Αρχαιολόγοι στο Μεξικό κάνουν λόγο για μία «σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη», καθώς υποστηρίζουν ότι έφεραν στο «φως» για πρώτη φορά ναό αφιερωμένο στον προ-ισπανικό θεό της γονιμότητας Σίπε Τότεκ, ο οποίος απεικονίζεται με τη μορφή νεκρού από τον οποίον έχει αφαιρεθεί το δέρμα.
Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Μεξικού, το εύρημα αποκαλύφθηκε κατά τις πρόσφατες ανασκαφές στην τοποθεσία Ποπολόκα της πολιτείας Πουέμπλα.
Εκπρόσωπος του Ινστιτούτου δήλωσε ότι οι αρχαιολόγοι βρήκαν δύο πέτρινα γλυπτά που μοιάζουν με κρανίο και έναν πέτρινο κορμό που απεικονίζει τον θεό Σίπε Τότεκ. Το γλυπτό είχε ένα επιπλέον χέρι που κρεμόταν από τον ώμο, στο οποίο ο θεός φορούσε το δέρμα του θύματος της ανθρωποθυσίας.
Οι ιερείς του Σίπε Τότεκ αφαιρούσαν από τα θύματα το δέρμα και στη συνέχεια το φορούσαν, τελετουργικό που κατά τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων, εξασφάλιζε γονιμότητα και αναγέννηση.
Οι «Ποπολόκας», τους οποίος αργότερα κατέκτησαν οι Αζτέκοι, έχτισαν τον ναό στο συγκρότημα Ndachjian-Tehuacan (στον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Τεχουακάν) την περίοδο 1000 - 1260 μ.Χ.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές τα υποψήφια θύματα σκοτώνονταν είτε κατά τη διάρκεια μονομαχίας, είτε με βέλη σε μία επιφάνεια σαν πλατφόρμα, ενώ η εκδορά γινόταν σε άλλη πλατφόρμα.
Απεικονίσεις του συγκεκριμένου θεού έχουν βρεθεί και σε άλλους πολιτισμούς, μεταξύ των οποίων και οι Αζτέκοι, ωστόσο πρώτη φορά έρχεται στο «φως» ολόκληρος ναός.
Η αρχαιολόγος Σούζαν Γκιλέσπι από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, η οποία δεν συμμετείχε στην ανασκαφή, εκτιμά ότι «η εύρεση θραύσματος κορμού που φέρει δέρμα το οποίο έχει αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια ανθρωποθυσίας in situ, πιθανώς αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη της συσχέτισης της πρακτικής και της εν λόγω θεότητας στον συγκεκριμένο ναό, περισσότερο από τα δύο γλυπτά κρανία».
Και προσθέτει: «Εάν μπορούμε να βασιστούμε στις πηγές των Αζτέκων, η εύρεση ενός ναού αφιερωμένου σε αυτή η θεότητα (όποιο κι αν ήταν το όνομα της στον πολιτισμό των Ποπολόκα) δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτός ήταν και ο τόπος θυσίας. Η πρακτική των Αζτέκων ήταν να εκτελούν το τελετουργικό της ανθρωποθυσίας σε ένα ή περισσότερα μέρη και να αποθηκεύουν τελετουργικά τα δέρματα σε άλλη, αφότου αυτά είχαν φορεθεί από ζωντανούς για μερικές ημέρες. Συνεπώς, πιθανώς πρόκειται για τον ναό στον οποίον φυλάσσονταν ώστε να γίνουν ακόμη πιο ιερά».
(Με πληροφορίες από Washington Post)