Το αλάτι και άλλα δαιμόνια

Το αλάτι έχει διάφορες χρήσεις σε όλο τον κόσμο, κάποιες πιο γνωστές από άλλες. Διάφορα προϊόντα των ωκεανών χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες για να επουλώσουν, να θεραπεύσουν, να συντηρήσουν, να χαρίσουν γεύση, αλλά επίσης και να αποκρούσουν τα κακά πνεύματα όλων των ειδών. Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με την υπερβατική χρήση του αλατιού ήταν, όταν μεγάλωνα στην Ισπανία, καθώς πάνω στη συζήτηση με μια Ισπανίδα φίλη, πήρε αλάτι από την αλατιέρα στο τραπέζι και το έριξε πάνω από τον αριστερό ώμο της, μουρμουρίζοντας: «ας ρίξω αλάτι στο μάτι του διαβόλου».
Quanthem

Ευτυχώς ή δυστυχώς βρίσκομαι σε αυτό το σημείο της ζωής μου, όπου όταν μου παρουσιάζεται οποιαδήποτε ευκαιρία να ελέγχω κάτι από απόσταση, την αρπάζω. Έχω πάντα επίγνωση αυτού του δεδομένου, κάθε φορά που ένας σερβιτόρος με ρωτάει αν προτιμώ μεταλλικό ή ανθρακούχο νερό. Ξέρω ότι στο τέλος θα παραγγείλω μεταλλικό, αλλά πάντοτε απολαμβάνω να επεξεργάζομαι την πιθανότητα της επιλογής του ανθρακούχου-η πρακτική το καθιστά τέλειο.

Πρόσφατα, έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα αδιάκοπων ταξιδιών, βρέθηκα, τρείς νύχτες στη σειρά, να κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας στις τρεις ή τέσσερις τα ξημερώματα. Σκέφτηκα πως ίσως ήταν μονάχα μια πληκτική έξαρση αϋπνίας, αλλά κατόπιν αρκετών συνεδριών ενδοσκόπησης, συνειδητοποίησα ότι έπασχα ξεκάθαρα από μια αποστροφή για το κρεβάτι μου και το υπνοδωμάτιο. Απλά, δεν ήθελα να μπω στο χώρο, ένιωθα την ενέργεια αιχμηρή αλλά και παχύρρευστη, βαριά αλλά και αιθέρια-υπήρχε μια «αρνητική ατμόσφαιρα». Υπό το καθεστώς του νέου συμπεριφορικού μοτίβου μου, αποφάσισα ότι έπρεπε να επιλέξω, είτε να μετακομίσω είτε να κάνω κάτι για αυτή τη μαύρη τρύπα ενέργειας, η οποία είχε ξεπροβάλει στον «ιερό» τόπο ξεκούρασης. Προφανώς, το να μετακομίσω, δεν αποτελούσε επιλογή και έτσι κατέφυγα στην αγαπημένη μου μέθοδο να «καθαρίζω» την αρνητική ενέργεια από τους χώρους: Το αλάτι.

Το αλάτι έχει διάφορες χρήσεις σε όλο τον κόσμο, κάποιες πιο γνωστές από άλλες. Διάφορα προϊόντα των ωκεανών χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες για να επουλώσουν, να θεραπεύσουν, να συντηρήσουν, να χαρίσουν γεύση, αλλά επίσης και να αποκρούσουν τα κακά πνεύματα όλων των ειδών. Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με την υπερβατική χρήση του αλατιού ήταν, όταν μεγάλωνα στην Ισπανία, καθώς πάνω στη συζήτηση με μια Ισπανίδα φίλη, πήρε αλάτι από την αλατιέρα στο τραπέζι και το έριξε πάνω από τον αριστερό ώμο της, μουρμουρίζοντας: «ας ρίξω αλάτι στο μάτι του διαβόλου». Υποθέτω ότι το αλάτι με γοήτευε από εκείνη τη στιγμή και έπειτα.

Τα τελευταία χρόνια το δωμάτιο μου (δυστυχώς, αλλά είμαι σίγουρη όχι δίχως λόγο), ήταν η σκηνή πολλών σπαρακτικών κεφαλαίων. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι απόπειρες να σώσω αποτυχημένες σχέσεις, να μάθω τα νέα για τον θάνατο του πατέρα μου, αλλά και ο χώρος στον οποίο μου είχε κάνει πρόταση γάμου ο πρόσφατα εκλιπών, πρώην αρραβωνιαστικός μου. Τελικά, νομίζω ότι απόψε, καθώς κοιτάζω γύρω μου, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αν είναι να περάσω σε οποιαδήποτε φάση χαράς, αυτό το δωμάτιο πρέπει να συγυριστεί, η ενέργεια του να καθαριστεί και να γίνει ενθαρρυντική, ώστε να προχωρήσω.

