Πιέρ Μοσκοβισί. Επιφανής πολιτικός της νέας σοσιαλδημοκρατίας, κάποτε μαθητευόμενος και πουλέν του Ντομινίκ Στρως Καν.
Η ομάδα του τελευταίου (Μισέλ Ροκάρ, Πασκάλ Λαμί) έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώτη κυβέρνηση Μιτεράν, καθώς ήταν εκείνη που επεξεργάστηκε κι έπειτα υλοποίησε την συνθηκολόγησή της με τις αγορές που τότε γύρευαν την χειραφέτησή τους από οποιοδήποτε μορφή κοινωνικού ή πολιτικού, κρατικού ελέγχου, πρακτικές που τότε φυσικά είχε ως προμετωπίδα της η παλιά λαϊκιστική σοσιαλδημοκρατία. Την οποία, ο Στρως Καν κι η παρέα του κατάφεραν να μεταλλάξουν μέχρι το μεδούλι, προαναγγέλλοντας έτσι την έλευση του «μπλαιρικού» τρίτου δρόμου μερικά χρόνια αργότερα.
Η συμβολή αυτής της ομάδας στο χτίσιμο της ληστρικής φυσιογνωμίας της παγκοσμιοποίησης δεν τελειώνει στην δολοφονία της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, καθώς έπειτα αρκετοί από αυτούς θα μεταπηδήσουν στην τεχνοκρατία των διεθνών οργανισμών, ιδίως του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, όπου θα διαπρέψουν ως αρχιτέκτονες αυτού του παγκόσμιου εμπορικού συστήματος δίχως κανόνες, όπου η με κάθε τίμημα μεγέθυνση της οικονομίας αποκτάει διαστάσεις μεσσιανικής πίστης, το οποίο και θα σαρώσει τα πάντα στην επέλασή του μετά το 1992.
Απολύτως φυσιολογικό, λοιπόν, που η κυβέρνηση αυτή λαμβάνει τα Μοσκοβίτσεια εύσημα.
Όσο για την σαπουνόφουσκα της «εξόδου χωρίς επιτήρηση», τα πράγματα είναι πολύ απλά: Στην δημοσιονομική φυλακή που καταλήξαμε η επιτήρηση είναι απλώς αχρείαστη, καθώς οι πολιτικές της βίαιης θεραπείας σοκ μεταβάλλονται από καθεστώς έκτακτης ανάγκης σε κανονικότητα.