Ο πατέρας είναι καθισμένος στον καναπέ απέναντι από την τηλεόραση. Κοιτάζει μηχανικά την οθόνη που μεταδίδει ένα παιχνίδι γνώσεων με έπαθλο μια ραπτομηχανή. Τα μαλλιά του έχουν γκριζάρει στους κροτάφους και στο πρόσωπο είναι ορατές οι πρώτες βαθιές ρυτίδες, αδιάψευστος μάρτυρας μιας ζωής γεμάτης χαμένα πέναλτι...
Σηκώνεται, ξεσφίγγει τη ζώνη του και στέκεται στο ανοιχτό παράθυρο παρατηρώντας το ατελείωτο ‘πήγαιν’ έλα’ των αυτοκινήτων που βουίζουν στην καυτή άσφαλτο. Σουρουπώνει. Τα μαγαζιά με τα θολά τζάμια ανάβουν τα πρώτα κίτρινα και άσπρα φώτα πάνω στο μαύρο φόντο της πόλης που αλλάζει πλευρό σ’ ένα σκονισμένο στρώμα την ώρα που μια αστραπή χωρίζει στα δυο τον ορίζοντα.
Από τα γύρο διαμερίσματα ακούγονται ψίθυροι, φωνές θαμπές, κραυγές αγωνίας για το γκολ που χάθηκε, τραγούδια παραπονιάρικα, σομιέδες που τρίζουν, ένα γέλιο που κόβεται απότομα. Η βροχή ξεκίνησε φέρνοντας πάνω μια ανάκατη μυρωδιά από ξινίλα σκουπιδιών, καμένη βενζίνη και σκονισμένα πεζοδρόμια.
Το αγόρι μπαίνει βιαστικό τινάζοντας το φούτερ του και πετώντας το σακίδιο στο πάτωμα.
Πατέρας: Άργησες.
Αγόρι: Δεν βλέπεις; Ο κωλόκαιρος ξεσκίστηκε τώρα που όλοι απεργούν. Τι ζόρι τραβάνε;
Π. Πού είναι η μάνα σου ;
Α. Εμένα ρωτάς ; Στη δουλειά.
Π. Α, ναι. Ξέχασα… Θα φας τίποτα;
Α. Τι έχουμε ;
Π. Τίποτα. Να παραγγείλω σούσι;
Α. Άσε. Θ’ αρχίσω δίαιτα.
Π. Τώρα; Πάνω στις εξετάσεις;
Α. Σιγά τις εξετάσεις. Για το δικό σας χατίρι τραβιέμαι. Αν ήταν στο χέρι μου ούτε απ’ έξω θα περνούσα.
Π. Έλα, έλα, κόψε τις ανοησίες. Δε θα κάνεις πίσω όταν είσαι μια ανάσα από το τέρμα. Η ζωή είναι αγώνας, έχει απαιτήσεις….(τον διακόπτει)
Α. Μη συνεχίζεις, το έχω εμπεδώσει. Δούλεψε τώρα για να δρέψεις τους καρπούς αργότερα… Άσε με , ρε πατέρα!
Π. Αγόρι μου τι ζητάς; Τι θέλεις επιτέλους; Τι είναι αυτό που μπορώ να σου δώσω και δεν στο δίνω;
Α. Δόξα! Αυτό .
Π. Δηλαδή;
Α. Θέλω να γίνω διάσημος! Από τη στιγμή που εσύ δεν είσαι, θα’ θελα να ήμουν εγώ !
Π. Δεν πάς καλά. Για σοβαρέψου.
Α. Πιο σοβαρός δεν γίνεται. Βαρέθηκα να είμαι ένα τίποτα. Βαρέθηκα τη φτώχεια μου, την ανωνυμία μου, να ζω ασήμαντος και μόνος την ώρα που δίπλα μου οι άλλοι τρέχουν με χίλια. Πώς να τους φτάσω;
Π. Μα είσαι νέος ακόμη. Εκατομμύρια αγόρια και κορίτσια στον πλανήτη κάνουν τα ίδια όνειρα, έχουν τις ίδιες αγωνίες με σένα. Αυτό τι σημαίνει; Πως τα παρατάνε για τη δημοσιότητα;
Α. Κι εμένα τι με νοιάζει;
Π. Πρέπει. Θέλω να πω, είναι πολύ νωρίς να ανησυχείς για τη φήμη. Αργά ή γρήγορα θα βρεις το δρόμο σου κι η καταξίωση δεν θ’ αργήσει.
