Καθώς ο Β′ Παγκόσμιος Πόλεμος έφτανε προς το τέλος του το 1945, με τον Κόκκινο Στρατό να προελαύνει στο Βερολίνο, η τελική κατάρρευση των Ναζί ήταν κοντά- ωστόσο είχαν ακόμα μαχητικές δυνατότητες, χάρη σε κάποια πλεονεκτήματα, ένα εκ των οποίων ήταν ο Ο Flakturm Tiergarten, γνωστός και ως αντιαεροπορικός πύργος του Ζωολογικού Κήπου.
Ο πύργος κατασκευάστηκε μετά την πρώτη επιδρομή της βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) στο Βερολίνο, καθώς εξεταζόταν το πώς θα ενισχυόταν η αεράμυνα του Ράιχ απέναντι σε μια ισχυρή πολεμική αεροπορία. Αυτό που προέκυψε ήταν ένα κτίριο «μεικτής χρήσης», με σημερινούς όρους. Ο «Πύργος του Ζωολογικού κήπου» που ονομάστηκε έτσι γιατί είχε χτιστεί κοντά στο ζωολογικό κήπο το 1941, ήταν ο ισχυρότερος όλων.
Ήταν ένα 13ώροφο κτίριο από ενισχυμένο μπετόν, με αντιαεροπορικά πυροβόλα στην οροφή και ένα νοσοκομείο 85 κλινών στον τρίτο όροφο. Σε πλήρη επάνδρωση, μπορούσε να φιλοξενεί 350 στρατιώτες και 15.000 αμάχους.
Καθώς οι Σοβιετικοί πλησίαζαν, τα αντιαεροπορικά πυροβόλα στράφηκαν προς το έδαφος, για να χρησιμοποιηθούν εναντίον των τεθωρακισμένων του Κόκκινου Στρατού- και οι άμυνες κρατούσαν, εμποδίζοντας τους Σοβιετικούς να προελάσουν στο Ράιχσταγκ υπό το φως της ημέρας, παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Ωστόσο, ένας στατικός πύργος χωρίς προμήθειες και με περιορισμένη εμβέλεια δεν μπορούσε να κάνει πολλά μόνος του. Αν και ο πύργος δεν έπεσε, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να υψώσουν τη σημεία τους στο Ράιχσταγκ. Εν τέλει επετράπη στους στρατιώτες του να παραδοθούν.
Μερικά χρόνια μετά, όταν το Βερολίνο ελεγχόταν πια από τους Συμμάχους, οι Βρετανοί - που είχαν υπό τον έλεγχό τους τη συγκεκριμένη ζώνη- το ανατίναξαν, καθώς είχε χτιστεί για να αντιμετωπιστούν οι επιθέσεις τους. Χρειάστηκαν 35 τόνοι δυναμίτη για να «πέσει» το κάστρο. Ο χώρος ανακτήθηκε από τον Ζωολογικό Κήπο του Βερολίνου, και χρησιμοποιείται πλέον για τη στέγαση των ιπποποτάμων.
Πηγή: Popular Mechanics