Η πανδημία του κορονοϊού έχει αλλάξει πολλά πράγματα στην καθημερινότητα μας και οι άνθρωποι καλούνται να διαχειριστούν καταστάσεις που δεν είχαν ποτέ φανταστεί. Ενα σημαντικό πρόβλημα που έχει προκύψει, παγκοσμίως, είναι ο τρόπος με τον οποίο τελούνται οι κηδείες.
Πλέον, οι περισσότερες τελετές, σε ολόκληρο τον κόσμο, γίνονται παρουσία μόνο του ιερέα και των πολύ στενών συγγενών του θανόντος.
Τα μέτρα αυτά υιοθετούνται προκειμένου να προστατεύονται οι άνθρωποι που υπό άλλες συνθήκες θα μετέβαιναν σε μια κηδεία. Το πρακτορείο Associated Press γράφει για το θέμα με αφορμή τον θάνατο του Τσαρλς Ρέκα, ενός ηλικιωμένου άνδρα στις ΗΠΑ.
Ο θάνατος του ήρθε εν μέσω πανδημίας, κάτι που επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την θλίψη της οικογένειας η οποία δεν μπορεί να μοιραστεί με τους αγαπημένους της το πένθος και την απώλεια του αγαπημένου της.
Η κόρη του Τσαρλς, Ντον Μπούσκα, εξομολογείται πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να εμποδίσει τα δίδυμα αγόρια της και την 14χρονη αδερφή τους να πλησιάσουν την γιαγιά τους εν μέσω πανδημίας, καθώς φοβάται μήπως εκείνα την κολλήσουν.
«Δεν γνωρίζω αν τα παιδιά μου είναι φορείς, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να χάσω και την μαμά μου», δήλωσε η γυναίκα στο AP. «Υπήρχε εποχή που αγκάλιαζε τα παιδιά όλη μέρα, τώρα δεν είναι ασφαλές να το πράξει», συμπλήρωσε.
Ούτε όμως και κάποιες από τις κόρες του συνταξιούχου αστυνομικού που έχασε την ζωή του μπορούν να πάνε στην κηδεία του πατέρα τους, καθώς πρέπει να μπουν στο αεροπλάνο και να ταξιδέψουν στο Σικάγο.
Δεν θα το κάνουν, γιατί φοβούνται μήπως στην συνέχεια τεθούν σε καραντίνα μακριά από τα παιδιά τους. Ήδη δεκάδες κοιμητήρια στις ΗΠΑ έχουν ανακοινώσει πως σταματούν την τέλεση κηδειών με κόσμο. Άλλες πάλι εκκλησίες δεν επιτρέπουν σε ηλικιωμένους να δώσουν το παρών.
Κι όταν μια οικογένεια χάσει έναν δικό της άνθρωπο, τότε καλείται να αποφασίσει σε ποιους συγγενείς θα επιτρέψει να παραστούν στην κηδεία και σε ποιους όχι. Στα μέρη της Ιταλίας που έχουν χτυπηθεί περισσότερο από τον ιό, στις τελετές μπορούν να βρεθούν ένα, το πολύ δύο άτομα, ενώ δεν επιτρέπονται οι ασπασμοί και οι αγκαλιές στο τέλος.
«Παίρνουμε απλώς τον νεκρό στα χέρια μας και τον θάβουμε. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος εκεί», τονίζει ο Τέρι Χάρμον, ιδιοκτήτης του Chapman Funeral Home στο Orange της Καλιφόρνια.
Για τον Ντέιβιντ Σέρκα, αυτό σημαίνει πως τόσο τα παιδιά όσο και τα εγγόνια του αδερφού του, Ντένις, ο οποίος πέθανε στις 14 Μαρτίου, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο, δεν θα πάνε καν στην κηδεία.
Η οικογένεια του θρύλου της κάντρι μουσικής, Κένι Ρότζερς, που πέθανε σε ηλικία 81 ετών την νύχτα της 20ης Μαρτίου, εξέδωσε μια ανακοίνωση μέσα από την οποία ζητούσε από τον κόσμο να μην παραστεί στην κηδεία του. Την ίδια ώρα, υπόσχονταν, πως όταν δεν θα υπάρχει πια κίνδυνος για την εξάπλωση του κορονοϊού, θα τελεστεί ένα μνημόσυνο, ανοιχτό για το κοινό.
Στο Τενεσι, μια εκκλησία, έβγαλε στον εξωτερικό χώρο πολλές καρέκλες, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό την κοινωνική αποστασιοποίηση. Με μια σημείωση παράλληλα, ενθάρρυνε τους επισκέπτες στην κηδεία να χρησιμοποιούν τα δικά τους στυλό για να γράψουν κάτι προς τιμήν του νεκρού.
Στο Σαν Αντόνιο, όσοι πενθούν μπορούν να παρακολουθήσουν την τελετή από τα οχήματά τους χωρίς να βγουν έξω.
Η Τζιλ Γουάιν Μπανκς, συγγραφέας από το Σικάγο, δήλωσε πως διοργάνωσε με μια ομάδα φίλων της ένα online γεύμα μέσω διαδικτύου για να συλλυπηθεί έναν συνεργάτη της που έχασε την γυναίκα του.
«Είναι τρομερό να χρειάζονται οι άνθρωποι μια αγκαλιά και να μην μπορούν να την έχουν. Μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο. Δεν είναι όμως το ίδιο», είπε.
