Είχα πολλά χρόνια να μπω στο γραφείο του διευθυντή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου. Ο αγαπητός, ομότιμος πια καθηγητής Σεισμολογίας Κώστας Μακρόπουλος, ευγενικός και ευπροσήγορος, δια τηλεφώνου μας έδινε πάντα τα χρειώδη μετασεισμικά στοιχεία για την εφημερίδα, δεν έπρεπε να τρέχουμε στον Λόφο των Νυμφών. Τον αλήστου μνήμης Σεπτέμβρη του 1999 με τα φονικά 5.9 ρίχτερ της Πάρνηθας, ο τότε διευθυντής του Γεωδυναμικού βγήκε μετά τις 3 η ώρα στην πύλη όταν ο Δημήτρης Λάλας και Ευαγγελος Βενιζέλος έφευγαν για σύσκεψη στον ΟΑΣΠ, το πήρε πάνω του και μπροστά στις κάμερες δήλωνε με κρητική ψυχραιμία και λεβεντιά πως «Ο,τι κακό ήταν να συμβεί, συνέβη».
Από εκείνη την ώρα ο διακαής πόθος του κάθε δημοσιογράφου ήταν μια συνέντευξη μαζί του, να μάθει το αναγνωστικό κοινό για τον μαθητή του καθηγητή Δρακόπουλου που δεν ανεχόταν τους σεισμοφακίρηδες και τις χαρτορίχτρες των ρίχτερ, που προοιωνίζονταν Εγκέλαδους και αν τυχαία ερχόταν δόνηση σεμνύνονταν λες και ανακάλυψαν νέα ήπειρο. Καιροφυλακτούσαμε με τις ώρες για μια συνέντευξη με τον Γιώργο Σταυρακάκη, εκείνος έτρεχε πέρα δώθε για να κατευνάσει τους μωροφιλόδοξους σεισμόπροφήτες του Γεωδυναμικού, κάποια φιντάνια του ΑΠΘ, να χαλιναγωγήσει τους σεισμοδιψείς συναδέλφους του από το ΙΤΣΑΚ και την Πάτρα, να απομακρύνει τον διάσπαρτο τρόμο της επερχόμενης καταστροφής που ευαγγελιζόταν μερίδα γεωλόγοσεισμόπολιτικώνμηχανικών.
Γνωστοί και μη εξαιρετέοι, διαγκωνίζονται ισαμε σήμερα για οφίτσια σε Αστεροσκοπείο, κόμματα, ευρωβουλή, λειχοπίνακες υπουργών και πρωθυπουργών.
Χθες μετά από χρόνια με τον δραστήριο και πολυσχιδή Μανώλη Πλειώνη, τον ακάματο πρόεδρο του Αστεροσκοπείου, διάβηκα διστακτικά το γραφείο του Γιώργου Σταυρακάκη, ανέβασα αυτή τη φωτό της φίλης Φωτεινής Μοίρα, από αφιέρωμά μας στην Ελευθεροτυπία, αυτή που αγαπούσε και την ήθελε σε μεγέθυνση να την έχει μαζί του στο γραφείο του στην Ευρωβουλή.
Ας κρατήσουμε τα λόγια του: «Μάθαμε πάρα πολλά από το σεισμό της Πάρνηθας, όσον αφορά το φυσικό φαινόμενο, την επιστημονική γνώση, την επίδραση του εδάφους στον ισχυρό κραδασμό, αλλά κυρίως τη συμπεριφορά των κατασκευών σε μικρές και ενδιάμεσες επικεντρικές αποστάσεις. Κυρίως, όμως, αυθαίρετες κατασκευές, παράνομες επεμβάσεις, κακοτεχνίες και μη τήρηση των κανονισμών κάποια στιγμή θα κοστίσουν ζωές, δικές μας, των παιδιών μας, των συνανθρώπων μας...Τα μέχρι σήμερα ερευνητικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η βραχείας διάρκειας πρόγνωση είναι σχεδόν στο ”απόλυτο μηδέν”, η μεσοπρόθεση, δηλαδή εντός 3-5 χρόνων, είναι σημαντικά υποσχόμενη και θα έλεγα περισσότερο πρακτική και χρήσιμη για την Πολιτεία σε σχέση με τον σχεδιασμό και την προετοιμασία των εμπλεκόμενων φορέων». Αλησμόνητο εκείνο το ανοιχτό παράθυρο στο γραφείο του αείμνηστου φίλου Γιώργου Σταυρακάκη - ευτυχώς άφησε σπουδαίους και αθόρυβους ερευνητές στο Γεωδυναμικό, σοβαρούς και με επιστημονική κατάρτιση - με την δροσερή κατεβασιά του αέρα μέσα από τις πευκολόγχες και τα λόγια των Χαΐνηδων που συχνά πυκνά μου υπενθύμιζε: «Πατρίδα, η καρδιά του ανθρώπου».