‘’ Η πορνεία δεν νομιμοποιείται, καταργείται’’
Στη Νυρεμβέργη, στα όρια με την παλαιά πόλη βρέθηκαν διαβαίνοντας την τάφρο. Από ιδιοτροπία δεν ακολούθησαν τη λεωφόρο παρ` ότι η νύχτα είχε απλωθεί για τα καλά. Την πρώτη είσοδο στην πόλη επιδίωξαν μέσα από τα τείχη που μπροστά τους ορθώνονταν επιβλητικά ως φρουροί της Μεσαιωνικής Μνήμης. Φαινόταν ιεροσυλία να τα παρακάμψεις. Οι πέτρινες καμάρες διατηρούσαν στο φαντασιακό τη σιδερόφρακτη πύλη που προστάτευε την πόλη από τους εχθρούς. Ο μεσαιωνικός πύργος Spittlertor πλησίον της οδού Frauentormauer, αποτελεί διακριτικό γνώρισμα της παλαιάς πόλης, καθώς άντεξε στον χρόνο, ακόμα και κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σήμερα, καθώς η πόλη δεν απειλείται πλέον τα αφρούρητα περάσματα διευκόλυναν την είσοδο της παρέας εντός των τειχών. Αιφνιδιάστηκαν. Το πέρασμα στην πλακόστρωτη οδό αποκάλυψε τη σύγχρονη βαρβαρότητα στο ‘’φιλελεύθερο’’ εμπορικό ‘’κέντρο του έρωτα’’. Κανα δυό εποχιακοί φρουροί - αγαπητικοί (loverboys) έκαναν βάρδια αθόρυβα τοίχο-τοίχο αποφεύγοντας τα φώτα που χρωμάτιζαν τον δρόμο κόκκινο. Ο δρόμος ήταν σύντομος από τη μέσα πλευρά του τείχους και μεταξύ δυο πυλών , σύντομος, όσο και η ηδονή στα σπίτια της ‘’χαράς’’. Ιδού, μπροστά τους η νόμιμη και φορολογούμενη πορνεία της Frauentormauer.
Η αρχή της νομιμότητας έγινε με τον περίφημο νόμο Prost 2002, όταν ο καγκελάριος σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Φριτς Κουρτ Σρέντερ εισήγαγε τον νόμο για την αποποινικοποίηση της πορνείας. Ο στόχος αυτής της νομοθετικής ρύθμισης από την Γερμανική Βουλή ήταν η προστασία των ιερόδουλων, η προστασία της δημόσιας υγείας, η απενοχοποίηση της πορνείας και η μετατροπή αυτής σε επάγγελμα με ασφαλιστική κάλυψη, φορολογία, σύνταξη κ.λ.π. Με τον τρόπο αυτό ο Πράσινος κυβερνητικός συνασπισμός άναψε το πράσινο φως για τη νομιμοποίηση των κόκκινων φαναριών. Κάπως έτσι εμφανίστηκαν νομιμοποιημένες και οι βιτρίνες της Frauentormauer.
Τα δωμάτια- βιτρίνες εμφανίζονται στη σειρά, το ένα δίπλα στο άλλο, ισόγεια και υπερυψωμένα, τόσο όσο να νιώθει ο πελάτης ότι μπορεί να προσεγγίσει το εμπόρευμα της επιθυμίας του. ‘’Γυμνές’’ γυναίκες στέκονταν σε πρώτο πλάνο στο δωμάτιο κοντά σε χαμηλή πύλη. Οι Μάγισσες του Α. Ντύρερ σκέφθηκε η παρέα. Στα δωμάτια του τρόμου, μονολόγησε ο Κ. Μέσα από το τζάμι και σε απόσταση καυτής ανάσας από τον επίδοξο πελάτη η μισόγυμνη μάγισσα λικνιζόταν σε περιστρεφόμενο σκαμπώ. Χτυπημένη κυριολεκτικά από το φως του προβολέα και με τσιγάρο κρεμασμένο στις άκρες των χειλιών, βαμμένων με δόση σαρκασμού. Το βλέμμα στόχευε στο δρόμο και σε ευθεία βολή με τον περαστικό που τον ανάγκαζε να χαμηλώσει τα μάτια. Το σκηνικό ήταν στημένο στο ημίφως με λιλά λεπτομέρειες γύρω από το μαύρο σιδερένιο κρεββάτι σε αναμονή. Όσο με το βλέμμα της εκείνη μάγευε τον δρόμο, το ανοικτό παραβάν πολλά υποσχόμενο επέτρεπε τη θέαση του χώρου. Κλειστό την ώρα της ‘’χαράς’’ τόνιζε τη μαυρίλα και τη στενότητα του τόπου. Δίπλα και παραδίπλα ακριβώς φιλελευθερίων ηθών Κυρίες πλάσαραν τα κάλλη τους. ‘’Αξιόλογο απόκτημα της πόλης μας οι βιτρίνες της Νυρεμβέργης’’, είπε ο Χ. (από τις λίγες και μετρημένες κουβέντες που ξεστόμισε ο έμπειρος ατζέντης της περιοχής). Η μεσαιωνική Νυρεμβέργη με τις μοντέρνες βιτρίνες δεν άργησε να κλέψει το κλέος του φιλελεύθερου Άμστερνταμ. Αλλά όπως η Ελευθερία θέλει τη φύλαξή της έτσι και κάθε εμπορικό κέντρο έχει τη φύλαξή του. Έχουν γνώση και γνώμη οι φύλακες, οι φύλακες της βίας του αγοραίου έρωτα.
