Όταν ο Μπόμπι Μπόστικ αποφυλακίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο μετά από 27 ολόκληρα χρόνια εγκλεισμού μετά από ποινή 241 ετών, πολλά πράγματα του φαίνονταν περίεργα.
Από τα ασύρματα ακουστικά («Γιατί οι τύποι μιλάνε στον εαυτό τους;»), τους ανθρώπους που μιλούν στο ηχείο τους («Τι είναι η Alexa;»), μέχρι τα μηχανήματα αυτόματης εξυπηρέτησης ποτών («Κουνάς το χέρι σου και το νερό βγαίνει;»), ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ, σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 1995.
Το πιο παράξενο απ′ όλα είναι οι άνθρωποι.
«Είναι τόσο φιλικοί σε σύγκριση με τη φυλακή», λέει ο 44χρονος. «Μπαίνεις σε ένα παντοπωλείο και σου λένε ”Κύριε, μπορώ να σας βοηθήσω;”. Στη φυλακή, έχεις μόνο κακές φάτσες [πρόσωπα] και παρενοχλήσεις», προσθέτει.
Ο Μπόμπι προσπαθεί να προσαρμοστεί στο να ακούει «γεια σου, τι κάνεις;» αντί για «μην έρχεσαι πολύ κοντά μου».
«Εδώ έξω, είναι μόνο καλά πράγματα. Οι άνθρωποι χαμογελούν. Μικρά παιδιά σε χαιρετούν. Αυτό είναι φυσιολογικό. Έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα», σημειώνει.
Αν και μετά από τόσα χρόνια βαθιάς ριζωμένης θεσμικής επιθετικότητας θα περίμενε κανείς ότι ο Μπόμπι δυσκολεύεται με τη νέα κατάσταση. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως, όπως διαβεβαιώνει:
«Πάντα θέλεις αυτή την ανθρωπιά. Θέλεις αυτή την ανθρώπινη σχέση, αυτό είναι η ζωή. Αυτό είναι η ομορφιά. Αυτό είναι η χαρά του να είσαι άνθρωπος».
Μετά από σχεδόν 10.000 νύχτες σε ένα κελί, η 8η Νοεμβρίου 2022 ήταν η τελευταία του 44χρονου στη φυλακή. Εκείνη τη νύχτα ήταν πολύ απασχολημένος με το να σκέφτεται την ελεύθερη ζωή του για να μπορέσει να κοιμηθεί.
Πέρασε εκείνη τη μακριά νύχτα μαζεύοντας τα πράγματά του στο κελί του και έδωσε τα υπάρχοντά του στους άλλους κρατούμενους. Ωστόσο, κράτησε ένα μονάχα πράγμα: τη γραφομηχανή του που περιείχε πάρα πολλές αναμνήσεις και πάρα πολλές ιστορίες για να την αφήσει πίσω.
Όταν ξημέρωσε, η αναχώρησή του ήταν πλέον πραγματικότητα. Μετά από 27 χρόνια με γκρίζα ρούχα φυλακής, είχε επιλέξει ένα μπλε κοστούμι.
«Αντιπροσωπεύει το νέο κεφάλαιο της ζωής μου», λέει.
Περίπου 25 χρόνια νωρίτερα, η δικαστής Έβελιν Μπέικερ είχε πει στον Μπόμπι ότι «θα πέθαινε σε τμήμα σωφρονισμού» καθώς είχε καταδικαστεί σε 241 χρόνια φυλακή.
Αλλά η πολιτεία του Μιζούρι ήταν απρόθυμη να απελευθερώσει τον Μπόστιτς. Υποστήριξε, ουσιαστικά, ότι δεν είχε ποινή ισόβιας κάθειρξης - είχε πολλαπλές ποινές, για πολλαπλά εγκλήματα, που συνέβησαν ταυτόχρονα.
Τον Απρίλιο του 2018, ένα μήνα μετά τη συνέντευξη του BBC, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απέρριψε την έφεση του Μπόστιτς. Τότε δεν είπε γιατί.
Ήταν μια τροποποίηση ενός νέου νόμου του Μιζούρι, που προσφέρει αποφυλάκιση υπό όρους σε κρατούμενους που είχαν καταδικαστεί σε μεγάλες ποινές ως παιδιά, που έδωσε στον Μπόστιτς άλλη μια ευκαιρία.
Ο Μπόστικ όταν ήταν 16 ετών είχε κάνει μαζί με έναν φίλο του, μεταξύ άλλων, ένοπλη ληστεία, πυροβόλησαν με όπλο και πήραν το αυτοκίνητο μιας γυναίκας με την απειλή όπλου. Κατά τη δίκη, του δόθηκε η δυνατότητα για ποινή κάθειρξης 30 ετών με δυνατότητα αναστολή αν ομολογούσε την ενοχή του. Το απέρριψε.
Τελικά, κρίθηκε ένοχος για 17 αδικήματα με τη συνολική ποινή να ανέρχεται σε 241 χρόνια. Μια αλλαγή στη νομοθεσία του έδωσε τη δυνατότητα να απελευθερωθεί στα 27 χρόνια ποινής.
Έτσι, ένα πρωινό του Νοεμβρίου του 2022, ο Μπόμπι βγήκε από τη φυλακή ως ελεύθερος άνθρωπος, με το κοστούμι του και το λαμπερό του χαμόγελό.
Αφού συνάντησε την Μπέικερ, καθώς και φίλους και συγγενείς ο Μπόστικ πήγε να φάει το πρώτο του γεύμα εκτός φυλακής από το 1995. Ως χορτοφάγος εδώ και 24 χρόνια, επέλεξε ένα τάκο. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα.
«Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξέρασα όλο το γεύμα μου. Όταν βγαίνεις από τη φυλακή, δεν έχεις κινηθεί στον αυτοκινητόδρομο για 27 χρόνια. Υπάρχει αυτό το πράγμα που λέγεται ναυτία», είπε χαρακτηριστικά.
Αφού συνήλθε, πήγε στο σπίτι της αδελφής του στη νότια πλευρά του Σεντ Λούις, της πόλης όπου μεγάλωσε. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, λέει, περισσότεροι από 400 άνθρωποι ήρθαν να τον υποδεχτούν.
Ωστόσο, ο έξω κόσμος δεν είναι ένα πάρτι, όπως γρήγορα διαπίστωσε. Ο Μπόμπι διευθύνει ένα εργαστήριο γραφής κάθε Πέμπτη στο κέντρο κράτησης ανηλίκων της πόλης του και ελπίζει να κάνει περισσότερα. Αλλά όπως και η φιλανθρωπική οργάνωση που έχει με την αδελφή του αφορά εθελοντική εργασία.
Τα χρήματά του προέρχονται από τις πωλήσεις βιβλίων, έχει επτά στο Amazon, όλα γραμμένα στη γραφομηχανή της φυλακής, και περιστασιακά από την πραγματοποίηση ομιλιών. Από αυτά, νοικιάζει ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου και πληρώνει λογαριασμούς. «Με αυτό που κάνω τώρα, μόλις και μετά βίας επιβιώνω», παραδέχεται.
Πλέον, ελπίζει να βρει μια θέση πλήρους απασχόλησης στην κοινοτική εργασία ή στην ενημέρωση των νέων. Ωστόσο, ακόμα κι αν τα χρήματα της δουλειάς που θα βρει είναι λίγα ο Μπόμπι συνεχίζει να χαίρεται που είναι ελεύθερος και μέρος του «έξω» κόσμου.