Ημέρα εκλογών για το Ισραήλ, όπου πάνω από 6,3 εκατ. ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τη νέα τους κυβέρνηση.
Αυτά είναι τα πέντε βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για τις εκλογές του Ισραήλ, όπως τα καταγράφει το BBC.
1. Η πρώτη αβέβαιη εκλογική μάχη εδώ και χρόνια
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου μάχεται για την πέμπτη επανεκλογή του. Εάν κερδίσει τις εκλογές, θα σπάσει το ρεκόρ του Μπεν Γκουριόν -του ιδρυτή του ισραηλινού κράτους- και θα γίνει ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας.
Όμως ο Νετανιάχου σε αυτές τις εκλογές δεν αντιμετωπίζει μόνο κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για διαφθορά, αλλά και τον σκληρότερο αντίπαλο που είχε ποτέ, τον πρώην αρχηγό του στρατού, Μπένι Γκαντζ, που είναι επικεφαλής του κόμματος Αντοχή.
Ο Γκαντζ μπορεί να ανταγωνιστεί τον Νετανιάχου στα θέματα ασφάλειας -ένα από τα βασικά ζητήματα των εκλογών- και υπόσχεται καθαρότερη πολιτική.
Η κεντρώα συμμαχία που έχει δημιουργήσει μαζί με άλλους πρώην αρχηγούς του στρατού και έναν τηλεοπτικό παρουσιαστή που έγινε πολιτικός, αρχικά πήγαινε καλύτερα στις δημοσκοπήσεις από το κόμμα Λικούντ του Νετανιάχουν, αν και από τότε η κατάσταση έχει αντιστραφεί.
Αυτή η αβέβαιη μάχη οδήγησε σε μια επιθετική και συχνά βρώμικη προεκλογική εκστρατεία. Οι Ισραηλινοί τείνουν να αποφασίζουν ποιον να υποστηρίζουν στις εκλογές, βάσει της προσωπικότητας του υποψηφίου, παρά τις πολιτικές του ή εάν τους θεωρούν ισχυρούς ηγέτες.
2. Ο επικεφαλής του κόμματος με τις περισσότερες έδρες δεν γίνεται απαραίτητα και ο πρωθυπουργός
Ποτέ κανένα κόμμα στο Ισραήλ δεν κατάφερε να κερδίσει αυτοδυναμία στο κοινοβούλιο. Η χώρα είχε πάντα κυβερνήσεις συνεργασίας.
Αυτό σημαίνει ότι πρωθυπουργός δεν γίνεται απαραίτητα εκείνος που το κόμμα του κέρδισε τις περισσότερες ψήφους, αλλά εκείνος που θα καταφέρει να πετύχει τη συνεργασία όσων κομμάτων χρειάζονται για να ελέγχει τουλάχιστον τις 61 από τις 120 έδρες της Κνέσετ.
Ορισμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Νετανιάχου είναι πιο πιθανό να μπορέσει να σχηματίσει συνεργασίες πιο εύκολα από τον αντίπαλό του Γκαντζ, λόγω της στενής του σχέσης με άλλα δεξιά κόμματα.
Σε μια προσπάθεια να αυξηθούν οι δεξιοί υποψήφιοι, ο Νετανιάχου έκανε μια συμφωνία όπου καθιστά πιο εύκολο για υποψηφίους της άκρας δεξιάς να σχηματίσουν κόμμα. Μια κίνηση που δέχθηκε πολλές κριτικές για άνοιγμα του κοινοβουλίου σε ρατσιστές.
3. Οι Παλαιστίνιοι
Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν αναζωπυρωθεί οι εντάσεις στη Γάζα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει πει ότι μετά τις εκλογές θα παρουσιάσει το σχέδιό του για να τερματιστούν οι μακροχρόνιες διαμάχες μεταξύ παλαιστινίων και του Ισραήλ.