Απέναντι σ` αυτήν τη ‘’φύλαξη’’ και την ανοχή της κοινωνίας στη βία των γυναικών, η Γερμανίδα Dr. Ingebor Kraus (Κλινική Ψυχοθεραπεύτρια με ειδίκευση στην Ψυχοτραυματολογία) μαζί με άλλους επιστήμονες στη γνωστή ιστοσελίδα Trauma and Prostitution(Τραύμα και Πορνεία) -‘’Επιστήμονες για έναν κόσμο χωρίς πορνεία’’, υποστήριξε ότι ο πληρωμένος έρωτας επιτίθεται και τραυματίζει το σώμα και την ψυχή ενώ παράλληλα κατέστησε σαφές σε μια σειρά άρθρων, μελετών και εισηγήσεων σε διεθνή συνέδρια, ότι η πορνεία δεν τροποποιείται (νομιμοποιείται) αλλά καταργείται.
Ωστόσο, η D. ένα από τα κορίτσια της βιτρίνας που με δυσκολία δέχθηκε να μιλήσει, διαφώνησε με την παραπάνω άποψη, αφού όπως είπε με τη θέλησή της έκανε αυτό το ‘’επάγγελμα’’. Και αυτή ίσως είναι η πιο επικίνδυνη άποψη, αφού ενσωματώνει κυριολεκτικά την αποδοχή της πορνείας (βίας) στη γυναικεία φύση. Η ‘’ εθελοντική’’ πορνεία είναι συχνά χειρότερη από την καταναγκαστική πορνεία. Το κορίτσι-εμπόρευμα φάνηκε να είχε εξοικειωθεί με τη βία από παιδί αλλά ήταν καθαρό πως με τη δήθεν ξεγνοιασιά απέναντι στην ίδια την εκμετάλλευσή της επιδίωκε να υπερκεράσει τη θλίψη. Ωστόσο, η κατάθλιψη ήταν ολοφάνερη στο πρόσωπό της.
Όπως υποστηρίζει η Dr. Ingeborg Kraus η πορνεία είναι ταπεινωτική και εξουθενωτική αφού για να μπορέσει μια γυναίκα να επιτρέψει σε αγνώστους τη σωματική διείσδυση και επαφή θα πρέπει να εξαφανίσει συναισθήματα όπως ντροπή, φόβο, αηδία, αγάπη και να αποστασιοποιηθεί από τον εαυτό της. Ο ορισμός της αλλοτρίωσης.
