Ο κυπριακός Ελληνισμός δοκιμάζεται, τούτες τις ώρες, στο Παλάτι των Εθνών της Γενεύης. Η ελληνική πλευρά σύρεται σε μια διαδικασία για τη βάση των συνομιλιών και τα μοναδικά αιτήματα προέρχονται από την Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς.
Η διάσκεψη «5+1» δεν προμηνύει, τουλάχιστον για την ώρα, συνταρακτικές εξελίξεις, μα τοποθετεί νέα σημεία στις τράπεζες των επόμενων διασκέψεων.
Οι αξιώσεις της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων είναι αναβαθμισμένες, η Κυπριακή Δημοκρατία απούσα, ενώ Ελλάδα και Ελληνοκύπριοι εμμένουν στην ήδη νεκρή Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Η Πενταμερής της Γενεύης, λοιπόν, στήθηκε ως ένα ακόμα τουρκικό παζάρι, με την κατοχική πλευρά να επισημαίνει πεντέξι φορές την ημέρα, την αξίωση για αναγνώριση της κυριαρχίας του ψευδοκράτους.
Αυτό θα κληθεί να συζητήσει τόσο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όσο και ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Δένδιας, στα τραπέζια που στήθηκαν εν τη απουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της… δικαιοσύνης.
Δεδομένου, κιόλας, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν κάνει πίσω από τη θέση για λύση δύο κρατών, προκειμένου να κερδίσει κυριαρχία στον βορρά και συγκυριαρχία στον νότο, η συζήτηση θα αναλωθεί στη βάση λύσης του κυπριακού προβλήματος.
«Όλα είναι στο τραπέζι», όπως διαφάνηκε από την ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών για την παρούσα διάσκεψη, ενώ τίποτα δεν καθορίζει ότι θα γίνουν σεβαστά τα ψηφίσματα ή οι όροι εντολής των διαμεσολαβητών.
Η τουρκική πλευρά ήθελε και πέτυχε τη σύγκληση μιας Πενταμερούς, που θα «απορροφήσει» και θα χωνέψει την αξίωση για λύση δύο κρατών, την ώρα μάλιστα που η Κυπριακή Δημοκρατία θα «αναπαύεται» στη Λευκωσία.
Η πρόταξη της κυριαρχικής ισότητας, της αναγνώρισης δηλαδή του ψευδοκράτους, είναι ο δρόμος που θα περπατήσει ο κατοχικός ηγέτης Ερσίν Τατάρ και η τουρκική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Κι ενώ η τουρκική πλευρά, που θα έπρεπε να λογοδοτεί για τα εγκλήματά της, θα στήνει παιχνίδι για να πετύχει την αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος, η ελληνική πλευρά θα «περπατά» στην προηγούμενη αξίωση των Τούρκων, τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, τη ρατσιστική λύση που απέρριψε ο κυπριακός Ελληνισμός το 2004.
Κι όμως, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς πως η Τουρκία θα ανακατέψει την τράπουλα και θα συναινέσει σε κάποια συνομοσπονδία που είτε θα ονομαστεί ΔΔΟ είτε χαλαρή ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Ώστε να πετύχει την κυριαρχία στον βορρά και τη συγκυριαρχία στον νότο.
Είναι, λοιπόν, δείγμα αυτοχειρίας το ότι η ελληνική πλευρά δεν έχει σχέδιο Β’, δεν δείχνει διάθεση να βάλει τους δικούς της όρους στο τραπέζι της διάσκεψης «5+1».
Δεν τόλμησε να αξιοποιήσει τον τουρκικό μαξιμαλισμό και να αλλάξει πολιτική, παραμένοντας εγκλωβισμένη στην πολιτική της ήττας και του συμβιβασμού, στην εκστρατεία εξωραΐσμού της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Δεν τόλμησε να ζητήσει συμφωνία χωρίς διαχωριστικά ή ρατσιστικά στοιχεία, χωρίς περιορισμούς στις τέσσερις βασικές ελευθερίες, χωρίς διακρίσεις και πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Γι’ αυτό, στη Γενεύη αναμένεται να αναζητηθεί «κοινό έδαφος» προκειμένου να οδηγηθούν τα πράγματα σε μια νέα διάσκεψη. Ωστόσο, το τραπέζι θα είναι ανεπιστρεπτί σημαδεμένο, από τις τουρκικές αξιώσεις για αναγνώριση.
Την ώρα που τα τετελεσμένα θα επιβάλλονται επί εδάφους (Αμμόχωστος) και θάλασσας (ΑΟΖ).