Ωστόσο, το ζήτημα της Παλαιστίνης και η ειρηνευτική διαδικασία δεν ήταν ψηλά στην ατζέντα της προεκλογικής εκστρατείας. Ίσως γιατί οι Ισραηλινοί δεν έχουν πολλές ελπίδες ότι η προτεινόμενη φόρμουλα των δύο κρατών θα μπορέσει να φέρει ειρήνη στην περιοχή.
Μέλη της κυβέρνησης του Νετανιάχου έχουν ταχθεί κατά της λύσης των δύο κρατών και ζητούν προσάρτηση της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης.
Ο συνασπισμός του Γκαντζ με τον πρώην υπουργό Οικονομικών και πρόεδρο του Γιες Ατίντ, Γιαΐρ Λαπίντ, αναφέρεται στον «διαχωρισμό» από τους Παλαιστίνιους, χωρίς όμως να αναφέρει ρητά την ύπαρξη ξεχωριστού κράτους. Υποστηρίζει επίσης μια «ενωμένη» Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, παρόλο που και οι Παλαιστίνιοι θέλουν την Ιερουσαλήμ για μελλοντική πρωτεύουσά τους. Ζητά επίσης ισραηλινή κυριαρχία στην κοιλάδα του Ιορδάνη, τμήμα της οποίας βρίσκεται στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, καθώς και στα μπλοκ των εβραϊκών οικισμών και στο σύνολο της Ιερουσαλήμ. Στο παρελθόν, ο Μπένι Γκαντς είχε ταχθεί υπέρ της εκκένωσης ορισμένων οικισμών.
4. Η σημασία των δημογραφικών στοιχείων
Συνολικά οι ψηφοφόροι είναι 6,3 εκατομμύρια άτομα και εκτιμάται ότι οι κοινωνικές, εθνικές και θρησκευτικές ομάδες στις οποίες ανήκουν μπορούν να αποτελέσουν βασικό παράγοντα για την ψήφο τους την ημέρα των εκλογών.
Οι υπερορθόδοξοι Χαρεντί είναι πάνω από ένα εκατομμύριο. Παραδοσιακά, οι υπερορθόδοξοι Εβραίοι ευρωπαϊκής και ανατολικής καταγωγής συμβουλευόντουσαν τους ραβίνους και ψήφιζαν κόμματα αφοσιωμένα στις αρχές τους.
Ωστόσο, όλο και περισσότεροι πλέον ψηφίζουν πιο mainstream κόμματα, κυρίως της δεξιάς. Ένα από τα πιο βασικά θέματα για αυτούς είναι η απαλλαγή των υπερορθόδοξων από τον στρατό.
Οι Άραβες του Ισραήλ αποτελούν σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού, αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι λιγότεροι από τους μισούς θα ψηφίσουν.
Η προσέλευση των Αράβων είχε ενισχυθεί το 2015, όταν τα αραβικά κόμματα είχαν κατέβει στις εκλογές με ένα ψηφοδέλτιο και είχαν πετύχει ρεκόρ με 13 έδρες στην Κνεσέτ. Ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο και σε αυτές τις εκλογές.
5. Ο αδύναμος που μπορεί να αναδειχθεί ρυθμιστής
Ο Μοσχε Φέιγκλιν, επικεφαλής του υπερεθνικιστικού κόμματος Ζεχούτ, μπορεί να αναδειχθεί ο καθοριστικός παίκτης στις συνομιλίες για μια κυβέρνηση συνεργασίας, με τις δημοσκοπήσεις να προβλέπουν ότι μπορεί να κερδίσει τουλάχιστον τέσσερις έδρες.
Ο Φέιγκλιν λέει ότι δεν έχει κάποια προτίμηση μεταξύ του Νετανιάου ή του Γκαντζ για τη θέση του πρωθυπουργού.
Διατηρεί σκληρή στάση για το θέμα των Παλαιστινίων και θέλει να φύγουν από την κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.
Θέλει, επίσης, να ανεγερθεί τρίτη συναγωγή στον αμφισβητούμενο ιερό χώρο της Ιερουσαλήμ, το Όρος του Ναού (Haram al-Sharif για τους μουσουλμάνους), που είναι η θέση του τέμενος al-Aqsa.