Η D. άνετη μέσα στην αποκαλυπτική εμφάνιση της βιτρίνας μιλούσε στο κινητό χαϊδεύοντας τις ξανθές μπούκλες. Τη νύχτα. Τη μέρα της συνάντησης για τη συνέντευξη, βορειοδυτικά της πόλης σε καφέ κοντά στο σπίτι του A. Durer, ήταν σκεπασμένη με παλτό μέχρι τ` αυτιά και προσπαθούσε να μιλήσει για την αλήθεια που την έφερε στη Γερμανία ( το bordello της Ευρώπης, σύμφωνα με δημοσιευμένες έρευνες σχετικές με το θέμα). Αυτή η αλήθεια ήταν η φτώχεια και η ανεργία. Η D. ήταν ‘’εισαγόμενη’’, αφού το 95% των εκδιδόμενων γυναικών στη Γερμανία προέρχονται από άλλες χώρες. Η φτώχεια στη χώρα της αλλά και της ίδιας μείωσε τις αντιστάσεις της όταν επιτήδειοι μεταφορείς ειδικοί στο trafficking γυναικών διαφήμιζαν τη Γερμανία ως χώρα μοντέλο της ελεύθερης και νόμιμης αγοράς sex. Η μεγάλη Prostitute, είπε γελώντας η D. και ο συνομιλητής από την αφήγηση θυμήθηκε την Βαβυλώνα, την Μεγάλη Πόρνη της Βίβλου. Εξάλλου ζούσαν κυριολεκτικά την εποχή της Βαβέλ. Η μεγάλη σύγχυση γλωσσών και σωμάτων.
Η κουβέντα συνεχίστηκε με κενά χρόνου και φόβου. Στη φωνή της δεν διέκρινε κανείς θυμό αλλά μόνο αποδοχή και συμβιβασμό για την κατάσταση που βίωνε. Δεν ήταν η πρώτη και η μοναδική του επαγγέλματος όπως είπε και φάνηκε να παρηγορείται με αυτή την ιδέα. Πολλά κορίτσια γνώριζε από την πατρίδα της που πωλούσαν το κορμί τους κομμάτι- κομμάτι στη Γερμανία. Όπως και από άλλες χαμένες πατρίδες, σκέφθηκε ο συνομιλητής, με τα χρέη που κατασκεύαζε η παγκοσμιοποίηση των αγορών εκπορνεύοντας Λαούς και Ανθρώπους.
“Αποτελεί Ειρωνεία το γεγονός ότι στη Γερμανία οι οίκοι ανοχής ενθαρρύνονται να προχωρούν σε ‘’αξιολογήσεις’’ και να επιβραβεύονται με αστέρια και στέμματα. Ένα καλοστημένο σκηνικό της μεταμοντέρνας κοινωνίας που δίνει κυρίαρχη αξία στη μετρήσιμη αποδοτικότητα και το κέρδος από την Παιδεία έως και την Πορνεία.”
Η D. το σχολείο το άφησε νωρίς. Έτσι την άφησε κι` εκείνο. Πέντε παιδιά στην οικογένεια, όλο γκρίνια και τσακωμοί. Αρχικά δούλεψε στο εργοστάσιο της γειτονιάς της που είχε μεταφερθεί εκεί από τη μητρόπολη του καπιταλισμού. Το μεροκάματο ήταν εξευτελιστικό όπως και το μεσαιωνικό εργασιακό καθεστώς για τις κοπέλες που δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Η πρώτη Αλλοτρίωση. Κάπως έτσι συνεχίστηκε και η αποδοχή της προσβολής και της υποταγής στη ζωή της. Μια ζωή με χαμηλή αυτοεκτίμηση και προσδοκία. Η μητέρα της έφυγε χρόνια πριν για τη Γερμανία, καθαρίστρια σε τουαλέτες αλυσίδας ταχυφαγείου της εθνικής οδού. Η οικογένεια διαλύθηκε. Τα χρέη στην πατρίδα ήταν πολλά. Η D. ξεπλήρωνε το ένα χρέος με άλλο που είχε κατασκευαστεί στη βιτρίνα της Νυρεμβέργης. Να μαγεύει τους περαστικούς. Προς το παρόν η Frauentormauer(ο δρόμος με τις Κυρίες εντός των τειχών ) ήταν μονόδρομος και μαθητεία στην αλλοτρίωση...
Παρά τις νομοθετικές ρυθμίσεις για τη διαχείριση του προβλήματος, από το αποτέλεσμα φάνηκε ότι η αποποινικοποίηση της πορνείας όχι μόνο απέτυχε αλλά εξυπηρέτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον κόσμο του εγκλήματος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Γερμανικής αστυνομίας, από το 2000 και μετά η πορνεία αυξήθηκε θεαματικά και εξελίχθηκε σε σωματεμπορία και στυγνή εκμετάλλευση των γυναικών. Ως εκ τούτου, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί η πορνεία ως επάγγελμα, ούτε να υποστηριχθεί ότι συνδέεται με τη σεξουαλική απελευθέρωση και την εκούσια αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος.
