Αρκετές πόρτες δωματίων του θρυλικού Chelsea Hotel το οποίο υπήρξε το καταφύγιο γενεών καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη θα βγουν στο σφυρί την Πέμπτη, αφότου διασώθηκαν από έναν άστεγο που εμπόδισε να πεταχτούν στα σκουπίδια.
Οι Janice Joplin, Leonard Cohen, Jimmy Hendrix, Marc Twain, Jack Kerouac, Bob Marley, Humphrey Bogart, Bette Davis, Madonna, Bob Dylan ακόμη ο Andy Warhol: ο κατάλογος των διάσημων ενοίκων είναι μακρύς, είχαν κάνει το ξενοδοχείο σπίτι τους για μερικές ημέρες, εβδομάδες ή και χρόνια.
Ο Leonard Cohen απαθανάτισε την ιστορία του 12ώροφου κτιρίου που βρίσκεται στην 23η οδό στο τραγούδι του Chelsea Hotel No. 2. Το ξενοδοχείο άνοιξε το 1884 και έκλεισε το 2011 για ανακαίνιση η οποία ακόμη συνεχίζεται, καθώς μόνο η πρόσοψή του πρέπει να διατηρηθεί όπως ήταν όταν το ξενοδοχείο λειτούργησε για πρώτη φορά.
Ένας άσημος, ωστόσο, έφερε σήμερα το ξενοδοχείο στο προσκήνιο. Έχοντας ζήσει στο Chelsea Hotel από το 2002 έως το 2011 και αφότου πετάχτηκε έξω γιατί δεν μπορούσε να πληρώσει το νοίκι του, ο γεννημένος στη Μασαχουσέτη Τζιμ Γεωργίου κατέφυγε τελικά στο απέναντι πεζοδρόμιο μαζί με τον σκύλο του Teddy.
Από εκεί, το 2012 είδε εργάτες να ετοιμάζονται να πετάξουν τις παλιές πόρτες και παρενέβη για να διασώσει 55 με τη βοήθεια φίλων του, αναφέρει ο Άρλαν Έτινγκερ, ο πρόεδρος του οίκου Guernsey που οργανώνει τη δημοπρασία. «Όταν είστε στον δρόμο, μια πόρτα αποκτά ένα ολόκληρο νόημα, ένα σημαντικό νόημα. Είναι ο δρόμος προς την εστία που ένας άστεγος δεν έχει», υπογραμμίζει.
Ο 60χρονος Γεωργίου στη συνέχεια επισκεπτόταν μια γειτονική βιβλιοθήκη όπου πέρασε πολλές ώρες για να διαπιστώσει ποιοι είχαν διαμείνει στα δωμάτια που είχαν τις συγκεκριμένες πόρτες. Το δωμάτιο 105 για παράδειγμα ήταν αυτό της Edie Sedgwick, της μούσας του Andy Warhol, της οποίας το τραγικό τέλος αφηγείται η ταινία Factory Girl του 2006.
Ο Jim Georgiou κατάφερε να συνδέσει 22 πόρτες με διάσημους ενοίκους και έλαβε τα εύσημα του οίκου Guernsey πέρυσι, μετά την άρνηση διαφόρων οίκων δημοπρασιών να αναλάβουν την πώλησή τους. Ο ίδιος, δάσκαλος πολεμικών τεχνών τότε, κρατούσε το Νο 225, μια παλιά σουίτα με μπάνιο στην οποία είχε μείνει ο Bob Dylan κατά τη δεύτερη περίοδο διαμονής του στο ξενοδοχείο μεταξύ 1968 και 1972. Τώρα πλέον ο άνδρας αυτός δεν ζει στον δρόμο. Φιλοξενείται από φίλους αλλά παρά τα περιορισμένα οικονομικά του, αποφάσισε να δώσει τα μισά έσοδα από τη δημοπρασία στη μη κυβερνητική οργάνωση City Harvest που προσφέρει σίτιση σε άστεγους και άπορους Νεοϋορκέζους και να κρατήσει τα υπόλοιπα.
Επί του παρόντος ο ‘Αρλαν ’Ετινγκερ δηλώνει ότι «όλες οι πόρτες θα πουληθούν με πιστοποιητικό γνησιότητας και με πληροφορίες για το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που διέμεναν στο δωμάτιο πίσω από τη συγκεκριμένη πόρτα. Η τιμή της καθεμιάς μπορεί να αγγίξει από 1.000 έως 50.000 δολάρια. Είναι παλιές πόρτες, διαλυμένες που δεν είναι πολύ όμορφες, αλλά έχουν απίστευτη σημασία. Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η αξία τους».
(ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP, με πληροφορίες από New York Post)