Α. Αυτό το ”αργά ή γρήγορα” με τρομάζει. Εγώ θέλω τώρα. Αυτό σκέφτομαι διαρκώς. Προσπάθησα και ξαναπροσπάθησα, αλλά δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο από σας. Πάει να μου στρίψει.
Π. Μήπως χρειάζεσαι ψυχανάλυση; Θέλω να πω, μήπως…( δεν τον ακούει)
Α. Τους μισώ όλους! Και εξ αιτίας τους μισώ και μένα. Δεν είναι δίκαιο… Δεν είναι καθόλου δίκαιο, ο άλλος με ένα demo να μαζεύει εκατομμύρια like κι εγώ να αγωνίζομαι για μια θέση στα battles και να μ’ έχουν στην απ’ έξω. Ζω μια κόλαση. Έτσι και μαθευτεί πως κόπηκα πάλι, θα πάρω τα βουνά. Αλήθεια λέω.
Π. Μένω άναυδος. Γιατί δεν είπες τίποτα ;
Α. Τι να σου πω. Τι μπορούσες να κάνεις;
Π. Στην Ελλάδα ζούμε. Ένα λόγος παραπάνω, δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
Α. Τη μισώ αυτή τη χώρα! Μισώ τους ανθρώπους της!
Π. Εγώ τη λατρεύω. Είναι η πατρίδα μας και της οφείλουμε τα πάντα. Είναι τιμή σου να είσαι Έλληνας και σου απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά να τη δυσφημείς. Και νομίζω πως όλες αυτές οι ανώνυμες μάζες στις οποίες αναφέρεσαι, ναι μεν αποζητούν τη φήμη και τη δόξα αλλά δεν είναι ικανές για τίποτα. Κι εσύ δεν ανήκεις σ’ αυτές. Τ’ ακούς; Και μη σε ξανακούσω να βρίζεις . Συνεννοηθήκαμε;
Α. (ειρωνικά) Καλά τώρα.
Π. Καλάμια! Βρε ηλίθιε, η φήμη θα’ ρθει εκεί που δεν το περιμένεις. Δες τι γίνεται στο θέατρο. Αυτό που ανεβάζει τη φήμη μιας παράστασης και στέλνει τις εισπράξεις στα ύψη είναι εκείνη η κρυφή, η μυστηριώδης δύναμη που επικοινωνεί με το κοινό. Και δεν έχει να κάνει ούτε με τις κριτικές, ούτε με τα ΜΜΕ. Πες το τύχη, πες το σύμπτωση αλλά αν τα καταφέρεις να δώσεις τη συγκεκριμένη στιγμή αυτό που θέλει ο κόσμος, έπιασες ΤΖΑΚ ΠΟΤ. Και φήμη και χρήμα με ουρά. Απλά, πρέπει να χαλαρώσεις λίγο και να δούμε πώς θα το οργανώσουμε.
Α. Δηλαδή, είσαι μέσα;
Π. Για να σου είμαι ειλικρινής, βαρέθηκα αυτή την παράλογη ζωή. Αυτό τον άσκοπο και βλακώδη αγώνα…(μικρή παύση) Ποιος είναι το ίνδαλμα σου ;
Α. Ο Παρθενώνας!
*Polaria: (Πολάρια) : Το βορειότερο ωκεανογραφικό ινστιτούτο στο Τρούμσε της Νορβηγίας που μελετά την κλιματική αλλαγή από τη τήξη των πάγων και τις συνέπειες στο κλίμα με το σχήμα ενός Ντόμινο που αρχίζει να καταρρέει…