Όλες αυτές οι αναμνήσεις μου θυμίζουν όταν πρόσφατα επισκέφθηκα το αλατωρυχείο στο Hallstatt, της Αυστρίας και ακολούθησα αυτό που ονομάζεται «το μονοπάτι του ανθρώπου στο αλάτι». Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την ανακάλυψη που έκαναν τρεις ανθρακωρύχοι τον Απρίλιο του 1734. Εντόπισαν ένα εκπληκτικά καλοδιατηρημένο πτώμα ενός άνδρα που πιστεύεται ότι ήταν το θύμα ενός ατυχήματος εξόρυξης γύρω στο 1000 π.Χ. Πριν από αυτό γνώριζα μόνο ότι τα ψάρια διατηρούνται στο αλάτι, αλλά υποθέτω ότι ένας άνθρωπος και ένα ψάρι δεν είναι μίλια μακρυά...Πρέπει να «εξουδετερώσω» όλους αυτούς τους άνδρες, και γρήγορα. Είμαι κουρασμένη, αλλά πάω στη δουλειά.

Αποφασίζω, λοιπόν, ότι το καλύτερο πράγμα που έχω να κάνω είναι να ρίξω αλάτι σε όλες τις γωνίες του δωματίου. Συσσωρεύω βιαστικά όλο το αλάτι στο σπίτι και αρχίζω να το πασπαλίζω με κέφι και μπρίο. Είμαι γεμάτη ενθουσιασμό, με εκείνη την αίσθηση της ενδυνάμωσης που σε κυριεύει όταν είσαι πολύ σίγουρος για το τι θέλεις και δεν θέλεις- Είμαι σίγουρη ότι δεν έχω κανένα ενδιαφέρον να υπομένω το παρελθόν γιατί μου τα έχει διδάξει όλα, όλα όσα πρέπει ή ενδιαφέρομαι να μάθω (τουλάχιστον για την ώρα).

Δέκα λεπτά αργότερα, τα μαρμάρινα δάπεδά αστράφτουν με όλα τα είδη αλατιού: ροζ αλάτι, επιτραπέζιο αλάτι, χοντρό θαλασσινό αλάτι, φθηνό ιωδιούχο αλάτι, άλατα μπάνιου. Ιδιαίτερα έχω εξασφαλίσει ότι γύρω από το κρεβάτι μου, το πάτωμα είναι καλυμμένο από αλάτι- δεν έχω καμία επιθυμία να καραδοκεί πια το κακό κάρμα γύρω από αυτή την περιοχή. Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω άλλο. Ξαφνικά, ενώ θαυμάζω τα δάπεδο, κεραυνοβολούμαι από μια τρομακτική σκέψη: τι προκαλεί άραγε το αλάτι στο μάρμαρο; Σπεύδω αμέσως στο κομπιούτερ και, φοβούμενη τα χειρότερα, πληκτρολογώ «μάρμαρο και αλάτι», και ασφαλώς η απάντηση εκεί είναι: «αλάτι σε μάρμαρο δεν είναι μια καθόλου πολύ καλή ιδέα, ειδικά οπουδήποτε κοντά σε νερό...». Και καθώς κοιτάζω έξω τον μουσκεμένο ανοιξιάτικο ουρανό, αντιλαμβάνομαι ότι θα ήταν μια καλή ιδέα αν είχα ελέγξει από την αρχή την παραπάνω πληροφορία.

Συμφιλιωμένη με την ιδέα, παίρνω τη σκούπα μου και αρχίζω να αφαιρώ όλο το αλάτι από τα πατώματα, αλλά πολύ σύντομα η αυτολύπησή μου μετατρέπεται σε παροξυσμό γέλιων, τα οποία εξελίσσονται σε ανεξέλεγκτα γέλια με στόχο τον εαυτό μου και την εσφαλμένη πεποίθησή μου, ότι θα μπορούσα με οποιοδήποτε τρόπο να ελέγξω τα πάντα, κάθε στιγμή: Πίστευα ότι θα μπορούσα απλά να απαλλαγώ από όλες τις μνήμες, τα συναισθήματα και τα όνειρα μέσα σε ένα τεράστιο λουτρό άλατος, και αντ' αυτού το μόνο που είχα καταφέρει ήταν να δημιουργήσω ένα αλατωρυχείο, γεμίζοντας αλμύρα και ιδρώτα και προσπαθώντας να σώσω τα πατώματά από το να καταστραφούν από τους λεκέδες. Κάπως έτσι, δεν είναι και η ζωή; Νομίζεις ότι μπορείς μέσα σε δέκα λεπτά να μεταβάλλεις τα πράγματα που χρειάστηκε μια ολόκληρη ζωή για να συσσωρευθούν, καθώς και ότι μπορείς να το κάνεις δίχως να λάβεις υπόψη το σημείο στο παρόν που πραγματικά βρίσκεσαι. Το «εδώ και τώρα» και την επιλογή που πάντα υπάρχει να μην «στέκεσαι» στο παρελθόν ή στο μέλλον.

Μετά την εντελώς αποτυχημένη απόπειρα μου να ασκήσω το δικαίωμα επιλογής, αποφασίζω να καταχωρίσω το όλο θέμα ως ένα πείραμα και να βγω έξω στον κήπο, εισπνέοντας το άρωμα της ελληνικής λεβάντας και ατενίζοντας τη θάλασσα-το αληθινό αποθετήριο του κόσμου.

Δημοφιλή