Ακόμη κι αν δεν βλέπετε την σειρά, είναι αδύνατον να την αποφύγετε. Δεν είναι μόνον ότι πλημμυρίζει το διαδίκτυο, με πληροφορίες, spoilers, αναλύσεις και λεπτομέρειες από την ζωή των ηθοποιών του. Δεν είναι μόνον ότι έχει παραβιάσει τις πύλες των μεγάλων Πανεπιστημίων, με καθηγητές μεσαιωνικής ιστορίας, φιλοσοφίας και πολιτικών επιστημών να οργανώνουν ακαδημαϊκά συνέδρια με θέμα το Game of Thrones.
Δεν είναι μόνον ότι οι πολιτικές αντιλήψεις των ηρώων του και οι παραπομπές της πλοκής του στον Μακιαβέλλι, τον Χομπς ή τον Κίσινγκερ γεμίζουν τις σελίδες περιοδικών όπως το Atlantic και το Foreign Policy και τα ράφια των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών με έργα όπως το «Game of Thrones and philosophy» (έκδοση του 2012) ή ο συλλογικός τόμος «Τα πολιτικά διδάγματα του Game of Thrones», με επιμελητή τον ηγέτη των Podemos (και διδάκτορα πολιτικών επιστημών) Πάμπλο Ιγκλέσιας. Είναι ότι τα πρόσωπα και οι μύθοι του έχουν πια αποικήσει σε τέτοιο βαθμό τον λόγο των πολιτικών στην Ευρώπη- με πρώτο διδάξαντα τον Ντόναλντ Τουσκ- ώστε, αν δεν κάνει κανείς ένα ταχύρρυθμο σεμινάριο στα βασικά της σειράς, είναι αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς την ευρωπαϊκή πολιτική συζήτηση.
Τελευταίο κρούσμα, μια μεγάλη δημοσκόπηση- με δείγμα 50.000 πολίτες σε 14 ευρωπαϊκές χώρες- του οργανισμού YouGov για ένα σημαντικό ευρωπαϊκό think tank, με τίτλο «Τί στ’ αλήθεια θέλουν οι Ευρωπαίοι;» Συνδυάζοντας πολλές και διαφορετικές παραμέτρους, μετρήσεις, ερωτήσεις, η δημοσκόπηση υποστηρίζει ότι το ευρωπαϊκό εκλογικό σώμα δεν χωρίζεται, όπως συνήθως λέγεται, σε δύο μεγάλα στρατόπεδα- από τη μια οι φιλελεύθεροι ευρωπαϊστές και από την άλλη ακροδεξιοί εθνικιστές. Η εικόνα είναι πιο σύνθετη. Οι Ευρωπαίοι εκλογείς κατατάσσονται σε τέσσερεις κατηγορίες, τέσσερις «φυλές»- οι οποίες παίρνουν το ονόμά τους, φυσικά, από την δημοφιλή σειρά.
Η πρώτη φυλή αποτελείται από εκείνους που έχουν εμπιστοσύνη στο σύστημα, που θεωρούν ότι τόσο το εθνικό πολιτικό σύστημα στις χώρες τους, όσο και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, κατά βάση, λειτουργούν, δουλεύουν, αποδίδουν. Τους συναντάμε κυρίως σε χώρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία ή η Δανία, είναι συνήθως άνθρωποι που, οικονομικά, τα βγάζουν πέρα σχετικά άνετα και έχουν μάλλον ανώτερη μόρφωση. Είναι εκείνοι που ανήκουν στον «Οίκο των Σταρκ» και αποτελούν το 24% του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος. Στην Ελλάδα, οι Σταρκ είναι μόνον το 6%!
Η δεύτερη φυλή είναι οι ευρωπαϊστές δυσαρεστημένοι. Εκείνοι που δεν έχουν καμμιά εμπιστοσύνη στο εθνικό πολιτικό σύστημα στις χώρες τους, αλλά διατηρούν την ελπίδα ότι η Ευρώπη μπορεί να τους σώσει. Τους συναντάμε κυρίως στην Ουγγαρία,, την Πολωνία, την Ρουμανία ή την Ισπανία. Παίρνουν το όνομά τους από την Daenerys Targaryen. Είναι οι Daenergaryens και αποτελούν το άλλο 24% του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος. Στην Ελλάδα έχουν σημαντική αντιπροσώπευση με ποσοστό 29%.
Μια τρίτη φυλή είναι οι εθνικιστές-ευρωσκεπτικιστές. Εκείνοι που δεν εμπιστεύονται την Ευρώπη, αλλά περιμένουν την σωτηρία στο εθνικό επίπεδο, από το εθνικό πολιτικό σύστημα. Με όρους Games of Thrones, ονομάζονται Free Folk. Είναι το 14% του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος, ο πυρήνας των ψηφοφόρων ακροδεξιών εθνικιστικών και αντί- μεταναστευτικών κομμάτων. Είναι το 31% των εκλογέων στην Αυστρία, το 21% στην Δανία και το 20% στην Ιταλία. Στην Ελλάδα, μόνον 3%.
Τέλος, η πολυπληθέστερη ομάδα είναι τα «Σπουργίτια (Sparrows)»- από την ονομασία μιας θρησκευτικής αίρεσης «καθαρών» στην σειρά. Είναι εκείνοι που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους τόσο στο εθνικό όσο και στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα. Είναι τα «κίτρινα γιλέκα» της Ευρώπης, που περιμένουν, επιδιώκουν ή εύχονται μια ανατρεπτική ρήξη. Αποτελούν την σχετικά μεγαλύτερη ομάδα εκλογέων. Είναι το 38% στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών σε τρεις κυρίως χώρες: Την Γαλλία (69%), την Ελλάδα (61%) και την Ιταλία (49%). Ειδικά για την Ελλάδα, το εύρημα έχει ιδιαίτερη σημασία για να εκτιμήσουμε εκλογική συμπεριφορά ενόψει ευρωεκλογών.
Και τώρα, κάνετε κι εσείς το τεστ: Σε ποια οικογένεια Games of Thrones ανήκετε; Στους Stark, τους Sparrows, τους Daeneryses ή τους Free Folk;
Υστερόγραφο. Παραμένει, βέβαια, το ερώτημα, γιατί συναρπάζει τους θεατές, αλλά και τους πολιτικούς επιστήμονες και φιλοσόφους αυτή η πιο επιτυχημένη σειρά στην μικρή ιστορία της pay TV; Πέρα από τις αδιαμφισβήτητες καλλιτεχνικές αρετές της, λάβετε υπ όψιν και την εξήγηση που δίνει ένας σημαντικός Γάλλος διανοούμενος, ο Ζακ Ατταλί: πως «το σενάριο παραπέμπει με μεγάλη ακρίβεια σε αυτό που διαισθανόμαστε ότι θα ζήσει στο άμεσο μέλλον ο πλανήτης μας: ένα είδος νέου μεσαίωνα, γεμάτου βία, αταξία, φυσικές καταστροφές, πολέμαρχους και μάχες για την εξουσία. Το Game of Thrones περιγράφει τον κόσμο μας, όπως τον προβλέπουμε μετά το τέλος του αμερικανικού ιμπέριουμ, έναν νέο, φλεγόμενο μεσαίωνα, όπου καμία εξουσία δεν θα είναι σταθερή».-