάτικη βάρδια τους.
Τούτο ήταν η έγνοια τους, να κάψουν δυο αυτοκίνητα, να σπάσουν αυτοκίνητα εργαζομένων, να ρίξουν κάτω μια βέσπα, να σπάσουν την τζαμαρία και να κάψουν την είσοδο. Να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, όχι κάποιον διευθυντή που εκφράζει τη γραμμή υπέρ του εμβολιασμού –άκου τι συζητάμε εν έτει 2021.
Στις οθόνες, λοιπόν, παρακολουθήσαμε μια κοινωνία σε πτώση.
Έναν όχλο που δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό, την εθνική ή τη φυσική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού, μα για όσα απορροφά από τη δύση, τους συνωμοσιολόγους των ΗΠΑ ή κάποιον επίσκοπο που βρήκε την αλήθεια, πρώτα στο σχέδιο Ανάν και τώρα στις συνωμοσίες.
Ένα πλήθος που δεν αντιμετωπίζει την κατάσταση ως λαός και εμμένει στον ατομικισμό και στην εγωπάθεια που εκβάλουν οι μεγάλες χώρες της δύσης στις μικρότερες.
Ένα πλήθος που αντιμετωπίζει την επιστήμη ως «συνωμοσία» και απειλείται από δημοσιογράφους στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο, ρε διάολε.
Η επίθεση, λοιπόν, στο ΣΙΓΜΑ δεν ήταν έκφραση εναντίον της «παραπληροφόρησης», μα ένδειξη του κύριου σκοπού αυτού του όχλου. Που δεν αξιώνει ανθρώπινα δικαιώματα, μα τη γιγάντωση ενός εμφύλιου διχασμού, την παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης, όποιου έχει αντίθετη άποψη από αυτόν τον ασθενή όχλο, όποιου παλεύει για τη ζωή αντί για τον θάνατο, όποιου αμφισβητεί το τέλος της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας, των εργαζομένων του «ΣΙΓΜΑ» που στεκόμαστε και θα στεκόμαστε δίπλα τους, απέναντι από κάθε πλήθος που αισθάνεται πως έχει το ηθικό πλεονέκτημα να αμολά τον εγωκεντρισμό του εκμεταλλευόμενος τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία». Μα η δημοκρατία δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Κρατάτε καλά.