Αντίθετα η εμπορευματοποίηση του sex είναι ένα ανοιχτό τραύμα που αιμορραγεί όχι μόνο για τις εκδιδόμενες γυναίκες αλλά και για τις ανθρώπινες σχέσεις, την οικογένεια και την ισότητα των φύλων. Με την συγκάλυψη της πορνείας από το Νόμο καλλιεργείται η αντίληψη ότι η πορνεία είναι νόμιμο και ‘’υγειονομικά’’ ελεγχόμενο επάγγελμα ενώ στην πραγματικότητα η Πολιτεία δημιουργεί συνυπεύθυνους πολίτες – πελάτες που θεωρούν ότι με τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν συγκεκριμένα σημεία του σώματος στην ελεύθερη αγορά.
Αποτελεί Ειρωνεία το γεγονός ότι στη Γερμανία οι οίκοι ανοχής ενθαρρύνονται να προχωρούν σε ‘’αξιολογήσεις’’ και να επιβραβεύονται με αστέρια και στέμματα. Ένα καλοστημένο σκηνικό της μεταμοντέρνας κοινωνίας που δίνει κυρίαρχη αξία στη μετρήσιμη αποδοτικότητα και το κέρδος από την Παιδεία έως και την Πορνεία. Σχολεία, πορνεία, ξενοδοχεία και επιχειρήσεις επιβάλλεται να είναι όλα αξιολογημένα και πιστοποιημένα. Με αστέρια και στέμματα. Με αστέρια χωρίς φως και στέμματα χωρίς παλάτια. Ζούμε την εποχή της ‘’αξιολόγησης’’ σε έναν κόσμο με άλλες αξίες ή μάλλον χωρίς αξίες.
Στη Γερμανία από το 2015, η Dr. Ingeborg Kraus, ως μέλος της Γερμανικής Εταιρείας Ψυχοτραυματολογίας και της Ευρωπαικής Εταιρείας για τη Μελέτη του Τραυματικού Άγχους, με επίκεντρο την Καρλσρούη, ξεκίνησε τον αγώνα για την κατάργηση της πορνείας με την συνεργασία ειδικών επιστημόνων απ` όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η D. αγνοούσε και αδιαφορούσε για το έργο αυτό. Εξάλλου στις βιτρίνες της Frauentormauer δεν είχε και πολλές επιλογές. Οι μόνες ίσως δικές της επιλογές ήταν οι πόζες μπροστά στα εκτυφλωτικά πολύχρωμα φώτα. Τον Albrecht Durer(1471 - 1528) δεν τον γνώριζε. Ούτε το έργο του. Επιστρέφοντας στο κέντρο της πόλης, ο φίλος της παρέας και μόνιμος κάτοικος της Νυρεμβέργης, της έδειξε το σπίτι του μεγάλου ζωγράφου και χαράκτη. Εκείνη χαμογέλασε κάπως αμήχανα και συγκρατημένα τους αποχαιρέτησε.
Δυο μέρες μετά, η Μάγισσα του Durer εξαφανίστηκε. Στο δωμάτιο – βιτρίνα εμφανίστηκε άλλη νεαρή ύπαρξη με άλλα χρώματα και σκηνικό. Η παρέα δεν άργησε να καταλάβει ότι σε αυτόν τον δρόμο , στο μεσαιωνικό ‘’καταφύγιο των γυναικών’’(1381), έως και σήμερα δεν άλλαζε τίποτα για τις γυναίκες. Ένα βράδυ, όταν τα φώτα έσβησαν και τελείωσε η βάρδια της βιτρίνας, η νεαρή που απομακρυνόταν στο πλακόστρωτο, άβαφη και χωρίς περούκα ήταν η ίδια η D. Ο φόβος την μεταμόρφωσε σε Άλλη. Άραγε ποιος ξέρει πόσες μεταμορφώσεις ακόμα θα αναγκαζόταν να υποστεί στη ζωή της μέχρι να γίνει Άγγελος.
Υ.Γ Το παρόν άρθρο είναι αποτέλεσμα επιτόπιας αυτοψίας και έρευνας για την πορνεία στη Νυρεμβέργη.